Uśmiech Kirke

No i pięknie! Wreszcie był suchy! Nie mógł co prawda powiedzieć, że zwarty i gotowy na więcej ekstremalnych przeżyć również, ponieważ ból mięśni oraz wewnątrz klatki piersiowej i gardła bynajmniej dzięki temu nie minęły, ale mówiło się trudno. Trzeba było cieszyć się tym, co się ma. Nawet jeśli wiele tego nie było. Nie zamierzał każdym bądź razie pozwolić bestyjce rozwalić łajby. Oddałby jej z pół załogi na pożarcie, gdyby rzecz jasna zdołał się z nią jakoś dogadać, bo czemu by nie? Byli mu obcy. Nie czułby specjalnego sentymentu. Inna sprawa, że pewnie przynajmniej tej drugiej połowy było trzeba, żeby mogli go z powrotem transportować na brzeg! Wracanie na suchy ląd wpław jakoś do niego nie przemawiało.
Zdeterminowany, zaklął jeszcze raz, po czym stanął w szerszym rozkroku, stając w pozycji jak do pojedynku, z różdżką lekko ponad głową i wolną ręką przed sobą. Spróbował wybrać tę spośród wyrw w kamiennym sklepieniu, która wydawała mu się najbardziej obiecująca. Nie chciał zwalić sobie nic na łeb.
- HEJ TAM! ODSUNĄĆ SIĘ WSZYSCY OD SKAŁ! - wykrzyknął trochę piskliwie przez zdarte i zziębnięte dostatecznie gardło, po czym wycelował. - Bombarda maxima! - rzucił dwukrotnie, jeśli było trzeba.

!3k20 - raz na wybranie możliwie najlepszej opcji spośród wyrwać w sklepieniu, dwa razy na bombardę (znana)