Nevan mógł obserwować rączkę z dystansu, ale nie miał ochoty poznawać jej osobiście. Niech siedzi sobie na ramieniu Phila i trzyma się z dala.
Gdy ten spiął się i nie kupił ściemy westchnął cicho. Głupio wyszło, a nie zamierzał wcale doprowadzać do takiego obrotu spraw.
- Proszę wybaczyć, panie Burke. - Skrzywił się spoglądając na Philemona. - To było niestosowne z mojej strony.
Mógłby się tłumaczyć odruchem, wrodzoną ciekawością, gdyż tak było. Ale już wolał się nie pogrążać. Nie chciał kończyć tej znajomości w ten sposób, a zwłaszcza zaprzepaścić taką okazję do poszerzenia wachlarza znanych zaklęć.
Pomimo ciężkiego charakteru Nevana, na obcym terenie, w obcym laboratorium i w obliczu czarodzieja, który był pewnie silniejszy od niego pozostało jedynie podkulić ogon. Miał braki w obejściu z ludźmi i to było wybitnie widać, gdy pewne hamulce nie zaskakiwały na czas, albo w ogóle.
Phil miał wrażenie, jakby miał do czynienia z trochę nieokrzesanym dzieciakiem. Fraser owszem był bardzo trudnym człowiekiem w obejściu i pewnych rzeczy można się było po nim spodziewać. Jak i również aurorskiej dociekliwości.
- Nie rozczaruję pana. Dołożę starań, aby ten incydent nie odcisnął się na naszej znajomości znacząco. Szczerze przepraszam. - Szczerość to była jednocześnie wada i zaleta Frasera, zrozumiał swój błąd i pozostało mu jedynie przeproszenie. Teraz tylko od Philemona zależało, czy ten go wyrzuci za drzwi, czy da jeszcze szansę. Ponoć krnąbrni uczniowie często dobrze poprowadzeni przynosili wiele satysfakcji, gdy dobrze się ich ukierunkowało.

Rączka obserwowała Nevana mimo braku oczu. Philemon oczy miał, wszystkie dwa, i obserwował aurora uważnie.
Nie uśmiechał się. Nie podobało mu się, co wyrabiał Fraser. Nie tak powinien zachowywać się gość w obcym domu. Phil pokazał mu wszystko, co miał do pokazania, a ten to wykorzysta? Zgłosi Ministerstwu tajemniczą piwniczkę pod domem Burke'ów?
Nie było tu nic niewłaściwego, nie w tym momencie. Phil stracił jednak chęć na chwalenie się swoim asortymentem.
- Wyjdźmy na zewnątrz. - Zarządził, nie komentując skruchy aurora. Prawdę mówiąc, średnio jej wierzył. Z drugiej strony, jeśli Nevan był na tyle bezczelny, że próbował szpiegować tuż pod nosem Philemona, sam już nie wiedział, czy ten zasługuje na jakąkolwiek naukę.
Skierował się ku kolejnym krótkim schodkom. Za drewnianymi drzwiczkami rozciągał się niewielki ogród. Na środku było wystarczająco dużo kamienistego pola, by móc tam w spokoju podjąć naukę. Ogród Burke'ów w lato zapewne był uroczym miejscem. Przy szarej angielskiej zimie był raczej przygnębiający.

Przez myśl Frasera nawet nie przeszło, aby informować Ministerstwo o czymkolwiek, co widział w domu pana Burke'a. Po co im ta wiedza? Przy czym auror wiedział o wiele więcej o panu Burke, co by mogło się nie spodobać jego przełożonym. Dziuple przemytnicze w sklepach, których był właścicielem już były sporym ciężarem na sumieniu. Ale aurora nie interesowało likwidowanie takiego procederu, było mu na rękę.
Posłusznie wyszedł za Philemonem do ogrodu nie komentując tego co zaszło już więcej. Po co rozdrapywać i drążyć coś, co wybitnie mogło mu przeszkodzić w poznaniu kilku nowych zaklęć? Nie był idiotą.
Rozejrzał się po ogrodzie,lecz głównie uwagę skupił na niewielkim, kamienistym polu. Zatrzymał się na jego skraju obserwując pana Burke'a i czekając na dalszy etap nauki.

Czy ktokolwiek udowodni Philemonowi, że wiedział o przemycie dziejącym się w jego lokalach? Przecież on tylko wynajmował pomieszczenia. Nie miał obowiązku sprawdzać, kto co robi w jego budynkach. Od śledzenia przestępczości były odpowiednie służby.
A zwłoki w posiadłości? Z tego mógłby się nie wyłgać. Poza tym, w swoim domu nie mieszkał sam.
Burke wyciągnął różdżkę. Wahał się jeszcze chwilę.
- Aqum impervio. - Spróbował na siebie rzucić, a w razie potrzeby powtórzył zaklęcie. Nie chciał zmoknąć, gdyby jednak miało się rozpadać. A na deszcz niewątpliwie się zbierało.
- Tu jest jaśniej, czyż nie? Światło dnia lepiej robi na oczy niż sztuczne ogniki świec. - Odezwał się. - Czego pan ode mnie oczekuje, panie Fraser?

!3k20

3d20 rzucono z sumą oczek równą: 39 (8, 15, 16)

Nie żeby pan Burke przy ich ostatnim spotkaniu sprawdzał przy aurorze zawartość lady pana Smithiego, w której zebrano zakazane towary. Ale mniejsza. Pan Burke znał akurat na tyle osobę aurora i sposób jego działania, ze mógł być spokojny o swoją przyszłość. Nevan raczej musiałby być samobójcą, jeśli przyszedłby tutaj szpiegować Philemona a potem stawiać go przed obliczem sprawiedliwości. Fraser przy tym też nie umniejszał sobie, ale co by się działo na Nokturnie, jeśliby zabrakło kogoś takiego jak pan Burke?
Spojrzał po chwili w niebo również wyciągając różdżkę. Mogło rzeczywiście zaraz zacząć padać.
- Aqum impervio. - Idąc za przykładem Philemona sam też rzucił na siebie zaklęcie, powtarzając je dla potrzeby dwukrotnie. Nie miał zamiaru w razie deszczu przemoknąć.
Gdy Philemon wspomniał o świetle zacisnął jedynie zęby, czując jak ta szpilka od starszego czarodzieja powoli podjudza jego naturalny bunt. Skinął głową zgadzając się jedynie z panem Burke.
Po chwili odetchnął cicho.
- Przy naszym ostatnim spotkaniu, wspomniał pan o zaklęciach nie pozostawiających śladów, a przydających się w skutecznym działaniu, które nie do końca jest zgodne z regulaminami i etyką. - Przejście do istoty spotkania być może nieco zmniejszy wrogość jaka zapanowała w relacjach obu panów.
Przełożył różdżkę pomiędzy palcami, jakby ta już go paliła w palce, gotowa do rzucania nowych zaklęć. Spojrzał na pana Burke'a przypominając sobie o jego użyciu Praefoco.
-  Chciałbym nauczyć się bardziej subtelnych sposobów nie tracąc jednocześnie na skuteczności.
Wyciskanie informacji z podejrzanych, kiedy to nie musiałby ręcznie im perswadować swojej dominującej pozycji nad nimi, byłoby czymś cudownym.  Może zmniejszyłoby to ilość skarg na niego i kolejnych spotkań z kapitanem na temat stylu pracy.

---

Na zaklęcie

!3k20

3d20 rzucono z sumą oczek równą: 38 (13, 6, 19)

Słowo przeciwko słowu. Auror mógł rzucać w administratora Wizengamotu tyle oskarżeń, ile tylko zapragnął. Zniknięcie, czy też aresztowanie Burke'a nikogo nie zachwyci, a kogoś może nawet rozzłościć!
Phil złożył ręce za plecami i zaczął przechadzać się po swoim małym skwerku. Stanął w końcu na przeciw suchego krzewu róż. Czy skrzaty nie powinny go przyciąć już dawno temu?
- Ach, tak. Zaklęcia nie pozostawiające śladu. - Uśmiechnął się pod nosem. - Na myśl przychodzi mi Crucio, chłopcze. Skąd myśl, że mogę znać coś takiego? Jego użycie jest zakazane.
Po wcześniejszym występie Frasera Philemon nie wiedział, co powinien zrobić. Mógł zachowywać się tak, jak wcześniej, a mógł też pobawić się w kotka i myszkę z aurorem. Jeśli naprawdę zależy mu na nauce, pokaże więcej zaangażowania.
- Jest też wiele innych, ale w większości są czarnomagiczne. Paskudne, paskudne zaklęcia, mój drogi.

Sam Philemon był dość groteskowy, jak jego dom, laboratorium i otoczenie. Ciemność jaka wychylała się z tego czarodzieja działała wręcz elektryzująco i przyciągała. Fraser miał wrażenie, że pan Burke działa trochę jak wampir, którzy przyciąga do siebie pewne, określone typy osób. Zagubiony w swym świecie auror być może odnalazł kogoś na wzór mentora albo chociażby kogoś, kto jest w stanie mu zaimponować, Philemon był czarującą osobą, której wiele by uszło na sucho. Kto by mu nie chciał uwierzyć, gdyby kłamał w żywe oczy?
Nevan pozwolił sobie zrobić kółko po kamienistym polu oglądając umierające rośliny.
- Jak to mówią o nas aurorach, że każdy auror musi być jak ci, których ściga. I z czasem każdy powoli niszczeje, stacza się, albo schodzi na tę gorszą ścieżkę. Czasem trafiają się tacy, co potrafią udźwignąć to brzemię, a inni giną szybko. - Zatrzymał się spoglądając na Philemona.
W obliczu Frasera, które zwykle było zmęczone, zniechęcone i jakby zrezygnowane istnieniem pojawił się jakiś dziwny element. Nie przejmował się, że zaklęcia o których mówi Phil, są złe. On sam był już na tyle zły, że niewiele by to uczyniło różnicy.
- Jeśli ma być jako taki porządek, to potrzebuję środków, aby ogarniać chaos wokół. A chaos nie przebiera w nich. Myślę, że i panu będzie to na rękę. W końcu podobało się panu, to jak pracuję. Ma pan okazję przyczynić się do ulepszenia tego. - Kiedyś może i Nevan podejmował się zawodu aurora z myślą o jak najszybszej śmierci. Jednak im dalej w to brnął, dostrzegał nowe możliwości, a śmierć była jedną z opcji. Przyjdzie, kiedy przyjdzie.
Philemon w tej chwili stanowił dla Fraser'a dobry obiekt, by poszerzać swoje umiejętności. Jego bezwzględność, ekscentryczność i brak hamulców moralnych bardzo dobrze rokowały na wykształcenie jeszcze lepszego aurora, który będzie działał dla "dobra" ogółu i szczegółu.