Sala do języków magicznych

Cokolwiek kojarzyć, a przyznać się do znania języka, to cóż, daleka droga! Zapisywał szybko, co mówi dyrektor. Widać było, że nie jest w humorze i chyba nie widział jeszcze w takim stanie nauczyciela. Pokiwał głową. Tak, na pewno coś tam kojarzyli, ale czy znowu był gotów gadać tylko sam na lekcji? Miał też atlas anatomii kotów, tam też były łacińskie nazwy, jednak nie powinien przyznawać się na głos, że się tym interesował. Po dłuższej niekomfortowej ciszy, Perseus westchnął głośno.
- Myślę, dyrektorze, że możemy być nieświadomi, które inkantację pochodzą z greki, a które z łaciny, nie zwracałem nigdy na to uwagi - powiedział dość zmieszany, bo jeśli on się nie odezwie to w sali będzie ciągle taka cisza?

Prowadzenie lekcji zawsze było dla niego ucieczką od problemów. Pozwalało mu zapomnieć i zająć się czymś, co było w jego kręgu zainteresowań. Mógł uczyć innych tego, czym zajmował się całe życie, czy nie było to idealnym zajęciem na poczucie się lepiej? Problem polegał na tym, że ostatnie miesiące nie były dla niego łaskawe (jakby całe życie było), przez co nie potrafił się skupić nawet na tym. Mimo wszystko starał się prowadzić lekcje najlepiej, jak mógł.

— Z tym nie będziecie mieć raczej problemu. Zaklęcia używane w Wielkiej Brytanii mają głównie pochodzenie łacińskie i gaelickie. Jeżeli kiedykolwiek natraficie na zaklęcie, którego inkantacja jest po grecku to najprawdopodobniej będzie ono używane przez osobę z południowej Europy. W ramach szybkiego przypomnienia w takim razie, podajcie przynajmniej po trzy zaklęcia, których inkantacja pochodzi z łaciny.

Perseus nigdy nie zwracał uwagi na pochodzenie zaklęć. Jasne, uczyl się ich, ale czy ważne było skąd lingwistycznie pochodzi inkantacja? Mógł strzelać, ale nie chciał mówić głupot. Nie znał się na tym, to nigdy nie było jego mocna strona. Próbował sobie przypomniec zaklęcia tranamutacyjne, które przypominały łacinę, ale znowu nie chciał się ośmieszyć. Przeniósł wzrok więc na swoje notatki, nie chcąc być wywołanym do odpowiedź. Nie ma co się chwalić swoją niewiedza, czyz nie?

Ernest na chwilę wyłączył się z przebiegu zajęć, pozwalając sobie podumać o niebieskich migdałach. Ocknął się, gdy profesor Lestrange skończył mówić coś o południowej Europie i zapytał o zaklęcia pochodzenia łacińskiego. W klasie zapadła grobowa cisza, zmuszająca go do krótkotrwałej bitwy między dwiema myślami, jednej bardziej dziecinnej od drugiej. Pozwolić grupie pogrążyć się w niezręcznym milczeniu, na przekór nauczycielowi, czy spróbować zabłysnąć? Nie żeby czuł się ekspertem od łaciny, ale grunt to stwarzać dobre pozory...
- Homenum revelio. Pierwszy człon ma coś wspólnego ze słowem "człowiek", drugi z "odkrywaniem" - bardziej zapytał niż stwierdził. Skoro angielski opierał się na łacinie, chyba warto zaryzykować podobną zgadywanką. Szybko spostrzegł, że podobna sytuacja dotyczyła więcej niż jednego znanego mu czaru. - Protego, Zaklęcie Tarczy. Czy Expelliarmus oraz podobnie brzmiące expulso mają wspólną etymologię?
Nawet nie zauważył, kiedy temat go zainteresował. W oczekiwaniu tak na aprobatę bądź krytykę ze strony nauczyciela, jak i na rozwianie jego wątpliwości, spróbował poszukać podobieństw między zaklęciem rozbrajającym a odpychającym.

Chociaż podstawa programowa uległa gruntownej zmianie, dla Laytona wydawało się to dość dziwne, że któreś z nich mogłoby nie znać chociaż dwóch zaklęć o łacińskim pochodzeniu. Na pierwszych latach zaklęć i uroków, gdy omawia się inkantacje, z pewnością było o tym coś wspomniane. Z drugiej strony, było to tak dawno, że faktycznie mogło komuś wypaść z głowy. Kiwnął więc, skupiając się na odpowiedzi Romanowa.

— Zaklęcie Expelliarmus składa się z dwóch części, expello oznaczające wypędzić oraz arma czyli broń. Expulso natomiast pochodzi od słowa expulsus, które oznacza usunąć lub wygnać. Nie pochodzą więc one od tego samego słowa, ale z pewnością znaczenie słów będące ich podstawą mają bardzo podobne znaczenie.

Lestrange milczał przez chwilę, jakby zastanawiając się nad tym, co dalej zrobić. Zdecydowanie nie było łatwo wprowadzać nowej podstawy na rocznik, który miał kończyć szkołę za kilka miesięcy. Wiedział, że uczenie ich będzie strasznie trudne... Chyba, że żadne z nich nie zdecyduje się podchodzić do egzaminów z Języków magicznych.

— Powiedzcie mi, czy któreś z was będzie podchodziło do OWUTEM-ów z Języków magicznych? Jeżeli tak to będziemy mieli przed sobą bardzo dużo pracy. Sprawa wygląda tak, że podczas egzaminu każde z was będzie musiało wybrać sobie jeden język, który zdawać będziecie na poziomie średnio zaawansowanym – domyślnie do wyboru jest właśnie łacina bądź starożytne runy, ale ponieważ do tej pory uczyliście się tylko runów, proponowałbym wybrać właśnie je. Druga część egzaminu będzie dotyczyć języka na poziomie podstawowym i możecie wybrać z szerszej puli języków, których będziemy się uczyć. Są to oczywiście runy, łacina, języki gealickie, staro-nordyjskie, starożytna greka, klasyczny chiński, hinduski, prasłowiański i masa innych. Musicie mi jednak o wyborze obydwu języków powiedzieć już teraz.

Perseus się nachylił nad pergaminem, robiąc notatki. Poprosił dyrektora o przeliterowanie, a potem się zorientował, że przecież pisownia zaklęcia nie wzięła się znikąd i walnął gafę, za którą prędko przeprosił. Uniósł spojrzenie, a na samo wspomnienie o egzaminach zrobiło mu się niedobrze z nerwów.
- Ministerstwo uważa, że damy radę w te kilka miesięcy nauczyć się zupełnie nowego języka? - spytał zaskoczony, bo to jego, siódmoklasistę najbardziej dotknęła ta zmiana. Miał tonę nauki, a jeszcze mu coś dokładali? Westchnął.
- Czy francuski się w to też zalicza? Wolałbym wybrać runy i francuski niż uczyć się wszystkiego od podstaw - odpowiedział z markotną miną.

Ernest spojrzał na profesora z czystym niedowierzaniem. Teraz? Miał to wiedzieć teraz, dokładnie w tym momencie, bez czasu na zastanowienie? Nie lubił podejmować spontanicznych decyzji i chociaż wcześniej zastanawiał się nad swoimi zaliczeniami, nie był pewien swojego wyboru. Z drugiej strony, rzeczywiście - zbliżał się koniec roku kalendarzowego, w związku z czym faktycznie należało powziąć pewne postanowienia. Na szczęście Perseus kupił mu trochę czasu na ostatnie rozważania.
- Chciałbym zaliczyć starożytne runy na poziomie podstawowym oraz średnio zaawansowanym - oznajmił, starając się nie sprawiać wrażenia, że towarzyszą mu jakiekolwiek wątpliwości. Nie będzie tego żałował, prawda? Zdawanie tego samego języka na dwóch różnych poziomach biegłości wydawało mu się w tym momencie najrozsądniejszą opcją, szczególnie że i tak okrojono mu liczbę możliwości w przypadku trudniejszego egzaminu.

Siódmoklasiści mieli zdecydowanie najgorzej, ale Layton wątpił w to, by Ministerstwo postanowiło przekreślić ich szanse w tym roku w jakikolwiek sposób. Szczególnie, że to nie miało żadnego sensu i nie łączyło się z żadnymi planami Ministra Magii czy Komisji Egzaminacyjnej. Miał tylko nadzieję, że uda mu się przygotować uczniów do tego, co ich czekało w czerwcu. Nie miał wglądu w arkusze egzaminacyjne, ale liczył na resztki rozsądku ludzi za nie odpowiedzialnych.

— Celem tego kursu nie jest nauczenie się języka na jakimś zaawansowanym poziomie. Kilka miesięcy ciężkiej pracy bez problemu wystarczy, żeby poznać podstawy. Oczywiście, biorąc pod uwagę to, że wy macie na to tylko ten jeden rok, podejrzewam, że Komisja Egzaminacyjna przygotuje taki arkusz, żeby był wystarczająco łatwy dla osób, które uczą się danego języka kilka miesięcy a nie dwa lata. Powtórzę, bo wydaje mi się, że nie zrozumieliście do końca. Języki jakie możecie wybrać to języki magiczne, czyli w skrócie: starożytne. Takie, które kształtowały zaklęcia i magię na przestrzeni wieków. Francuski jest językiem nowożytnym, tak samo jak niemiecki. Możecie wybrać tylko z puli, którą wam przed chwilą przedstawiłem. Jeżeli chodzi zaś o poziomy to musicie wybrać dwa RÓŻNE języki – arkusz egzaminacyjny jest jeden i jeżeli wybieracie runy jako średniozaawansowany nie możecie go wybrać również na podstawie. Nie musicie decydować w tej chwili, ale chciałbym znać waszą decyzję jak najszybciej. Muszę wiedzieć, w jaki sposób przygotowywać wam zajęcia, większość będzie polegała niestety na uczeniu się samemu, w czasie lekcji będę wam tłumaczyć indywidualnie niektóre zagadnienia i będzie to czas przede wszystkim na zadawanie pytań.

Nie zazdrościł im sytuacji, w której się znaleźli. Z drugiej strony nie miał też za bardzo co z tym zrobić. No i nie martwił się o ich poziom ze starożytnych runów, o ile uczyli się uważnie podczas ostatnich lat nie powinni mieć żadnych zaległości. Dlatego też chciał się skupić bardziej na reszcie języków, które będą bardziej problematyczne.

— Gdybym był na waszym miejscu zdecydowałbym się pewnie na runy na średnio zaawansowanym i łacinę na podstawie, bo z nich macie największą wiedzę i największe szanse. Ale wybór jest oczywiście wasz. W międzyczasie poproszę was o zrobienie pracy domowej. Ponieważ oboje wyraziliście chęć zdawania starożytnych runów dam wam pracę domową z nich, żeby się upewnić, że dajecie sobie z tym radę. Chciałbym, żebyście napisali znaczenie run Fehu, Uruz, Thurisaz, Ansuz i Raido. Poza tym, drugą częścią pracy domowej będzie wypisanie trzech zaklęć pochodzenia łacińskiego z tłumaczeniem ich znaczenia. Gdybyście mieli jakieś problemy zapraszam na konsultacje, bądź po prostu dajcie mi znać w jakikolwiek inny sposób.

Podsumowanie sesji

@Layton Lestrange + 15 punktów, + 15 ʛ
@Perseus A. Carrow + 15 punktów, + 5 ʛ
@Ernest Romanow + 15 punktów, + 5 ʛ

Praca domowa: Znaczenie run Uruz, Thurisaz, Ansuz i Raido oraz tłumaczenie znaczenie trzech wybranych zaklęć pochodzenia łacińskiego. Do pracy domowej należy dołączyć informację o tym, jakie języki uczeń planuje zdawać na OWUTEM-ach. [listownie do 1 lutego 1939 roku]

Koniec sesji

Wtorek, 15 grudnia 1938 roku

9:00

Grudzień rozpoczął się już na dobre, co można było zaobserwować po tym, że Błonia Hogwartu przysłoniła powłoka śniegu. Wielka Brytania nie była szczególnie śnieżnym krajem, ale im wyżej w górach, tym częściej można było spotkać to zjawisko. Poranki o tej porze roku nie należały do najprzyjemniejszych, a profesor Lestrange bardzo dobrze zdawał sobie sprawę z tego, że na lekcji z pewnością nie pojawi się zbyt wielu uczniów. Nadchodzące Yule już mieszało im w głowach, a i bez tego nie byli zbyt chętni do pojawiania się na zajęciach.

Mimo to sam pojawił się tego dnia o czasie, jak zawsze. Zajął swoje miejsce, otworzył podręcznik, w którym zaznaczone miał rozdziały, które chciał tego dnia przerobić. Notatki napisane na karteczkach miały mu pomóc prowadzić zajęcia, ale wszystko zależało od tego, ile osób ostatecznie się pojawi. No i nie można było zapomnieć o pracy domowej zadanej jakiś czas temu.

Lista obecności

@Melvin Manson – stażysta Języków magicznych
@Adela Twinnick – Slytherin, rok V
@Andromeda Crouch – Slytherin, rok V
@Anne L. Royce – Ravenclaw, rok IV
@Antioch Lestrange – Ravenclaw, rok III
@Azra Bătrân – Slytherin, rok IV
@Ethel Harrington – Hufflepuff, rok I
@Madelyn McKinley – Gryffindor, rok V
Richard Dickens – Gryffindor, rok V
@Valerie Blake – Hufflepuff, rok V

Języki magiczne, przedmiot ten zdecydowanie bardziej interesował Azrę, gdy jeszcze miała nadzieję, że w jego programie znajdzie się trytoński. Nadal jednak uważała go za jeden z ciekawszych; absolutnie wymagany dla każdej poszukiwaczki przygód. Na jego korzyść działał fakt, że nauczany był przez dyrektora Lestrange, krewnego jej nowego znajomego Antiocha. W dodatku miała nadzieję ujrzeć również jego na tych zajęciach, gdyż ostatnio jakoś nie mieli okazji zamienić słowa. Może dziś się to uda przy użyciu francuskiego, albo japońskiego, albo jeszcze innego języka? Trudno było powiedzieć, co profesor miał dla nich zaplanowane na jedną z ostatnich lekcji w tym semestrze.
- Dzień dobry, panie profesorze - przywitała się Azra dziarsko, wchodząc do klasy jako jedna z pierwszych uczennic i zajęła swoje ulubione miejsce przy oknie. Wyjątkowo obraz za nim nie przyprawiał jej o nudności. Choć Szkocja była mroźna o tej porze roku to zdecydowanie wolała śnieg od deszczu. Biały puch rozświetlał wszystko na około sprawiając, że nawet pochmurny dzień nie wydawał się tak ponury.

Andromeda starała się nie spóźniać na lekcje, ale cóż mogła poradzić na to, że na chęciach się kończyło? O ile na przedmiot chodziła Persephona, to przychodziła o czasie w raz z nią, ale jeśli przyjaciółki brakowało... cóż, różnie wtedy bywało.
- Dzień dobry. - przywitała się grzecznie i usiadła na swoim miejscu. Na ławce położyła wszystkie przydatne jej przedmioty do wykonywania notatek, oraz ostatnio zadaną pracę domową.
Jak się okazało wyszukiwanie powiązań pomiędzy zaklęciami, a łacińskim tłumaczeniem było wyjątkowo ciekawym zajęciem. Nigdy nie pomyślałaby, że mogłaby się przy tym dobrze bawić.

Layton nie spodziewał się ogromnej frekwencji tuż przed przerwą świąteczną. Szczególnie, że pomimo dość sporych zapisów na początku roku, ostatecznie nie widział dużo większego zainteresowania przedmiotem niż w poprzednich latach. Owszem – zyskał kilku uczniów, szczególnie w młodszych rocznikach, którzy zafascynowali się tematem. Ci ze starszych zapisali się tylko dlatego, że przedmiot był wymagany w miejscu pracy, które dla siebie rozważali. I, cóż, nie byli w dobrej sytuacji. Mieli wiele do nadrobienia. Lestrange miał nadzieję, że się z tym wszystkim wyrobią.

— Dzień dobry. — Przywitał się z obecnymi w sali, na dłużej zatrzymując spojrzenie na pannie Crouch, która wyjątkowo się nie spóźniła. Jak raz mógł być spokojny o to niesforne dziewczę. Z drugiej strony nikt nigdy nie wiedział, co miała w głowie i co jeszcze mogło się przy niej stać. A wszyscy wiedzieli, że była zdolna do... Wielu rzeczy. Niekoniecznie dobrych.

— Mam nadzieję, że odrobiliście pracę domową. Połóżcie kartki na brzegach ławek. — Zarządził, po czym podniósł się z miejsca i przeszedł kawałek do przodu, stając przed własnym biurkiem. — Dzisiaj zajmiemy się z alfabetem i wymową łacińską. Czy któreś z was wie z ilu liter składa się alfabet łaciński?

Lekcja się zaczęła, a jedyną osobą jaką Azra rozpoznawała była Andromeda, z którą dzieliła dormitorium. Zastanawiała się, czy powinna się martwić o Antiocha... nie widziała go ostatnio na kilku zajęciach. Czy uznałby za niestosowne, gdyby napisała do niego i spytała co u niego? Wolałaby porozmawiać, ale zwyczajnie nie widziała go ostatnio na korytarzach. Prześle mu notatki, to dobra wymówka. Póki co skupiła się jednak na słowach profesora Lestrange, otwierając podręcznik na części tyczącej się łaciny. Zupełnym przypadkiem padło na stronę, z której chwilę później wyczytała odpowiedź na zadanie przez niego pytanie. No co? Czy ktokolwiek w klasie wiedział to z pamięci?
- Dwadzieścia trzy, panie profesorze. - Zaraz jak tylko to powiedziała, zauważyła notatkę mówiącą, że informacja ta odnosiła się do klasycznego alfabetu łacińskiego. Zaraz... co to niby znaczyło? Angielski używał alfabetu łacińskiego, prawda? Rumuński również, ale ilość liter była inna. - To znaczy... w alfabecie klasycznym - dodała pospiesznie.

Antioch lubił wszystkie pory roku za szczególny urok, który miała każda z nich. Biały puch zdobiący zamkowe błonia przypominał mu, że nadchodzi czas powrotu do domu na czas Yule, a semestr dobiega końca. Znów spóźniony na zajęcia profesora Lestrange'a, dotarł do klasy jako jeden z ostatnich maruderów i cichutko przeprosił za swoją niepunktualność, nim czmychnął do ławki. Zauważając, co robią pozostali uczniowie, odłożył swoją pracę domową na brzegu ławki. Może podobny przejaw sumienności trochę udobrucha dyrektora?