Muszę przyznać, że bardzo długo zastanawiałam się nad tym jakie źródło historyczne powinnam wybrać. Wahałam się pomiędzy księgami, a zaczarowanymi portretami. Ostatecznie jednak postanowiłam zdecydować się na źródło materialne pisane.

Nie ubliżając malarzom - magiczne portrety mają dużą wiedzę, jednak to księgi umilają mi zazwyczaj wieczorne popołudnia i to dzięki niezliczonym autorom od najmłodszych lat jestem w stanie poznawać lata, w których nie miałam okazji żyć.  

Zadanie domowe: O wybranym państwie starożytnym.
Mezopotamia często były opętania, rozwinęło się tam zaklęcia egzorcystyczne. Objawiały się chorobą cielesną, która mogła być wyleczona tylko przez maga - egzorcystę.W Mezopotamii wróżbiarstwo było to związane z astrologią lub przewidywanie przeszłości z odczytywanie z organów wewnętrznych. Hepatoskopia to określenie używane dla określenia wróżenia z wyglądu wątroby. Hepatoskopia wymagała lat nauki. Specjalistyczne teksty były zapisywane pismem klinowym.

Zadanie domowe:
Przeprowadzić sesję fabularną, z MG, badź w Myślodsiewni, w której postać wkleja kwiatuszki do dziennika. Następnie wysłać link do sesji z krótką notatką na sowę Niosącego Naukę.

LAWENDA- stosowana przy warzeniu wielu eliksirów,występuje na każdym kontynencie, uprawiane  są i wykorzystywane w kosmetyce
POKRZYWA-stosuje się w warzeniu eliksirów: świeże pokrzywy używa się do napoju leczącego z czyraków,a suszone używa się w Eliksirze Rozdymającym. Są przypuszczalnie głównym składnikiem napojów: jak wino pokrzywowe i herbata z pokrzywy, dodatkowo nabłyszcza włosy.
STOKROTKA- Gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Występuje w Azji Zachodniej i Azerbejdżanie, oraz Libii,ma właściwości lecznice, wykorzystane również przy wytwarzaniu mikstur. Głównym składnikiem balsamu ze stokrotki. Stokrotkę stosuje się przy krwawieniu z płuc, jest to środek przeciwbólowy i ogólnie wzmacniający.
A napary stosuje się do obniżenia ciśnienia krwi, przeciwdziała miażdżycy,również na złą przemianę materii.
DZIURAWIEC-Zasiedlają bardzo zróżnicowane siedliska – od miejsc skalistych w górach, poprzez lasy, łąki i murawy do mokradeł. Gatunki drzewiaste spotykane są w afrykańskich górach, a krzewy głównie w Himalajach.Jest on też cenioną rośliną leczniczą. Jako gatunki ozdobne uprawiane są nierzadko dziurawce krzewiaste.

http://mortis.org.pl/showthread.php?tid=...4#pid20494  - kamienny krąg i zbieranie roslinek
http://mortis.org.pl/showthread.php?tid=1800&page=2 czytelnia

Cassian jak zwykle gdzieś się szwendał, a Eliot postanowił wziąć się na przygotowywanie prac zaliczeniowych. W końcu do zakończenia roku został tylko miesiąc.
Jako pierwszą wziął na klatę Opiekę Nad Magicznymi Słodziakami, gdzie to na lekcji nie mógł wykonać i oddać pracy, bo na dzień dobry prawie został zmiażdżony przez stół. No i jak tu nie kochać szkoły?
Specjalnie wypożyczył z biblioteki książkę o smokach i cały wieczór wczoraj ją przeglądał, aby dzisiaj móc wziąć się do roboty. Wiedział, że musi naszkicować smoka i opisać poszczególne części jego ciała. Na tapetę wybrał Spiżobrzucha Ukraińskiego. Rozłożył rzeczy na brzegu łóżka, a sam usiadł na ziemi i zabrał się na pracę. Na samej górze kartki podpisał się
Eliot Nicolas Alessander Rowle, rok VI
Już wiedział, jak dokładnie będzie wyglądała jego praca. Gdy już pierwszą część miał za sobą, wziął ołówek i zaczął szkicować całą sylwetkę smoka w locie. Oczywiście wzorował się na tych kilku ilustracjach z podręcznika. Lubił rysować, jednak raczej nikomu nie pokazywał swoich dzieł.
Kiedy po jakiś trzydziestu minutach skończył szkic miniaturowego smoka, znów wziął piórko i zaczął pisać.
Spiżobrzuch Ukraiński
Jest to największa ze wszystkich smoczych ras, pochodząca z Ukrainy. Należy także do najniebezpieczniejszych gatunków, ustępując miejsca Rogogonowi Węgierskiemu.
Największe osobniki osiągają nawet do trzydziestu metrów długości i ważą ponad sześć ton. Ich ciało pokryte jest metalicznie szarą łuską. Jeżeli osobnik przez całe życie nie ma kontaktu ze światłem słonecznym, jego barwa może być jasno - szara, a nawet albinistyczno biała.
Gdy już miał ogół, z prawej strony kartki zaczął rysować głowę smoka z rozdziawioną paszczą, prezentującą uzębienie, uwzględniając każdy szczegół opisany w książce. Przy tym rysunku starał się już o wiele bardziej. Nawet można było zauważyć tam zarysy łusek oraz podpisy poszczególnych części. Opis wszystkiego zaczął pisać po lewej stronie rysunku.
Gatunek ten wyróżnia się dość długą i smukłą szyją, a jego wąski i wydłużony pysk, zakończony długimi i cienkimi rogowatymi wypustkami, wyrastającymi zza głowy. Paszcza wypełniona jest ostrymi zębami, zaś pysk kończy się niewielkim dziobem. Tak jak większość gatunków potrafi ziać ogniem. Ich oczy mają zazwyczaj czerwoną barwę.
Ruszając dalej - po lewej stronie, pod swoim opisem narysował jedno rozłożone skrzydło. Odpowiednie pokazanie błony było bardzo trudne i niezbyt mu to wyszło. W tej samej linii po prawej stronie narysował tylną łapę zakończoną ostrymi pazurami, a po środku napisał krótki opis.
W przeciwieństwie do niektórych gatunków, nie ma on osobnych skrzydeł. Ma tylko tylna parę odnóży, zakończoną ostrymi pazurami, którymi z niezwykłą zręcznością łapie swoje ofiary, m. in. wszelkie duże zwierzęta, głównie lądowe ssaki takie jak kozy, owce czy bydło. Jego przednie kończyny mają postać wielkich, błoniastych skrzydeł, które nieco przypominają te nietoperza. Jednak nie obejmują one także tylnych kończyn, tak jak u tych niemagicznych ssaków.
Warto tutaj zaznaczyć, że mimo dużej masy, smoki te są doskonałymi lotnikami.
Ruszając dalej, narysował ogon, uwzględniając na nim większą ilość łusek.
Każdy smok posiada długi, silny i potężny ogon, pokryty łuskami, który potrafi osiągnąć nawet do połowy długości smoka.
No, skończone! Sprawdził jeszcze raz pracę, po czym odłożył ją, zapamiętując sobie, że musi ją w najbliższym czasie oddać.

Link do rzutu kością

Mięta pieprzowa potocznie znana również pod nazwą mięta lekarska, a naukowo zwana Mentha piperita.
Powstała przez połączenie dwóch innych gatunków z rodziny jasnotowatych, mięty zielonej i mięty nadwornej, roślina powstała z tego połączenia po raz pierwszy powstała prawdopodobnie w Anglii w hrabstwie Surrey w XVIII wieku.
Wygląd tej niesamowitej rośliny na pierwszy rzut oka wydaje się być zwyczajny, a wręcz nudny. Liście niewielkie, o kształcie zbliżonym do owalnego lub lancetowatego, a barwie ciemnozielonej, ze sporadycznie występującym brązowymi przebarwieniami. Kwiaty również nie wydają się zachwycać, tworzą drobne kwiatostany zbite w coś na kształt kuli o jasnym liliowatym kolorze. Nie jest to roślina przesadnie duża, maksymalnie osiągająca wielkość do 35 cali.
Jak już zdążyliśmy się dowiedzieć przy pierwszym spotkaniu jest to roślina niezachwycająca, zignorowanie jej wydaje się być dość proste, jednak nie powinno się oceniać tej książki po okładce, gdyż niepozorna mięta pieprzowa niesie w sobie wiele ukrytych sekretów.
Z jej ciekawych właściwości olejki z niej wytwarzane mają kojący wpływ na choroby układu oddechowego, łagodzą objawy kataru czy astmy. Po za tym pomagają zwalczać bule, w tym szczególności lekkie objawy migreny. Z interesujących właściwości tej rośliny, dowiedziono, że olejki posiadają zdolności bakteriobójcze. Poleca się także stosować je w codziennej higienie, przemywanie twarz ciepłą wodą z dodatkiem olejku miętowego dwa razy dziennie, ma pomagać chronić skórę przed nieestetycznymi zmianami skórnymi takimi jak trądzik młodzieńczy.
Na końcu pragnę wspomnieć jeszcze trochę o jej uprawie, która nie należy do szczególnie trudnych. Lubiąca żyzne, bogate w wartości odżywcze gleby i nasłonecznione miejsca, wymaga kontroli, gdyż bardzo szybko się rozwija i zajmuje kolejne obszary, nie dając miejsca do życia innym roślinom. Przy braku nadzoru łatwo może stać się chwastem.

Praca domowa: zielnik.

Pokrzywa zwyczajna, (Urtica dioica L.), roślina z rodziny pokrzywowatych. W stanie dzikim występuje licznie w Europie, Azji, Afryce Północnej oraz Ameryce Północnej. Jest rośliną leczniczą i kosmetyczną, jadalną oraz paszową, dostarcza także włókien, barwnika i jest używana w ogrodnictwie oraz przy warzeniu eliksirów (np. napój leczący czyraki albo eliksir rozdymający). Przy dotknięciu, jej kłująco-parzące włoski powodują bolesne podrażnienia skóry ludzi i zwierząt.

Dziurawiec, (Hypericum L.), rodzina dziurawcowatych liczy około 400 gatunków, żyjących głównie w klimacie umiarkowanym oraz w górach strefy tropikalnej. Najbardziej rozpowszechniony jest dziurawiec zwyczajny, ceniony za swoje właściwości lecznice - wykorzystywany w ziołolecznictwie, stosowany w okresie odchudzania, ze względu na działanie antydepresyjne i przeciwlękowe, wzmaga też uczucie sytości.

Mniszek pospolity, (Taraxacum), zwany również mniszkiem lekarskim. Niezbyt długowieczna bylina popularna na wszystkich kontynentach. Rośliny te rosną na siedliskach ruderalnych, na łąkach i murawach, w uprawach i widnych lasach. Są wykorzystywane jako rośliny jadalne, pastewne, miododajne i lecznicze. W uprawach uznawane za chwasty.

Podbiał pospolity, (Tussilago farfara L.), bylina z rodziny astrowatych. Rodzime obszary jego występowania obejmują Europę, dużą część Azji oraz Algierię i Maroko. Liście zawierają śluz, garbniki, cholinę, olejek eteryczny, niewielkie ilości trującego alkaloidu pirolizydynowego. W uprawach rolnych uznawany za chwast, chociaż jest używany również w ziołolecznictwie. Jako surowiec śluzowy o pewnej zawartości garbników liść podbiału ma zastosowanie głównie w stanach zapalnych i nieżytach dróg oddechowych, jamy ustnej i krtani.

Blekot pospolity, (Aethusa cynapium L.), należy do rodziny selerowatych, pospolity w całej Europie. Zwyczajowo nazywany szaleniem lub psią pietruszką. Roślina trująca, objawami zatrucia są: brak apetytu, drgawki, rozszerzenie źrenic, zaburzenia równowagi, paraliż, a nawet śmierć. Używana przy wywarze powodującym niekontrolowany, pozbawiony sensu słowotok.

w tematach: na fabule, w myślodsiewni

Mniszek pospolity zwany także potocznie mleczem lub dmuchawcem, mniej znane określenia to lwi ząb, niewieścia stałość i bole oczy.
Wczesną wiosną mniszek wytwarza rozetę długich bezogonkowych liści o wciętych brzegach oraz żółte kwiaty zebrane w koszyczki, jego kwitnienie trwa zwykle od kwietnia do sierpnia z różną intensywnością i jest to zwykle zależne od warunków klimatycznych. 
Korzenie mniszka pospolitego zbiera się jesienią i ważne jest, by wydobyć je bez uszkodzeń i w całości. Po zebraniu trzeba je umyć, starannie osuszyć i odciąć części nadziemne. Z tej części rośliny przygotowuje się głównie odwary i nalewki. Korzeń mniszka lekarskiego stosuje się m.in. jako środek pobudzający czynności wątroby.
Jeżeli chodzi o ziele mniszka, ścinamy je, gdy koszyczki kwiatowe są jeszcze w pączkach. Kwiaty zbieramy, gdy zaczynają się rozwijać. Najlepiej jest zbierać je w suchy słoneczny dzień. Ze świeżych liści mniszka przyrządza się wiosenne sałatki lub sok działający moczopędnie, suszonych liści rośliny używa się do robienia naparu, które ma bardzo podobne zastosowanie co sok, aczkolwiek znacznie słabsze. Napar z mniszka lekarskiego jest łagodnym środkiem pobudzającym wątrobę i oczyszczającym organizm w stanach zatrucia. Z mniszkowych kwiatów przygotowuje się wino lub syrop. W ziołolecznictwie zaś wykorzystuje się głównie korzeń i liście mniszka, niekiedy zbiera się również kwiaty.
Mniszek pospolity wspomaga pracę wątroby i nerek – narządów odpowiedzialnych za usuwanie z organizmu toksyn. Roślina korzystnie wpływa również na tempo metabolizmu i działa, jak już było wspomniane, moczopędnie. Wszystko to sprawia, że roślina intensyfikuje oczyszczanie organizmu.
Oczyszczającą kurację mniszkiem lekarskim można przeprowadzić, np. pijąc sok wyciśnięty z posiekanych liści rośliny lub przygotowując odżywczą sałatkę, ponieważ roślina ta jest spokrewniona z sałatą.

Praca dodatkowa:moje wymarzone fantastyczne zwierzątko
JEDNOROŻEC
Piękne i tajemnicze stworzenie spotykane w dużych lasach Północnej Europy.
Mityczne stworzenie z przypominajace konia. Posiada jeden róg na czole, który wyrasta dopiero po czterech latach. Młode jednorożce mają złotą sierść, robią się srebrne, gdy mają dwa lata, a całkiem białe - w wieku siedmiu lat.
Lubią ciemne, gęste magiczne lasy, dlatego też osiadły w Zakazanym Lesie. Dysponują ogromną magiczną mocą.Cechują się niezwykłą zwinnością i szybkością. Są bardzo rzadko spotykane. Jednorożce, są bardzo płochliwymi stworzeniami, unikają spotkań z ludźmi.
Róg, krew i włosy jednorożca posiadają niezwykłe właściwości magiczne.
Włosy, służą do produkcji różdżek. Krew jednorożca zapewnia długotrwałe życie, natomiast róg, oprócz silnego skupiska magicznej mocy, ma silne właściwości uzdrawiające i neutralizujące trucizny na dole strony widnieje mały szkic rysunku zwierzątka.
http://pre04.deviantart.net/b4a9/th/pre/...4usevv.jpg

Praca domowa: zielnik.

Pokrzywa zwyczajna, (Urtica dioica L.), roślina z rodziny pokrzywowatych. Jest byliną o prostych sztywnych łodygach osiągających wysokość nawet 1,5 metra. Liście pokrzywy są podłużne, ostro zakończone o ząbkowanych brzegach. Zebrane w grona drobne kwiaty pokrzywy występują od czerwca do października, owocem jest tzw. orzeszek. Cała roślina pokryta jest licznymi parzącymi włoskami, które powodują bolesne podrażnienia skóry ludzi i zwierząt.
Używa się jej do produkcji włókien, barwnika, paszy, kosmetyków, lekarstw oraz w ogrodnictwie, przy produkcji napojów (wino pokrzywowe, herbata pokrzywowa) i przy warzeniu eliksirów (np. napój leczący czyraki, produkowany ze świeżej pokrzywy albo eliksir rozdymający).
świeże pokrzywy używa się do uwarzenia napoju leczącego z czyraków, natomiast suszone pokrzywy używa się w Eliksirze Rozdymającym. Pokrzywy są też przypuszczalnie głównym składnikiem napojów, takich jak wino pokrzywowe i herbata z pokrzywy. Pokrzywy są również składnikiem zupy, która dodatkowo nabłyszcza włosy.

Dziurawiec zwyczajny, (Hypericum L.), rodzina dziurawcowatych liczy około 400 gatunków. Najbardziej znany jest dziurawiec zwyczajny, który ma dość wiele zastosowań leczniczych. Osiąga on wysokość 30-80cm. Ma prosto wzniesioną, rozgałęziona w górnej części, u dołu drewniejąca łodygę oraz naprzeciwlegle ułożone, siedzące liście. Działa on przeciwdepresyjnie, przeciwwirusowo, dezynfekcyjnie, łagodzi przewlekły ból, pomaga pozbyć się nadwagi, pomaga przy lekkiej bezsenności

Mniszek pospolity, (Taraxacum), zwany również mniszkiem lekarskim. Rośliny te rosną na siedliskach ruderalnych, na łąkach i murawach, w uprawach i widnych lasach. Są wykorzystywane jako rośliny jadalne, pastewne i miododajne. Mają także zastosowanie lecznice, m.in. pobudzają pracę żołądka i wątroby, ułatwiają trawienie, działają moczopędnie i rpzeciwzapalnie,

Podbiał pospolity, (Tussilago farfara L.), bylina z rodziny astrowatych. Łodyga osiąga wysokość do 30 cm.  Duże, okragłosercowate liście zawierają śluz, garbniki, cholinę, olejek eteryczny, niewielkie ilości trującego alkaloidu pirolizydynowego. Jest to zioło o zastosowaiu leczniczym. Leczy on stany zapalne i niezyty dróg oddechowych, jamy ustnej i krtani.

Blekot pospolity, (Aethusa cynapium L.), należy do rodziny selerowatych. Łodyga osiągająca wysokość 10–50 cm rozgałęzia się w górnej części. Posiada trójkątne liście, przy czym ostatnie odcinki jajowatolancetowate. Jest to trująca roślina, używana przy produkcji wywaru powodującego wygadywanie bredni i  niekontrolowanemu słowotokowi. Objawami zatrucia są: rozszerzenie źrenic, brak apetytu, krwawa biegunka, drgawki, zaburzenia równowagi. Może powodować również śmierć.

Linki: pokrzywa zebrana na błoniach, reszta w myślodsiewni

Praca dodatkowa:
Opis trzech składników, które uważasz za niezwykle ważne. (Z uzasadnieniem)

MANDRAGORA
Roślina lecznicza. Z Mandragory można uwarzyć eliksir, który ożywia spetryfikowanych.
Bulwa przypomina kształtem noworodka - posiada wszystko co mały człowiek. Jej włosy to podłużne liście.
Krzyk dojrzałej mandragory jest zabójczy dla ludzi, zaś sadzonki mogą jedynie ogłuszyć na kilkanaście godzin.
Mandragora jest już dojrzała, gdy zaczyna poruszać się w swojej doniczce,jest również silnym środkiem pobudzającym używa się jej aby przywrócić pierwotną postać ludziom,
którzy zostali poddani złemu urokowi.
Gdyby nie mandragora to nie było by eliksirów dla spetryfikowanych może sa jeszce inne jej zastosowania w eliksirach
mogła wypedzac demony z opetanych, a wielu tez się pewnie było przekonanych, ze zasuszony kawalek jej korzenia noszony jako amuletodgania zle moce.
Natomiast zgodnie z innymi przekazami demony zamieszkiwały korzenie mandragory i bywalo, ze posiadanie jejrzezbionego korzenia prowadzilo do oskarzen o czary.
Podejrzliwitwierdzili ze mandragora najlepiej rosnie pod szubienicamistraconych morderców.
Z mandragory korzystano równiez we wrózbiarstwie.Wrózbici twierdzili, ze lalki z korzenia mandragory odpowiadaja napytania dotyczace przyszlosci, dajac znaki glowami.

BEZOAR to kulisty twór powstający w żołądkach przeżuwaczy  lamy i kozy bezoarowej
przez nagromadzenie niestrawionych resztek pokarmu oraz włókien roślinnych i włosów, zwłaszcza zlizywanych przez zwierzę podczas linienia.
Bezoar ma wielkość orzecha. Jest znany jako antidotum na większość czarodziejskich trucizn.
Bezoary mają pewne ograniczenia - nie działają na rany spowodowane potężnymi substancjami jak jad bazyliszka

WODA H2O, tlenek wodoru, bezbarwna ciecz w grubych warstwach niebieskozielona, pozbawiona zapachu i smaku.
Temperatura topnienia 0°C (może być przechłodzona do temperatury -46°C),
temperatura wrzenia 100°C,
temperatura krytyczna 374°C,
ciepło topnienia (0°C)
ciepło parowania (25°C)  
Myśle ze woda to najważniejszy składnik do wszystkiego czy to eliksir lub zwykła woda do herbaty lub kawy,prawie do wszystkiego jej się uzywa w kuchni w ogrodzie czy w łazience woda ma wiele zastosowań.

Praca dodatkowa:
Sporządź notatkę o swoim znaku zodiaku. W pracy musi zawierać się przede wszystkim opis gwiazdozbioru. Wszelkie inne informacje są dodatkowo punktowane.

GWIAZDOZBIÓR WODNIKA
Słowo Aquarius w łacińskiej nazwie gwiazdozbioru znaczy 'woda'.
W tradycji greckiej Wodnika przedstawia się jako młodzieńca rozlewającego wodę z dzbana.
Ciecz, która wylewa się z dzbana kończy się przy zarysie głowy w konstelacji Ryby Południowej
Istnieje kilka wersji opowieści wyjaśniającej pochodzenie postaci trzymającej dzban. Jedna z nich wyobraża Ganimedesa, najprzystojniejszego mężczyznę na Ziemi.
Był synem Trosa, króla Troi, od imienia którego pochodzi nazwa miasta. Zeus zauroczony Ganimedesem zapragnął mieć go u swego boku.
Przemieniwszy się w orła, porwał młodzieńca i przeniósł na Olimp, gdzie służył bogom, podając im wodę wymieszaną z nektarem i ambrozją.
Właśnie dlatego na niebie niedaleko Wodnika znajduje się konstelacja Orłae.

Po analizie waszych ocen, aktywności i zaangażowania doszedłem do wniosku, że mimo kilku wpadek związanych z łamaniem regulaminu na trolla z numerologii nie zasłużył nikt. Odnoszę jednak wrażenie, że niektórzy z was mogą być niezadowoleni z ocen. Nie jestem zwolennikiem przepisywanych referatów dlatego zapraszam na ustne odpytanie każdego niezadowolonego z oceny. Jeżeli boicie się przyjść do mojego gabinetu - praca pisemna podwyższy wam ocenę o jeden stopień. Wolę jednak, abyście czas ten przeznaczyli na naukę do egzaminów lub zasłużony odpoczynek. Życzę wszystkim z którymi się już na zajęciach nie spotkam miłych wakacji.
Gdyby ktokolwiek miał jakieś pytania związane z numerologią zapraszam do bezpośredniego kontaktu z moją osobą.


@Cyril Carter - Nędzny
@Marlene Creswell - Zadowalający
@Rick O'Hara - Zadowalający
@Emily Bastet - Zadowalający
@Kaylin Wittermore - Wybitny
@Kim Miracle - Zadowalający
@Nadzieja Potocka - Powyżej oczekiwań
@Nathaniel Macmillan - Zadowalający
@Ornella Nott - Zadowalający
@Rose Smith - Zadowalający
@Ururu Marquez - Powyżej oczekiwań

Przy tworzeniu eliksirów wykorzystuje się rozmaite przedmioty, jak i składniki.  Sztuką jest być wprawnym w łączeniu ich ze sobą tak, by powstało z tego coś więcej niż bezwartościowy płyn. Warzenie eliksirów prócz tego, że jest dziedziną wymagającą dokładności i cierpliwości oczekuje szacunku do tego, co się w niej wykorzystuje.  W zależności od rozmówcy możemy wysłuchać długich wywodów na temat konkretnych składników. Wszystkie są rzecz jasna istotne w procesach tworzenia różnych eliksirów. Każdy jednak ma swoją opinię na temat tego, które uchodzić mogą za te najważniejsze.
Uważam, że jednym z istotnych składników jest woda z rzeki Lete. Warzenie jakiegokolwiek eliksiru rozpoczynamy od cieczy. Ta jest zaś szczególna z powodu swojego pochodzenia. Ważniejsze jest jednak to, że umożliwia stworzenie esencji z Lebiodki. Przyczynia się więc do łagodzenia bólu wywołanego oparzeniami. Mimo tego, że ta esencja jest często niedoceniana, szczególnie ze względu na łatwość jej przygotowania to nie moglibyśmy jej tworzyć, gdyby nie woda z rzeki Lete. Najmniejsze rzeczy uchodzą naszej uwadze, a przecież obecnie mało który czarodziej potrafi sobie wyobrazić pracę uzdrowiciela z pacjentem, który wrzeszczy z powodu poważnych oparzeń, ciągle cierpiąc i utrudniając dalsze udzielanie sobie pomocy.
Kolejnym ważnym składnikiem jest pokrzywa zwyczajna. Jest to roślina bardzo znana na całym świecie. Dzieci i młodzi rodzice mają nie lada problem z bliskim spotkaniami z nimi (dzieci przez bardzo bliski kontakt, a rodzice przez płaczące przez to dzieci). Jej parzące włoski nie odstraszyły jednak twórców eliksirów, jak i różnych napojów (np. win, herbat). Jej wszechstronne zastosowanie to bardzo ważny aspekt również dlatego, że w zależności od tego, czy wykorzystujemy ją świeżą, czy ususzoną, jest odpowiednia do użycia przy tworzeniu różnych eliksirów. Świeża do napoju leczącego z czyraków, a suszona  w Eliksirze Rozdymającym.
Ostatnim wybranym przeze mnie składnikiem jest kamień księżycowy. Najczęściej wykorzystywany jest już sproszkowany. Ma białą barwę, a jego magiczne właściwości są wciąż kwestią sporów z powodu trudności z konkretnym ich określeniem. Wykorzystywany do Wywaru ze Szczuroszczeta. To kolejny, dla czarodziei oczywisty wywar ułatwiający ich codzienność. Co jednak ważniejsze kamień księżycowy ma swoje zastosowanie przy tworzeniu Eliksiru Spokoju, który pozwala zapobiec konsekwencją płynącym z przeżycia głębokiej traumie wywołanej trudnymi wydarzeniami, zranieniami.
Jak zdążyłam wspomnieć na początku wszystkie składniki są niezwykle ważne w zależności od tego, co przygotowujemy. Nie da się jednak ukryć, że niektóre elementy są mało doceniane mimo tego, że ich pochodzenie jest niezwykłe, właściwości nie do końca jeszcze omówione, a zastosowanie mają w czymś, co już stało się naszą codziennością. Tym bardziej więc powinniśmy doceniać nawet te składniki, które wykorzystujemy do niewielkiej ilości eliksirów bardzo prostych. W końcu to one są "małą wielką" rewolucją w naszym życiu.

Transmutacja jest czymś bardzo skomplikowanym. Wydawałoby się, że możemy zmieniać wszystko dowolnie, tak jakbyśmy chcieli, ale wymaga to ogromnego nakładu pracy, a efekt i tak może być różny. Istnieje wiele udokumentowanych wypadków związanych z niepoprawnym transmutowaniem. Każdy kto zaczyna swoją przygodę z tą nauką zaznajamia się z Prawami Cristoffa.
Pierwsze z nich tłumaczy nam, że złożoność procesu transmutacji jest zależna od tego, jak bardzo złożone jest to, co chcemy zmienić. Nie mam chyba nic więcej do dodania w kwestii tego pierwszego prawa. Wydaje się ono bardzo proste do pojęcia.  szkoda, że w praktyce mi tak dobrze nie idzie
Drugie prawo nazwane od nazwiska tego Szweda, który zapisał coś tak oczywistego te prawa jest już bardziej rozbudowane. Określa, że wszystko, co jest na świecie to materia możliwa do poddania transmutacji. Mówi nam też o jedynym wyjątku - próżni kosmicznej. Wynika to z faktu, że nawet powietrze możemy zmienić, ponieważ składa się z pierwiastków. Mamy więc do czynienia z materią. W próżni kosmicznej zaś nie mamy kompletnie żadnej materii, a tylko materię możemy zmienić w inną materię.
Wniosek: z braku materii nie stworzymy materii. Natomiast każdą materię możemy zmienić w inną. Nawet coś tak niewielkiego jak pierwiastki. Prawa te chociaż pozornie wydają się oczywiste mają wpływ na postrzeganie samego procesu transmutacji. Rozumiejąc złożoność materii przez nas zmienianej możemy przygotować się do transmutowania go z pełną świadomością trudności pracy czekającej do wykonania. W przeciwnym razie możemy przeliczyć swoje możliwości.

Już w tytule tej pracy zawarłam jeden z głównych powodów dla których nie chciałabym hodować Diabelskich Sideł. Wizja śmierci w spętaniu, ciemnościach i wilgoci przez uduszenie bądź zmiażdżenie nie jest najmilszą rzeczą na świecie. Nie dziwnym jest więc, że ta roślina nie jest zbyt popularna w hodowli i że ja również nie chciałabym podjąć się tego.
Zacząć trzeba od tego, że nie jest to typowa roślina, którą się hoduje. Uznawana jest raczej za coś w rodzaju szkodnika. Żyje w warunkach nieprzyjemnych dla czarodziejów - otaczają ją ciemności i wilgoć. Licznymi mackami oplata tych, którzy wkroczą w jej rejony i będą na ich wyciągnięcie. Jest się więc dla niej potencjalną ofiarą i niewiele z naszych potencjalnych chęci do opieki nad tą rośliną by wyszło w takim układzie. Przez jej zmysł dotyku wystarczy, że ją dotkniemy i już będziemy narażeni na płynące z tego konsekwencję. Unieruchomi nasze ręce i nogi. Ściśnie tak mocno, że albo skończymy z poważnymi urazami ze względu na brak przepływu krwi w kończynach (a to i tak całkiem pozytywny scenariusz, przeżyć, ale nie mieć nogi niż nie przeżyć wcale) albo trzeba będzie nas na zawsze pożegnać. Istnieje bowiem ryzyko, że sami nie będziemy w stanie rozpalić ognia ani oświetlić terenu, by roślina wypuściła nas ze swoich macek i jeśli nikt się nie pojawi to nawet trwając w bez ruchu w końcu umrzemy tam opuszczenie z głodu lub wycieńczenia. Co więcej Diabelskie Sidła mogą swoimi mackami natychmiast objąć naszą szyje i wtedy zostaniemy uduszeni. Jest więc wiele możliwości utraty życia przy kontakcie z tą rośliną. Pomijając jednak ryzyko śmierci trzeba pamiętać, że stworzenie warunków do jej hodowli mogłoby być problematyczne. Pilnowanie poziomy wilgoci byłoby wyjątkowo pracochłonne tak samo, jak zapewnianie braku światła. Niewiele jest miejsc odpowiednich do tego typu hodowli, a nawet jeśli to nie są to miejsca bezpieczne. Istnieje ryzyko, że teren ten będzie zajęty również przez inne magiczne stworzenia bądź roślinność albo będzie znajdował się w nieciekawej okolicy bądź odosobnionej. Wiemy, że to ostatnie może być szczególnie niebezpieczne dla nas, jeśli będziemy potrzebować pomocy z zewnątrz. Ostatnią rzecz jest zaś właśnie sposób postępowania w obecności tej rośliny nie narażając się przy tym na zagrożenie życia.
Z pewnością nie chciałabym hodować Diabelskich Sideł właśnie przez trudy związane z samą organizacją hodowli, jak i jej przebiegiem. Ważne jest również to, jak wiele rzeczy niepożądanych może mieć miejsce w trakcie opieki nad tą rośliną. Śmiertelne wypadki zawsze skutecznie odstraszają i w tym przypadku również tak jest.

Ostatnie prace zaliczeniowe, których niestety nie otrzymałem od wszystkich zostały ocenione i znacząco wpłynęły na oceny końcowe. Pan Fawley, pan Marquez oraz panna Miracle otrzymali oceny Zadowalające. Panny Hennessy i Wittermore Powyżej oczekiwań, natomiast panna Santoro otrzymała ocenę Nędzną. Wystawiając oceny końcowe brałem pod uwagę nie tylko oceny, ale również zaangażowanie w zajęcia oraz obecności (a także ich brak) na zajęciach. W przypadku ewentualnych zażaleń proszę o kontakt ze mną przez sowę, bądź bezpośrednio sową. Pamiętajcie także, że możecie podwyższyć sobie ocenę pisząc pracę zaliczeniową.


Oceny końcowe:
@Marlene Creswell - Zadowalający*
@Rick OHara - Zadowalający*
@Rowan Ryan - Zadowalający*

@Leon V. Avery - Troll
@Nancy Baldwin - Zadowalający*
@Theodore Callaghan - Zadowalający
@Graysen E. Carrow - Troll
@Addyson Clemen - Nędzny
@Cassian Fawley - Zadowalający
@Anastasia Fitzgerald - Troll
@Antigone Hennessy - Zadowalający
@Maurycy F. Longbottom - Nędzny
@Isabelle Malfoy - Zadowalający*
@Ururu Marquez - Powyżej oczekiwań
@Kim Miracle - Zadowalający
@James Prewett - Zadowalający*
@Ilaria Santoro - Nędzny
@Arcus Selwyn - Nędzny
@Kaylin Wittermore - Wybitny