Biuro Śledcze 11

Naturalnym dla Smitha było poranne pojawianie się jeszcze przed wszystkimi współpracownikami, których to zawsze z przyjemnością witał z odpowiednim napitkiem. Barry nie potrafił zrozumieć markotności, z którą zazwyczaj przychodzili funkcjonariusze, jakby ktoś naprawdę kazał im przychodzić rano do pracy, a przecież było w tym tyle przyjemności!

Przyzwyczajony już do odpowiedniego przyrządzania poszczególnych kaw, które niekoniecznie zawsze były czarne, skupiał się głównie na utrzymywaniu filiżanek w odpowiedniej odległości od dokumentów oraz osób trzecich. Dobrze pamiętał pierwsze dni, kiedy w całym stresie wszystko wylewał i starał się w sposób nad wyraz intensywny pomóc wszędzie, nie żeby to drugie w choćby najmniejszym stopniu się zmieniło, oj nie. Nawet nieprzyjemność innych BUMowców była dla niego spełnieniem wszelkich pragnień byłego urzędnika, bo cóż więcej można chcieć jak nie chwili na uporządkowanie dokumentacji? Smith był w tym całkiem niezły i świetnie spędzał czas przy sortowaniu, przeglądaniu i weryfikowaniu poszczególnych informacji, od czasu do czasu dając się oczywiście oderwać od fascynującej lektury na rzecz jakiegoś przesłuchania, podczas którego miał się uczyć. Te chwile adrenaliny zawsze podbudowywały jego pewność siebie w wykonywanym zawodzie, gdzie pomimo wszystko wciąż był kotem, jeśli chodzi o atrakcje spoza budynku, ale tego chyba nikt nie chciał zmienić, prawda?

- Barry, chłopie, powiedz ty mnie, jak myśmy sobie bez ciebie radzili.
Pierwszymi słowami Maurice'a po wkroczeniu do biura było pytanie do kolegi, choć w zamyśle nie oczekiwał żadnej odpowiedzi. Chciałoby się rzec, że pytanie było czysto retoryczne, na przeszkodzie stał jednak fakt, że Frye nie uciekał się do używania czegoś takiego, jak retoryka.
Łapiąc za swój specjalny, wrzeszczący kubek, należący tylko do niego (i do Mariny, ale ona miała swój!), starszy funkcjonariusz westchnął głęboko, jakby wielki kamień spadł mu z serca.
- Wczoraj żeśmy poszli z chłopaka mi na jedno do Kotła. - Podzielił się historią swojego życia. - No i żeśmy zostali na trzy. Jak wróciłem do domu, to żem się nie wyspał. Życie mi ratujesz tą kawą, Barry.
W odruchu sympatii klepnął Barry'ego w ramię z sobie właściwą siłą. Zamierzał skierować się do swojego biurka, zająć czas dokuczaniem Templer, to znaczy Lopes, plotkowaniem z Marinką, może nawet pracą! To był jeden z minusów kobiet w Bumie - nie można było oderwać od nich wzroku i skupić się na papierach!

Poranek zapowiadał się nudny i bez atrakcji. Jednak większość funkcjonariuszy doskonale wiedziała, że zwykle tak wyglądała cisza przed burzą i na pewno coś się niedługo stanie. Do Biura weszło kilku aurorów, którzy bez słowa skierowali się w stronę gabinetu zastępcy naczelnika. Wszyscy obecni zwrócili na to uwagę i już było wiadome, że komuś przypadnie jakaś parszywa robota. Skoro aurorzy przychodzili, znaczyło, że na BUM spadnie brudna robota ogarniania im zaplecza pod ich śledztwo.
Rozmowy trwały ze dwa kwadranse. Siedzący bliżej gabinetu wytężali słuch i plotki poniosły się po biurze w mgnieniu oka. Morderstwo! A jakże! Czarna magia! I wszystko jasne! W tym czasie na biurkach BUMowców pojawiło się więcej akt, niż zwykle. Widocznie nie było chętnych pod tę robotę i każdy chciał zastawić się robotą, by mieć wymówkę.
Po około pół godzinie z gabinetu wychylił się zastępca.
- Frye, bierz młodego i do mnie. - Zakomunikował ponurym tonem.

Niemalże tradycyjnie już funkcjonariusz Fyre porządnie próbował ubić jego płucka, na co Barry zareagował jedynie uśmiechem. Dobrze, że był na tyle przezorny, żeby zostawić wszystko czym tylko mógł się poparzyć, bo cała jego postać oczywiście zareagowała kilkucentymetrowym przesunięciem do przodu. Jak dobrze, że był już nieco przyzwyczajony do tej atmosfery, którą wprowadzał rudowłosy Maurycy, nawet wiedział, w jaki sposób należy się zachować! Trzeba przyznać, że akurat drużyna, na którą trafił była zdecydowanie bardziej przyjazną niż wcześniejsi, nieco smutni urzędnicy. Tutaj przynajmniej komuś się chciało z nim rozmawiać i poklepać po plecach, to dopiero życie.

- Uważaj, żeby się nie poparzyć. - tradycyjny niemalże matczyne zmartwienie wyszło jako powitanie funkcjonariusza. Kiedy tylko chciał go zacząć wypytywać o niesamowite historie, których Maurycy był inicjatorem, zauważył wchodzących aurorów, którzy zaraz zniknęli u naczelnika w biurze. Zauważając nagłe poruszenie u pracowników, sam również wziął się do pracy, przecież nie można było tak odstawać.

Momentalnie zabrał się za dokumenty, które ostatniego dnia zdołał posortować do litery 'T'. Pozostało jeszcze tak wiele do weryfikacji...gdy nagle usłyszał swój pseudonim biurowy. Kanciasta twarzyczka Smitha momentalnie zatrzymała się na twarzy Maurycego. Nie czekając na dodatkowe zachęty wstał, idąc do biurka Fyrego, gotów ruszyć za nim gdziekolwiek by poszedł.

Pojawienie się aurorów rzadko zwiastowało cokolwiek dobrego. Z drugiej storny, praca w służbach porządkowych prawie nigdy nie składała się z przyjemności. Maurice, chwyciwszy swój kubek, skierował się do swojego biurka, by uporządkować raporty i nie rzucać się w oczy.
Nim jednak zdążył obgadać pojawienie się aurorów z tymi, którzy siedzieli najbliżej i mogli coś usłyszeć, został wezwany na miejsce razem z Barrym.
Niemal czuł na sobie spojrzenia kolegów, gdy szedł z młodym w kierunku pokoju zastępcy, niczym mama kaczka i małe kaczątko. Akcje były dobre do uczenia młodych, ale Barry nie był osobą, która radziłaby sobie choćby ze spokojnym patrolem po Pokątnej.
- Starszy funkcjonariusz Maurice Frye i funkcjonariusz stazysta Finbarr Smith. Na rozkaz. - Stając przed zastępcą, Maurice poczuł, jak złe przeczucia tylko się nasiliły. A dzień zaczął się tak dobrze...

Zastępca naczelnika zajął się w trakcie oczekiwania na Maurice i Finbarra nabijaniem drewnianej fajki. W gabinecie poza zapachem kawy rozgościł się również aromat suszonego tytoniu. Dla jednych przyjemny, dla innych gryzący.
Po wejściu do gabinetu panowie zostali zlustrowani przez mężczyznę, by po chwili usłyszeć nowiny, jakie przynieśli aurorzy.
– Mam dla was zadanie, co prawda parszywe i niewdzięczne, ale na pewno nasz najnowszy nabytek będzie mógł się czegoś nauczyć. - Zaczął kierując wzrok na Barryego.
– Będziemy wspomagać biuro aurorów w śledztwie. Dla nas przewidziano wywiady środowiskowe, przesłuchania świadków i ewentualnych podejrzanych. Dużo pracy w terenie, Doki, Port i mugolskie dzielnice, więc pamiętajcie o środkach bezpieczeństwa i nie wymachujcie różdżkami na prawo i lewo. W aktach macie więcej o sprawie.
W tym momencie na biurku, tuż przed Maurice i Finbarrem wylądowała opasła teczka. W środku znajdowały się zdjęcia i dokumenty dotyczące około dziesięciu osób. Większość stanowiła wyciągi z akt aresztu.
– Pytania? - Ton głosu sugerował bardziej, że zadane przez zastępce pytanie należało do grupy pytań retorycznych. Jednak zawsze należało je zadać, zwłaszcza, gdy do sprawy przydzielano żółtodzioba.

Emocje sięgające zenitu wręcz co pięć sekund zmuszały go do ciągłego poprawiania okularów, które to co pięć sekund próbowały uciec ze spoconego ze stresu noska. Starał się, żeby wszystko wychodziło jak najlepiej, dlatego też kiedy zastępca naczelnika zwrócił na niego swój wzrok niemalże nawet nie drgnął! Dzielny chłopak, nie ma co.

Przez cały czas obserwował doświadczonego mężczyznę, który przekazywał im ogólne informacje. Trzeba przyznać, że z pewnością środowisko, w jakim mieli działać było mu bliskie na co zareagował tylko podniesieniem brwi w zdziwieniu. Smith przytaknął głową, bo przecież oczywistym było, że szedł w roli asystenta Maurycego, a przynajmniej z takim założeniem wychodził.

Paskudna robota. Maurice westchnął, podrapał się po skroni i zastanowił nad pytaniami, choć odpowiedzi na nie wydawały się oczywiste. Dla Barry'ego, za te poranne kawy, mógł się jednak wysilić.
Frye krzywił się i wzdychał, bo robota nie była dla niego - o wiele lepiej sprawdzał się w machaniu różdżką i pięściami. Gadać jednak też ktoś musiał.
- W porządku. - Zgodził się w końcu, choć nawet odmowa nic by tu nie znaczyła. - Mugolskie środki zabezpieczenia przed wykryciem wymagają mugolskich tych... Środków ostrożności. - Zapytał, a może bardziej wyjaśnił Barry'emu. - Najlepiej narzucić na siebie jaki mugolski płaszcz, coby się w oczy mugolom nie rzucać. - Mundur był chlubą Frye'a. Niechętnie się z nim rozstawał. - Bedziem mieć wsparcie amnezjatorów w razie czego? Kiedy ruszamy? Młody, łap. - Chwycił teczkę i wcisnął ją Finbarrowi. - Mamy lekturę nim wyruszym. Działamy niezależnie od aurorów, czy jaki będzie się za nami kręcił?

Zastępca naczelnika pokiwał głową na słowa Frye. Pamiętał, by za każdym razem przypominać swoim podwładnym, że mugolskie dzielnice wymagają specjalnych zabezpieczeń, tak jakby o tym zapomnieli. W biurze stała dyżurna szafa z mugolskimi ubraniami, na wypadek właśnie, jakby trzeba było prowadzić czynności z dala od magicznego świata.
- Jeśli zgłosicie taką potrzebę, zostaną wysłani. I nie, aurorzy zlecili nam wykonanie tych zadań w ramach pomocy wydziałowej. Macie wolną rękę, najważniejsze aby raporty zdawały relacje ze wskazanego w aktach zakresu. - Odpowiedział zastępca na pytania rudzielca.
Po tym Frye i Smith zostali odesłani do realizacji przydzielonego zadania a całe biuro odetchnęło z ulgą, że wybrano już kogoś do tej roboty.
W aktach panowie znaleźli listę nazwisk i adresów, osób, które należało przesłuchać i jakich okolicach należało wypytać sąsiedztwo na okoliczności śledztwa. Do wiadomości BUMu podano, iż śledztwo toczy się w sprawie morderstwa niejakiego Roberta Graystone. Młodego chłopaka pracującego u rzeźnika w mugolskiej dzielnicy. Młody czarodziej pracował dla swoich mugolskich rodziców.
Natomiast na liście osób, które należało przesłuchać prezentowali się m.in. John "Kosa" Miller, Jacob Kurt, Miguel "Piła" Frederico i Rupert Whitney. Dla Frye nazwiska i ich ksywki były dość neutralne. Jednak w przypadku Barryego, jedno nazwisko było mu doskonale znane i adres wskazany przy niejakim Pile pokrywał się z adresem zamieszkania młodego stażysty.

Przyzwyczajony do wtapiania się w mugolskie tłumy, Smith nawet nie próbował wychylać się ze swoją wiedzą, bo przecież może robili to inaczej jako służbiści? W sensie...licho ich tam wie, co tak naprawdę musieli zrobić w przypadku tych środków ostrożności, ale schować różdżkę w rękawie było dosyć łatwo.

Słuchając słów starszego i mądrzejszego kolegi, był przekonany, że była to akcja niecodzienna i zdecydowanie niebezpieczna, bo przecież, po co byłoby im potrzebne wsparcie aurorów? Włoski na jego karku lekko się zjeżyły w nagłym uderzeniu żywych emocji, które nieco przygniatały jego kruchą postać. Właśnie szedł na pierwszą, prawdziwą akcję! Co z tego, że była to pomoc wydziałowa, ruszał się spoza biurka i kawy! Cóż za wspaniały moment na debiut w towarzystwie Maurycego!

Dopiero przeglądając akta, jego entuzjazm oklapł, ustępując zdziwieniu i ewidentnemu przekonaniu o błędzie. Jego adres był na kartach, z którymi mieli się zapoznać! Zdziwiony, zamrugał kilkukrotnie, próbując wypalić dziurę w dokumencie, który jasno wskazywał Piłę jako podejrzanego. Co więcej, pierwszy raz miał okazję poznać jego imię i nazwisko! Tylko jakim dziwnym trafem znalazł się na liście? Zamurowany w jednym miejscu, przeniósł nieco zagubiony wzrok na Maurycego.

- Czy to są jacyś podejrzani? - spytał lekko przestraszony, że też jego współlokator pogubił nieco ścieżki.

Frye wolał pracować bez amnezjatorów i aurorów gapiących się na każdy jego ruch. O ile ci pierwsi byli do zniesienia, aurorzy w większości byli nadętymi dupkami, których towarzystwo bardzo źle wpływało na użyteczność Maurice'a. Bo jak być produktywnym, gdy te buce irytowały na każdym kroku?
Pozostało wykonać brudną robotę, złożyć raport i w końcu odstresować się przy kufelku.
Nie komentując głośno, ale w duchu podśmiewając się z przezwisk tych, których będzie dane mu przesłuchać, Frye musiał poprowadzić stażystę do boju. Akta były dość zajmujące, ale nie mogli spędzić nad nimi całego dnia.
- Jeszcze nie. Na razie są oskarżeni o bycie w niewłaściwym miejscu, o niewłaściwym czasie albo o wiedzę o czymś, co stało się z denatem. - Wyjaśnił Barry'emu. - Potrzebujesz więcej czasu na zapoznanie się z aktami? Jakieś pytania? Sugestie? Jak nie, to ruszamy.
Zanotowawszy nazwiska i adresy świadków, Frye był gotów, by udać się na pierwsze spotkanie.

Na słowa rudowłosego mężczyzny głęboko odetchnął, orientując się, że jego oddech dotychczas był lekko wstrzymywany, jakby próbował w ten sposób skumulować całą złą energię gdzieś wewnątrz siebie. Wierzył, że jego współlokator był niewinny i pewnie odgrywał rolę przypadkowego przechodni, który napatoczył się w trakcie całego zdarzenia. Mimo wszystko Smith czuł się w obowiązku poinformować Maurycego, co też wyzwoliło w nim taką reakcję.

- Znaczy ja...bo chyba będziemy musieli pójść do mojego mieszkania. - stwierdził z poważną nutą, przenosząc wzrok na Frye. - Jeden z podejrzanych, ten o tutaj - palcem wskazał na pseudonim Piła - Piła to mój współlokator. Mieszkamy od kilku lat wspólnie i nie wyobrażam sobie, żeby mógł cokolwiek złego zrobić, to dobry gość, trochę zagubiony, ale dobry. - przyznał szczerze, patrząc z nadzieją na Maurycego, jakby z nadzieją, że tamten mu uwierzy, bo przecież od tego tak wiele zależało! Dokładnie nic! Dobrze, że już wyszli z pomieszczenia szefa, bo staż Barrego skończyłby się szybciej niż w ogóle zdołał nabrać jakiegokolwiek rozpędu.

- To może...może zostawimy go na koniec? - zaproponował trochę nieśmiało, wracając wzrokiem do dokumentów i próbując skupić się na czymkolwiek innym, co nie byłoby związane z postacią jego współlokatora. Jakoś było mu głupio przed Maurycym i w sumie sam nie potrafił sprecyzować dlaczego.

Barry pokazywał po sobie zbyt wiele emocji. Jakikowliek kryminalista, widząc wstrzymany oddech i bladą twarz, nie wierzyłby w to, że Barry rzeczywiście może mu zaszkodzić! Maurice miał jeszcze wiele pracy przed sobą, jeśli ze Smitha chciał zrobić BUMowca.
Słowa kolegi sprawiły, że Maurice zmarszczył krzaczaste brwi i zastanowił się moment.
- Zagubiony. Co ty mówisz, Barry, że zagubiony? Co to znaczy? Cholera, jest jeszcze bardziej podejrzany! - Stwierdził, bo skoro nawet Finbarr to dostrzega, czy nie jest oczywistym, że coś jest na rzeczy? - I co za facet, cholera, nazywa się Piła? Dobrze ci zrobi, jak zaczniemy od niego.

Po krótkiej wymianie zdań, bezdechu Barryego i wielu wątpliwościach panowie stanęli przed wyborem, od kogo by tu zacząć. W tym czasie większość biura ich obserwowała kątem oka. Ale dopiero po chwili podszedł do nich jeden ze starszych BUMowców. Mężczyzna niedawno wszedł do biura, więc niewiele słyszał z tej wymiany zdań.
- W biurze aurorów wrze jak w ulu. Podejrzewani są Anonimowi, ale lepiej o nich nie pytajcie. - Doradził młodszym kolegom. - A chłopaka znaleźli pod teatrem. - Klepnął Maurice po ramieniu i odszedł w swoją stronę.