Sala do języków magicznych

Antiochowi było wstyd za to, że się spóźnił, ale co miał w tej chwili zrobić? Pracę domową wykonał, uczył się pilnie i w skrytości ducha trochę liczył na miłosierdzie z tytułu tego rodzaju pilności. Żeby trochę odpokutować za swoją zbrodnię, zgłosił się do odpowiedzi. Ton jego głosu, prawdopodobnie z uwagi na ten wybryk, wypadł dosyć nieśmiało.
- Myślę, że wymowa - spróbował zgadnąć. Gdzieniegdzie słyszał, że łacińska gramatyka jest wyjątkowo skomplikowana, w przeciwieństwie do angielskiej, a słownictwo z kolei całkiem zbliżone. Postanowił zgłębić ten temat, jeżeli nie uzyska podczas lekcji w pełni zaspokajających jego ciekawość informacji.

Zdawało się, że Antioch ostatnio dosyć często spóźniał się na lekcje, ale Azra cieszyła się, że w ogóle na nie docierał. Być może to zbliżająca się przerwa zimowa tak na niego wpływała? Lekcja toczyła się dalej jak gdyby nigdy nic, a ona uznała, że kolejne pytanie profesora przesiedzi. Temat języków magicznych był dla niej grząskim terenem i choć zwykle wydawało jej się, że coś tam wie i rozumie to każdorazowo odpowiedź wiązała się z podjęciem ryzyka. Jak się okazało, Antioch udzielił odpowiedzi i Azra skrupulatnie zanotowała jego słowa na pergaminie, choć nie była pewna, czy chłopak miał rację.
- Panie profesorze... czy to prawda, że nie wiemy tak naprawdę jak brzmiała łacina? To język wymarły... czy wobec tego istnieje jakiś schemat wobec którego możemy porównywać próby wymowy poszczególnych słów? I jeśli tak to czy jest on podparty pewnością, że tak wymawiano je kiedyś, czy wynika on jedynie z ustaleń dzisiejszych lingwistów?
Wiele zaklęć miało łacińskie formuły i Azrę bardzo ciekawiło, czy poprawna ich wymowa skutkująca udanym zaklęciem świadczyła o tym, że wymówiło się zaklęcie w odpowiedni sposób. A może nie miało to większego znaczenia? Czy poszczególne słowa miały w sobie magię i jeśli tak, dlaczego słowa te przynależały do konkretnego języka? Przecież niejednokrotnie wymawiając łacińską formułę zaklęcia wcale nie zastanawiamy się nad jego dosłownym tłumaczeniem... więc dlaczego np Alohomora nie mogła stać się "otwórz", a Accio "przynieś"? To był fascynujący temat i Azra miała nadzieję, że profesor poprowadzi lekcję w kierunku rozjaśnienia go.

Andromeda nie potrafiła zbytnio skupić się na lekcji języków magicznych, bo był to kolejny z przedmiotów, który nie pasował jej za bardzo do jej zainteresowań. Niezbyt się w tym wszystkim orientowała, bo nie było to coś, co ją fascynowało. Coś co nie było dla niej ciekawe, automatycznie spadało na sam dół ulubionych przedmiotów, które wybrała w tym roku szkolnym.
Swoją pracę domową zrobiła tylko dlatego, że Persephona zmusiła ją do tego. Niewiele by brakowało, żeby w Pokoju Wspólnym doszło do rękoczynów!
Przerwała sporządzanie swoich notatek tylko po to, aby odłożyć swoją pracę domową na róg ławki.

Języki magiczne, chociaż nie były najbardziej ciekawym przedmiotem (głównie ze względu na to, że nie należały do grona tych praktycznych), niemniej były dość istotne jeżeli chciało się robić coś więcej po szkole niż siedzenie w domu. Wiele miejsc pracy wymagało właśnie ich – głownie z tego powodu miewał w ogóle jakichkolwiek uczniów na zajęciach. Cóż poradzić? Nie oczekiwał od nich wszystkich ogromnej fascynacji, ale byłoby miło, jakby zainteresowali się chociaż jednym z tych języków na tyle, by chcieć się go nauczyć.

— Dokładnie tak. Plus pięć punktów dla Ravenclawu. — Kiwnął głową w odpowiedzi na wypowiedź Antiocha. Dokładnie tak było – wymowa łacińska różniła się znacznie od wymowy angielskiej. I chociaż liter używano tych samych, to właśnie stanowiło największy problem. — Właśnie dlatego nauka inkantacji zaklęć bywa dla nas, Brytyjczyków, dość problematyczna.

Podczas tej wypowiedzi zaczął przechodzić się po klasie odbierając prace domowe, po zabraniu tych na ławce Antiocha i Andromedy, zatrzymał się wyczekująco przy ławce Azry. Wiedział, że była w szkole nowa, więc nie zamierzał być szczególnie ostry, ale mogłaby chociaż przygotować swoją pracę, żeby mógł ocenić na jakim poziomie była jej wiedza.

— Wymowa, której teraz się uczymy jest wynikiem wielu lat pracy naukowców badających każde z wciąż znanych nam starożytnych zaklęć, porównywanie ich na podstawie ułożenia liter obok siebie. Wiadomo, że nie mamy stuprocentowej pewności, że wszystko jest wymawiane tak, jak dawniej, ale jest na to dość ogromne prawdopodobieństwo. Przede wszystkim dlatego, że dużo bardzo mądrych ludzi pracuje nad tym latami, ale także dlatego, że stare zaklęcia przekazywane nam z pokolenia na pokolenie wymawiane są tak samo, jak robili to nasi dziadkowie. Plus, zaklęciotwórstwo wymaga poprawnej wymowy, jeden dźwięk inaczej i może dojść do niebezpiecznego wypadku. Czy ktoś z was słyszał o jakimś takim przypadku? Było ich trochę w historii, o dalej, śmiało?

Kod:

[spoiler][align=center][b]Tytuł pracy[/b][/align]
[a]Treść pierwszego paragrafu pracy domowej[/a]
[a]Treść drugiego paragrafu pracy domowej itd.[/a]

[nadawca]Twój podpis[/nadawca][/praca domowa][/spoiler]

Gdy pozostałe osoby w klasie zaczęły wyciągać swoje prace domowe, Azra poczuła jak coś zimnego oplata jej żołądek. Była nieprzygotowana! Nie... przypomniała sobie, że zaczęła wypisywać te zaklęcia i przerwała, bo coś ciekawszego ją rozproszyło. Starając się zachować spokój przewertowała podręcznik oraz zeszyty, aż znalazła lekko pogniecioną kartkę... miała nadzieję dokończyć pracę i przepisać ją przed lekcją, ale zwyczajnie wyleciało jej z głowy. Czując jak na policzki wypływa jej rumieniec wstydu, pochyliła się nisko nad pracą rozprostowując ją dyskretnie dłońmi. Już prawie oddała ją nauczycielowi, gdy zauważyła brak podpisu... zabrała szybko kartkę nim dłoń mężczyzny mogła się na niej zacisnąć i szybko nabazgrała swoje nazwisko. Cała sytuacja trochę ją speszyła, szczególnie że profesor Lestrange był krewnym Antiocha i chociażby z tego względu nie chciała wypaść przed nim na niezorganizowaną. Niestety, stres spowodował, że miała w głowie pustkę i nie umiała odpowiedzieć na pytanie nauczyciela...

Zaklęcia pochodzenia łacińskiego:

Accio - "wzywam" - przyciąga istniejący przedmiot

Herbivicus - herbae "zioło, trawa", victus "żyć, przetrwać" - wzmaga porost roślin

Specialis revelio - specialis "czynnik, pochodny, gatunek", revello "odkryć" - ujawnia, czy na przedmiocie nie ciąży klątwa

Aquamenti - aqua "woda", menti "do/dla umysłu" - przyzywa wodę

Reducto - reductus "cofać, umniejszać" - zmienia przedmioty w pył

Azra Bătrân

Layton odebrał pracę od Azry, unosząc lekko brew, gdy ta się podpisywała. Dostrzegł, że pergamin był trochę pomięty, ale nie skomentował tego nawet słowem. W zamian za to uśmiechnął się do dziewczynki, a potem skupił na odbieraniu prac od całej klasy. Jeszcze przez chwilę wyjaśniał łacińskie korzenie zaklęć, a potem przeszedł do nauki wymowy – kazał grupie powtarzać za sobą litery alfabetu. Na bardziej skomplikowane rzeczy przyjdzie jeszcze czas, wątpił, by dzieciakom chciało się uczyć wszystkiego od razu. Szczególnie, że część miała spore problemy już z tym, a przecież był to dopiero początek.

— Waszą jedyną pracą domową jest powtórzenie sobie alfabetu kilka razy tak, by na następnej lekcji nie mieć już z nim problemu. — Zakomunikował chwilę przed wypuszczeniem uczniów na przerwę.

Podsumowanie sesji

@Layton Lestrange + 15 punktów, + 15 ʛ
@Azra Bătrân + 15 punktów, + 5 ʛ, + Wybitny
@Andromeda Crouch + 10 punktów, + 5 ʛ, + Wybitny
@Anioch Lestrange + 10 punktów, + 5 ʛ, + Wybitny, + 5 punktów domu

Ravenclaw: + 5

Koniec sesji

Piątek, 12 lutego 1939 roku

godzina 11

Layton tego dnia czuł się całkiem dobrze, co prawdę mówiąc, zaskakiwało nawet jego. Podczas ostatnich miesięcy miał wiele zmartwień, ale jakby od przerwy świątecznej wszystko powoli zaczynało wracać do normy. Powoli zaczynało się znowu układać! Teraz, kiedy do połowy lutego zostało dosłownie kilka dni, a on musiał zacząć myśleć o organizacji balu wiosennego i kilku innych wydarzeniach, po których droga do egzaminów końcowych będzie już prosta... Zwyczajnie nie miał na to ochoty. Potrzebował odpoczynku od własnych myśli i niepotrzebnych zmartwień.

Tymczasem jednak siedział w sali, przygotowując się do poprowadzenia kolejnych zajęć i przeglądając prace domowe, które zostały mu podesłane wcześniej. Nie wszyscy je oddali — niestety. Nie otrzymał też od nich informacji o tym, jakich języków chcieli się uczyć. I jak miał im niby przygotować zajęcia, jeżeli dla niektórych zwykłą informacja to było za dużo? Westchnął tylko, popijając gorącą herbatę i wracając do wystawiania ocen. Do lekcji zostało dosłownie kilka minut.

Lista obecności

@Perseus A. Carrow – Slytherin, rok VII
@Melvin Manson - stażysta Języków magicznych

Ten tydzień był dla niego wyjątkowo ciężki. Miał wrażenie, że czas dosłownie przemyka się między palcami, a on wszędzie jest spóźniony! Biegł korytarzem, bo zaś po OPZM zagadał się pod salą, tłumacząc coś koledze tylko po to, żeby za chwilę jęczeć, że znowu musi biegać. Jego szlachetne ciałko nie było do tego przyzwyczajone. Nic więc dziwnego, ze jak wpadł do sali, do sapał, zgiął się w pół i dopiero zrozumiał, że cholera jest przed czasem i mógł normalnie iść.
- Muszę chyba przestawić zegarek, znaczy się dzień dobry - odpowiedział, próbując złapać dech.

Obserwował, jak sala powoli wypełnia się uczniami, chociaż wyglądał na trochę zamyślonego. Nic więc dziwnego, że nie zareagował nawet na liczne przywitania, czy próbę zagadania go przez kilku uczniów. Dopiero, kiedy się otrząsnął, spojrzał na zegarek i wrócił do rzeczywistości, uśmiechnął się do wszystkich i podrapał po brodzie.

— Dzień dobry. Mam nadzieję, że mieliście dobry poranek. — Zaczął, po czym zabrał się za sprawdzanie obecności. Kiedy już wypełnił listę odpowiednimi adnotacjami, podniósł się z miejsca i stanął przed własnym biurkiem.

— To zanim zaczniemy zajęcia zadam bardzo poważne pytanie: kto jeszcze nie oddał swojej pracy domowej? Mam nadzieję, że macie na to jakąś dobrą wymówkę, w szczególności ci z was, którzy będą podchodzić w tym roku do OWUTEM-ów z języków magicznych.

Osoby, które nie oddały swojej pracy domowej zaczęły kręcić się niezręcznie na swoich krzesłach. Większość z nich próbowała unikać spojrzenia dyrektora, kiedy ten zaczął temat nieszczęsnych zadań.
- Eee... Mnie to... Eeee... Sowa zjadła, panie dyrektorze. - poinformował wyjątkowo nieprzekonanym tonem jeden z Gryfonów siedzących pod oknem, co spotkało się z cichym szmerem chichotu ze strony jego kolegów siedzących z tyłu.
Dla odmiany szóstoklasistka z Ravenclawu, która zajmowała miejsce z przodu, praktycznie przy samym stoliku Laytona, w rzędzie przeznaczonym dla mugolaków, wyglądała jakby miała się za chwilę rozpłakać. Lestrange wiedział doskonale, że należała do grupy tych uczniów, którzy odznaczali się raczej nadgorliwością, niż zapominalstwem.

Layton był bardzo cierpliwym nauczycielem i czasem niestety był przez to lekceważony. Samo to, jak dużo osób zawsze wagarowało podczas jego zajęć mówiło dość sporo na temat podejścia uczniów do jego przedmiotu. Może powinien być bardziej jak Royce? Tego to się bały pokolenia uczniów, pamiętał za swoich czasów jak koledzy i koleżanki uciekali przed profesorem na korytarzach.

— Jaka szkoda, że przy okazji zjadła ci też mózg. Minus pięć punktów. — Odpowiedział tylko, całkowicie zawiedziony podejściem uczniów. W tym roku zmiany w przedmiocie miały uderzyć przede wszystkich najstarsze roczniki. Powinni być bardziej zorganizowani, jeżeli chcieli zdać OWUTEM-y przyzwoicie.

— Jeżeli tak podchodzicie do zwykłego odrobienia pracy domowej to nie wiem, czy powinniście podchodzić do OWUTEM-ów z języków magicznych w tym roku. Nie za dobrze to widzę. Ministerstwo nie ułatwiło wam zadania, ale jeżeli nie wykażecie chęci do nauki i nie zabierzecie się do roboty, żadne z was nie będzie w stanie dostać oceny wyższej niż Okropny. — Powiedział, ostatecznie zatrzymując wzrok na krukonce z pierwszej ławki. Jej brak pracy domowej był faktycznie zadziwiający.

— Odrobimy pracę domową w takim razie razem. Zaczniemy od tłumaczenia znaczenia runów Uruz, Thurisaz, Ansuz i Raido. Po jednym na głowę, proszę kto zaczyna?

Perseus zmarszczył brwi, słysząc odzywkę dyrektora. Nie zdążył nic powiedzieć, a ten dosłownie wyżył się na uczniach. I odechciało mu się wyciągać pracę domową czy się odzywać, bo nic takiego nie zrobili. Może dyrektor jednak szukał chłopca do bicia więc łatwiej było mu się wyżyć na uczniach, którzy i tak mieli dużo stresów przez Ministerstwo? Czy naprawdę nie odezwanie się na lekcji świadczyło o braku wiedzy? Miał ochotę westchnąć, bezradnie, głośno. Mimo wszystko, musiał się odezwać. Ta cisza była doprawdy niesmaczna, a skoro i tak po kolei mieli odpowiadać, to co za różnica, który będzie w kolejności?
- Uruz, dosłownie to starożytny wół, w innym znaczeniu mowa tu o odwadze, szybkości, energii, mądrości... - wymieniał na palcach, czegoś mu brakowało, ale cóż, po głosie i tak było słychać, że przejął się ochrzanem dyrektora i był zestresowany. Mógł zerknąć na swoje notatki, ale czyż nie byłoby to ściąganie?

Biorąc pod uwagę to, że praca domowa była zadana na kilka dni (prawie dwa tygodnie!) przed dzisiejszymi zajęciami, wszyscy poza Perseusem zgadzali się chyba co do tego, że irytacja ze strony dyrektora była uzasadnioną reakcją. Nawet, jeżeli chłopak, który stracił kilka punktów dla domu pomarudził na to pod nosem. Powinni się cieszyć, że nie dostali wszyscy Trolli przynajmniej.
- Thurisaz oznacza kolec i odnosi się do zniszczenia, siły woli i instynktu, a nawet chęci zmian. - zgłosił się do odpowiedzi entuzjastycznie jeden ze starszych Puchonów, który od dawna wykazywał szczere zainteresowanie runami, nawet jeśli łacina nie szła mu dobrze.
- Ansuz to... Łoś? - wydukała zapytana o kolejną runę Gryfonka, zajęta pod ławką chyba czymś zupełnie innym niż nauka.

Layton był prawdopodobnie najbardziej cierpliwą osobą po profesorze McBridzie w całej szkole. I, prawdę mówiąc, nie był nawet szczególnie zły – to w końcu nie jego przyszłość zależała od egzaminów, prawda? Mógł się trząść nad młodszymi rocznikami, ale tutaj miał do czynienia z pełnoletnimi lub prawie pełnoletnimi ludźmi i liczył na to, że będą mieć więcej samodyscypliny. Sprawa była prosta, jeżeli nie włożą niczego od siebie, nie mają szans na zdanie egzaminów. I tyle.

— Anzus to bóg. Oznacza entuzjazm, inspirację i wizję.— Poprawił Gryfonkę. — Jak już nie odrobiłaś pracy domowej, to mogłabyś się chociaż skupić na lekcji. Minus pięć punktów.

Czy był w złym nastroju? Być może, ale odjęcie Gryffindorowi dziesięciu punktów w przeciągu kilku minut było dość wyraźnym znakiem na to, że nie miał zamiaru ich dzisiaj niańczyć. Ile razy miał z nimi powtarzać takie rzeczy? To był materiał z pierwszych klas starożytnych runów! Pomijając już taką oczywistość jak zmiana podstawy programowej, to przy takim poziomie wiedzy nie mieliby szans na dobre oceny nawet gdyby zdawali OWUTEM-y tylko z runów!

—  Raido to ruch. Może być kojarzona z podróżą, wakacjami i przemieszczaniem się. — Dokończył za nich, bo nie widział za bardzo sensu w wyciąganiu z nich jeszcze więcej, jak część nie miała bladego pojęcia, co robi.

— To teraz każdy niech wymieni chociaż po jednym zaklęciu pochodzenia łacińskiego i przetłumaczy jego znaczenie.