Sala do zaklęć użytkowych

3d20 rzucono z sumą oczek równą: 45 (18, 20, 7)

Persefona nagle jakby się obudziła. Czary iluzji, Merlinie, dlaczego nagle odleciała myślami gdzie indziej, skoro mogła się wypowiedzieć pięknie o tej dziedzinie? W końcu sama się w nich lubowała i lubiła się ich uczyć, zwłaszcza pod pilnym okiem profesora McBride'a.
— Bawią się zmysłami, próbują je oszukać. Sprawnie rzucone z łatwością konfunduje przeciwnika, wprowadza go czasem w stan, gdy zatraca się między iluzją a rzeczywistością, im zdolniejszy czarodziej. Bardzo przydatny, sprytny i złośliwy zbiór zaklęć, panie profesorze.
Zaraz jednak wyciągnęła swoją różdżkę i poczęła rzucać zaklęcia wskazane przez profesora. Z racji, że Confundus opanowała, dobrze byłoby przećwiczyć Reparo. Uczyniła podobnie co Azra, poszukała informacji w podręczniku, poćwiczyła na sucho, by zaraz raz za razem poćwiczyć zaklęcie:
— Reparo!

3d20 rzucono z sumą oczek równą: 40 (14, 12, 14)

Obu dziewczynkom udało się skutecznie naprawić zepsute zegarki, które trafiły w ich ręce. Może nie były szczególnie uzdolnione w kwestii rzucania zaklęć iluzji, ale naprawianie reparacja przedmiotów szła im doskonale. Leslie uśmiechnął się lekko, obserwując ich starania. Widać jego praca przez ostatni rok nie poszła tak całkiem na marne.
- Zgadza się, Persephone, pięć punktów dla Sytherinu. Skoro opanowaliście już zaklęcie Confundus, możemy pomówić o innych, interesujących czarach z podobnego zakresu. Jak wspomniała wasza koleżanka, zaklęcia iluzji opierają się na oszukiwaniu zmysłów, sprawianiu, by ktoś uwierzył w coś, czego tak naprawdę nie ma... Lub wręcz przeciwnie: nie zauważył czegoś, co faktycznie się w danym miejscu znajduje. Jednymi z prostszych czarów tego typu są Evanesce, powodujące znikanie drobnych obiektów oraz Sillencio, wyciszające dźwięki w najbliższej okolicy wokół czarującego. Z innych zajęć możecie kojarzyć też zaklęcie Obscuro, utrudniające widzenie. Jest bardzo popularne podczas pojedynkowania sportowego. - nie powstrzymał się przed wspomnieniem o pojedynkach licząc, że zainteresuje nimi więcej dzieci i w tym roku nie zabraknie chętnych na Turniej Pojedynkowy, który zbliżał się wielkimi krokami.
- Powiedzcie mi, jak wiele z obecnych tu osób miało kiedyś problem z piosenką albo melodią, która utknęła im w głowie i nie chciała odejść? - uśmiechnął się, bo wpadł właśnie na przezabawny pomysł.
- Jest zaklęcie, które pozwala zgotować podobny los drugiej osobie. Oczywiście jest zupełnie niegroźne... Co najwyżej ciut denerwujące na dłuższą metę. Inkantacja to Meacarmina. Aby zaszczepić melodię w głowie kolegi lub koleżanki wystarczy skupić się na konkretnej piosence i rzucić czar, patrząc na wybrany cel. Spróbujcie, śmiało. - zasugerował, pokazując im ruch różdżki potrzebny do rzucenia czaru.

Następny post mg: 10 stycznia.

Z racji tego, że miała u swego boku Andromedę, postanowiła zaklęcie rzucić na nią. W głowie miała swoją ulubioną kompozycję Czajkowskiego pochodzącą z baletu "Jeziora Łabędziego", więc postanowiła właśnie tym uderzyć w głowę swojej przyjaciółki. Miała nadzieję, że jej się uda. Bardzo lubiła ten typ zaklęć i zawsze jej się wydawało, że szło jej w nich najlepiej, ale może się pomyliła, co ta lekcja tylko to udowodniała.
Najpierw przećwiczyła sobie to na sucho, nim nie wyciągnęła różdżki w stronę panny Crouch.
— Meacarmina — powtórzyła po trzykroć do skutku.

3d20 rzucono z sumą oczek równą: 32 (13, 18, 1)

Persephone przez przypadek potknęła się przy wypowiadaniu ostatniej z formułek, a nieudane zaklęcie sprawiło, że zaczęło jej dzwonić w uszach. Poza tym drobnym wypadkiem reszta zajęć przebiegła bez większych problemów, pod koniec zaś profesor McBride ponownie zabrał głos, tym razem w związku z pracą domową.
- Moi drodzy, chciałbym, żebyście mieli okazję aby nie tylko pogłębić waszą znajomość zaklęć z zakresu iluzji, ale też nauczyli się więcej na temat szukania interesujących was czarów w szkolnych zbiorach bibliotecznych. Ta druga umiejętność na pewno przyda się wam do egzaminów, nie lekceważcie jej więc, proszę. Jestem pewien, że profesor Delacour nie będzie miała mi za złe, jeśli zadam wam w związku z tym małą pracę domową... Chciałbym, żeby każde z was przygotowało małą prezentację na temat zaklęcia, którego nauczył się na własną rękę. Powiedzmy tak... Na marzec? Przekażę wszystko pani profesor, a jeśli będziecie mieć jakieś pytania, możecie śmiało przyjść z tym do niej albo do mnie. Jesteście wolni.

Praca domowa
Na kolejną lekcję (1 marca) nauczyć się fabularnie jednego zaklęcia z dziedziny iluzji, które nie było omawiane na lekcji ani nie znajduje się w żadnym ze szkolnych podręczników. Może to być zaklęcie łatwe lub trudne, ale pamiętajcie, że żeby nauczyć się trudnego zaklęcia trzeba najpierw zdobyć odpowiednią książkę, w którym jest ono opisane albo uczyć się od kogoś, kto je zna. Znajomość zaklęć zostanie oceniona na początku marcowej lekcji.

Podsumowanie sesji

Leslie McBride +15 punktów, +15 ʛ
@Azra Bătrân +15 punktów, +5 ʛ , +2/3 Reparo
@Persephone R. Travers +15 punktów, +5 ʛ , +1/3 Reparo, +1/3 Meacarmina
@Andromeda Crouch +5 punktów
@Antioch Lestrange +5 punktów

Koniec sesji

Poniedziałek, 1 lutego 1939

godzina 13:00

Leslie miał w tym roku szkolnym nie uczyć Zaklęć użytkowych. Uczył zaklęć jako drugi etat w zeszłym i słowo honoru, że tyle mu wystarczyło. Niestety, nowa nauczycielka przetrwała tylko kilka miesięcy, nim została zmuszona przez okoliczności do powrotu do Londynu i ktoś musiał zająć jej miejsce. Cóż za niespodzianka.
Luty był już drugim, czy trzecim miesiącem z kolei, kiedy to McBride pojawiał się na lekcjach zamiast profesor Delacour i wszyscy uczniowie zdali już sobie raczej sprawę z tego, że najprawdopodobniej nie unikną lekcji z opiekunem Ravenclawu już do końca roku szkolnego. "Tylko zastępstwo" zmieniło się w stałą część ich planu zajęć.
Poniedziałkowe zajęcia dla starszych klas zaczynały się zaraz po przerwie na lunch. Leslie był na miejscu przed dzwonkiem, za to ze złożoną pospiesznie kanapką w ręku. Dojadał jeszcze, rozkładając papiery i książki na nauczycielskim biurku w głębi sali. Miał na dziś przygotowany jeden z ciekawszych (przynajmniej jego zdaniem) tematów z zakresu Zaklęć i nie mógł się już doczekać, aż zaprezentuje go uczniom.

Lista obecności

@Isaac Scamander (Ravenclaw, VI)
@Perseus A. Carrow (Slytherin, VII)

Następny post mg 2-3 lutego.

Issac beztrosko zajadał się kiełbaskami i ciastem w porze obiadowej w wielkiej sali zanim spojrzał na zegar i zorientował się, że za niecałe pięć minut zaczynają mu się zajęcia z profesorem McBride. I chociaż szkoda mu było kończyć swój posiłek przedwcześnie to wolał uniknąć ochrzanu po zajęciach od opiekuna swojego domu. Złapał więc w zęby ostatnią kiełbaskę ze swojego talerza i zerwał się w bieg na trzecie piętro. Po drodze wywracając grupkę trzecio-rocznych ślizgonów.
- Przepraszam, śpieszy mi się! - Krzyknął jedynie mknąc dalej, mimo, że mijały kolejne sekundy, dla niego jakby czas stał w miejscu. Ostatecznie w ostatniej chwili wparował do sali jeszcze przeżuwając ostatni kęs swojej kiełbaski, padł z impetem w pierwszej lepszej ławce, kiedy zdał sobie sprawę, że zapomniał przecież o podręczniku, zerknął więc na opiekuna, który również dojadał swój posiłek i rzekł.
- Profesorze, zapomniałem zabrać ze sobą podręcznika do zaklęć, mógłbym pożyczyć egzemplarz od pana? Chłopak zmieszał się tylko. Często się spóźniał, jednak jeszcze częściej zapominał zabierać se sobą podręczników i innych przyborów magicznych, ale profesorzy znają go już od sześciu lat więc powinni zdawać sobie sprawę, że to nie pierwszy i prawdopodobnie nie ostatni raz kiedy taka sytuacja miała miejsce.

Perseus nie lubił zmian w gronie pedagogicznym, miał wrażenie, że przez to tylko miesza mu się w głowie. Każdy zwraca uwagę na co innego, co znacznie utrudniało naukę. Poza tym umówimy się, Zaklęcia nigdy nie wiodły prymu u Perseusa. Tym razem nie stał pod salą i nie czekał na rozpoczęcie zajęć. Wolnym krokiem kroczył w kierunku pomieszczenia, zastanawiając się, co tym razem będą przerabiali. Oby to było coś ciekawego! Gdy przekroczył próg, zdziwił się, że profesor po lunchu jeszcze je kanapkę, nie lepiej było zjeść coś ciepłego przed?
- Smacznego - skomentował, bo po co się witać, jak się już na pewno widzieli? Ruszył do pierwszych ławek, gdzie czystokrwiści winni siedzieć.

Scamander wpadł do sali prawie wywracając się o tą nieszczęsną ławkę i do tego jeszcze zapomniał podręcznika. Leslie westchnąłby, gdyby akurat nie miał mordy pełnej kanapki. Będzie musiał sobie porozmawiać z tym swoim podopiecznym na temat zapominalstwa.
- Z tyłu sali, w szafie narożnej na dole powinno być kilka egzemplarzy. Wiesz gdzie. - odparł, kiedy już udało mu się przełknąć kęs. O tak, Isaac definitywnie wiedział gdzie, biorąc pod uwagę jak często potrzebował tam zaglądać.
Poczekał aż pozostali uczniowie wejdą do sali, uśmiechnął się też krótko do Perseusa, strzepując przy okazji okruszki z marynarki.
- Dobrze, moi drodzy, skoro wszyscy już dotarli, zaczynajmy. - zarządził, zamykając drzwi do sali za ostatnim nastolatkiem balansującym na granicy spóźnienia.
- Zajmiemy się dziś nauką jednego szczególnie trudnego zaklęcia z dziedziny iluzji. Mówię "szczególnie", gdyż nie tylko jest ono trudne, ale również wymaga opanowania techniki czarowania, z którą zapewne większość z was nie miała jeszcze bezpośredniej styczności. - wyjaśnił, rozpoczynając wykład.
- Mam nadzieję, że wszyscy pamiętają z poprzednich roczników, czym charakteryzują się zaklęcia iluzji. Powinniście umieć w tym momencie swojej nauki przynajmniej dwa z nich, jako że uczyliście się ich zarówno na Zaklęciach, jak i Obronie. Kto przypomni mi, z jakimi czarami iluzji mieliście do czynienia do tej pory? Możecie zaprezentować klasie, proszę.

Następny post: 6/7 lutego, zależnie od odpowiedzi.

Isaac udał się na tył klasy i zabrał jeden z podręczników dla swojego roku z szafy, wracając na swoje miejsce otworzył książkę i zerknął na pierwszą stronę gdzie zwykle widniało imię i nazwisko poprzedniego właściciela, gdy dotarł do swojego miejsca, usiadł i zaczął stukać palcami w ławkę czekając na rozpoczęcie lekcji.
Gdy profesor McBride poprosił o demonstrację zaklęć iluzji ten skrzywił się widocznie i wstał wyciągając różdżkę z rękawa.
- A więc w zeszłym roku nauczyłem się zaklęcia Confundus, czytałem też o zaklęciu Muffilato jednak nigdy nie opanowałem go w pełni.
Chłopak pomyślał przez chwile w milczeniu a następnie wyciągnął różdżkę przed siebie i wypróbował zaklęcia.
- Confundus.. Muffilato -  Nie zważając czy udało mu się uzyskać oczekiwany efekt usiadł, kładąc swoją różdżkę na ławce.

2d20 rzucono z sumą oczek równą: 24 (5, 19)

Perseus nie czuł się na siłach, aby cokolwiek prezentować. Iluzje to nie był jego konik, coś tam wiedział, ale chyba struł się po lunchu, jeździło mu w brzuchu i już bał się, że wszyscy to słyszą. Jak miał się skupić na powtórzeniu chociażby w głowie wiadomości, gdy ciągle mu bulgotało? Złapał się za brzuch, co by go uspokoić, jakby rzeczywiście to coś miało dać i starał się skupić na odpowiedzi Isaaca. Confundus? Miał chłopak rację, ćwiczyli. Perseus też by się kłócił, że szczególnie trudną dziedziną była transmutacja, ale kto wie, może był marudny od samego rana?