Sala do eliksirów

Persefonie teoria nie sprawiała żadnego problemu, zatem była pewna tego, co oddawała. Mogłaby pomóc Andromedzie, ale wiedziała, że jeżeli ta tylko chciałaby coś od niej ściągnąć, po prostu by to zrobiła, nieważne jak bardzo panna Travers by się zakrywała - a tego by nie robiła, w końcu były przyjaciółkami z Andromedą.
— Warto zwrócić uwagę na jego grudkowatą konsystencję, dość nietypową na tle innych eliksirów — także dopowiedziała Persefona.

Gdy tylko pergamin został zabrany sprzed nosa Azry, ta od razu przypomniała sobie milion innych rzeczy, o jakie mogłaby wzbogacić swoją odpowiedź. Szkoła bywała frustrująca, o czym się właśnie przekonywała. Mimo to, była dość zadowolona ze swoich odpowiedzi, a teraz już i tak nie mogła nic więcej w tej sprawie zrobić. Poza tym ucieszyło ją, że będzie mogła coś uwarzyć, nawet jeśli musiało się to odbyć poza lekcją. Otworzyła podręcznik na odpowiedniej stronie i zaczęła czytać notatkę na temat Eliksiru Bujnego Owłosienia w czasie, gdy inni uczniowie udzielali odpowiedzi na zadane przez nauczyciela pytanie. Był to bardzo prostu eliksir, wymagający zaledwie trzech składników.
- Przedawkowanie go, lub spożycie eliksiru złej jakości może spowodować przyrost włosów na całym ciele. - Na szczęście Azra nie potrzebowała takich specyfików, jej włosy były wystarczająco grube i długie bez niego. Miała nadzieję, że profesor Fawley nie każe im później zażywać ich wytworu, czym czasem straszył ją jej ojciec, gdy jeszcze była nauczana domowo.

Młodzież grzecznie zaczęła powtarzanie wiadomości na temat eliksiru, co dało Cassianowi moment na odlecenie myślami w kierunku własnych, również związanych z alchemią problemów. Na całe szczęście zdążył obudzić się z letargu, zanim uczniowie skończyli swoje wywody - niezręcznie by to wyszło, gdyby po tym, jak w sali znów zapadła cisza, stał na środku wpatrzony w dwa różne punkty przestrzeni dłużej niż sekundę czy dwie.
Odchrząknął, mrugnął dwa razy i ruszył w dalszą część obchodu po sali.
- Potrzebne do przygotowania eliksiru składniki, czyli ślaz, korzeń imbiru oraz żółć pancernika, znajdziecie w sali, ale sami będziecie musieli przygotować wodę, którą trzeba stopniowo dodawać do gotującego się wywaru. Można to zrobić przy pomocy naczynia z miarką, ale wygodniej, szybciej i dokładniej da się ten sam efekt osiągnąć używając zaklęcia Aquamenti. To prosty czas wylewający wodę z różdżki. Przećwiczymy go, żebyście znali go na przyszłość. - wyjaśnił, zabierając się za rozrysowanie wzoru ruchu różdżką towarzyszącemu zaklęciu na tablicy. Obok odpowiednio wygiętej strzałki dopisał też wielkimi literami inkantację czaru.
Chwilę zajęło mu zrozumienie, że młodzież zacznie ćwiczyć czar rozlewający wodę nad podłogą i stołami. Mruknął coś do siebie cicho, po czym dosmarował na tablicy również wzór pozwalający im na rzucenie czaru wysuszającego - Aqum ivanesco. Zostawianie sali do wyczyszczenia woźnej nie było dobrym pomysłem, jeśli chciało się zostać przy życiu w najbliższym czasie.

Kiedy Fawley zaczął tłumaczyć im jak powinno wyglądać przygotowanie eliksiru na wszelki wypadek zaczęła zapisywać notatki, w razie gdyby przepis profesora różnił się jakimiś szczegółami z przepisem z podręcznika.
Tylko na krótką chwilę zerknęła w kierunku Persephony, aby posłać przyjaciółce promienny uśmiech. Była ciekawa jak panienka Travers poradziła sobie z wcześniejszym sprawdzianem, ale pewnie po lekcji od razu wymienią się odpowiedziami jak to miały w zwyczaju robić.
Wyciągnęła swoją różdżkę, kiedy przyszedł czas na naukę nowego zaklęcia.
- Aquamenti. - rzuciła na próbę, żeby przećwiczyć odpowiednią inkantację, ale i ruch nadgarstkiem,

1d20 rzucono z sumą oczek równą: 18 (18)

Nauka zaklęć nie była specjalnością Azry, ale wyjątkowo lubiła te, które przydawały się w sporządzaniu eliksirów. Oba były jej nieznane (choć oczywiście niejednokrotnie widziała je w użyciu) dlatego po zanotowaniu w dzienniku strony z recepturą na Eliksir Bujnego Owłosienia oraz formuły obu zaklęć, zajęła się ćwiczeniem pierwszego z nich. Jeśli po jakimś czasie udało jej się wypuścić z różdżki mniej lub bardziej kontrolowany strumień wody, spróbuje wysuszyć go drugim zaklęciem. Podążając za wyrysowanym na tablicy wzorem ruchu różdżki, Azra wypowiedziała pierwszą formułę nie celując w konkretny cel... w końcu nie miała przed sobą kociołka. Tylko czy uda jej się nauczyć w tak krótkim czasie dwóch zaklęć w stopniu wystarczającym, by nie pozostawić po sobie bałaganu?
- Aquamenti - powiedziała, ale z początku robiła to bardziej dla treningu i dopiero po kilku próbach spróbowała przywołać wodę. Kolejne zaklęcie Aqum ivanesco wydawało jej się prostsze. Generalnie łatwiej jej było sprawiać, że obiekty znikały, niż je przywoływać. Użyła również tego zaklęcia.

2d20 rzucono z sumą oczek równą: 19 (14, 5)

Odpowiedziała dyskretnym uśmiechem w stronę Andromedy. Właściwie uśmiechała się w stosunku do niewielu osób, a niesamowitym było to, że od pół roku liczba ta zwiększyła się o... kilka. Nie musiała zapisywać notatek, miała bardzo dobrą pamięć, pozostało jej zatem przećwiczyć zaklęcie zadane przez profesora.
Rzucała je już wielokrotnie i miała nadzieję, że tym razem nie wystąpią nieoczekiwane rezultaty i nie zbłaźni się nie tylko przed swoimi znajomymi czy profesorem, ale przed szlamami.
— Aquamenti... Aquamenti. — Pierwszy rzut był na próbę, natomiast drugi miał być już rzetelnym rzutem.

1. aquamenti
2. aquamenti

2d20 rzucono z sumą oczek równą: 21 (16, 5)

Antioch uważnie przysłuchiwał się temu, co wyjaśniał im profesor Fawley. Ślaz, imbir, żółć - powtarzał w myślach, nie chcąc zapomnieć, co należy zrobić, kiedy już przećwiczą zaklęcie. Wyglądało na użyteczne nie tylko podczas eliksirów, dlatego tym bardziej zamierzał się go porządnie nauczyć. Chwycił różdżkę i powtórzył wzór tak dobrze, jak tylko potrafił.
- Aquamenti - spróbował, celując różdżką w podłogę. Miał nadzieję, że nie doprowadzi do jednego wielkiego potopu i zalania połowy sali. - Aquamenti - dodał, trochę pewniejszym tonem.

2d20 rzucono z sumą oczek równą: 25 (17, 8)

Tak jak Cassian się spodziewał, młodzież zaczęła aktywnie ćwiczyć zaklęcia rozlewające wodę, ale nikomu nie przyszło już do głowy po sobie posprzątać. Nie dość, że zestresowany, to jeszcze z mokrą salą - cudownie. Dokładnie tak chciał skończyć tą lekcję.
Zanim wyszli, Fawley przypomniał im jeszcze o pracy domowej, a później wyciągnął własną różdżkę i zabrał się za chłoszczyściowanie powierzchni płaskich w pomieszczeniu. Pewne rzeczy pozostają widać niezmienne.

Praca domowa: Przed końcem KWIETNIA przygotować fabularnie (nie na lekcji; na kole albo na korepetycjach/godzinach otwartych - ok) eliksir bujnego owłosienia.

Podsumowanie sesji

Cassian Fawley +10 punktów, +15 ʛ
@Azra Bătrân +15 punktów, +5 ʛ , +1/3 Aquamenti, + Powyżej oczekiwań
@Eleonora Travers +10 punktów, +5 ʛ , + Zadowalający
@Andromeda Crouch +15 punktów, +5 ʛ , +1/3 Aquamenti, + Zadowalający
@Antioch Lestrange +15 punktów, +5 ʛ , +1/3 Aquamenti, + Wybitny
@Persephone R. Travers +15 punktów, +5 ʛ , +1/3 Aquamenti, + Powyżej oczekiwań

Koniec sesji

Wtorek, 16 lutego 1939

14:00

Walentynkowe emocje u młodzieży zdążyły dopiero co trochę opaść, choć co poniektórzy nadal żyli swoimi kartkami, randkami i pierwszymi pocałunkami. Profesora Fawleya nieszczególnie to wszystko interesowało. Nie należał do grona nauczycieli, którzy z okazji tego typu świąt dawałby uczniom okazję do obijania się, ale... Tak się złożyło, że akurat w okolicach tej właśnie daty wypadł im w planie dość szczególny temat. W sumie nie tylko temat - cała wtorkowa lekcja miała być szczególna.
Po pierwsze zmieniona została godzina, o której zajęcia miały się odbywać. Zamiast o jedenastej, jak zawsze, uczniowie młodszych klas mieli zejść do lochów już po lunchu. Na dodatek, dołączono do nich także część grupy uczniów ze starszych roczników.
Już od wejścia, uczniowie mogli zorientować się, że w sali panuje inny niż zwykle zapach - był on ciężki do sprecyzowania i zbyt wątły, by go od razu rozpoznać, ale nie dało się go przegapić. Być może związany był on obecnością na nauczycielskim stanowisku przykrytego kociołka o nieznanej zawartości, komu to wiedzieć?
- Na dzisiejszej lekcji wyjątkowo będziemy mieć też uczniów z szóstych klas. - poinformował ich na wejściu Cassian - Siadajcie. Czym różnią się eliksiry wpływające na zmysły i eliksiry wpływające na emocje? Każdy po kolei niech wymieni jeden wywar z którejś z tych dwóch kategorii, przyporządkowując go do odpowiedniej. - polecił.

Lista obecności

@Andromeda Crouch (S - V)
@Anne L. Royce (R - IV)
@Azra Bătrân (S - IV)
@Eleonora Travers (S - IV)
@Persephone R. Travers (S - IV)
@Isaac Scamander (R - VI)

Tegoroczne walentynki Azra spędziła tak jak chciała - w otoczeniu swoich koleżanek z dormitorium. Być może w przyszłym roku w jej życiu pojawi się ktoś wyjątkowy? Ale póki co była chętna skupić się na nauce i przyjaźniach, w końcu miała dopiero czternaście lat. Tylko czasem spojrzała tęsknie na Casimira, ale wydawało się, że nikt (łącznie z nim) nie zwrócił na to uwagi. Na lekcję eliksirów udała się w towarzystwie pozostałych ślizgonek i zajęła swoje miejsce otwierając podręcznik. To był jej ulubiony przedmiot i czuła motylki w brzuchu na samą myśl. Azra nigdy tak bardzo nie cieszyła się z bycia w Hogwarcie jak przy okazji nauki eliksirów. Nauczyciel miał wiedzę znacznie większą niż jej rodzice i akurat w tym przypadku robiło to na niej wrażenie.
- Eliksiry wpływające na emocje, jak sama nazwa wskazuję oddziaływują na stan emocjonalny osoby. - Ręka Azry szybko powędrowała w górę i wyrecytowała niemal podręcznikową formułkę, gdy została wskazana do odpowiedzi. - Eliksiry wpływające na zmysły zmieniają za to odczuwanie jej odczuwanie, na przykład jak w przypadku Eliksiru Barufilla, który poprawnie uwarzony zwiększa produktywność umysłu.