Zwierzęta pocztowe
![]() | Sowiarnia na użytek Szkoły Magii i Czarodziejstwa w HogwarcieSowa Niosącego Naukę to zwierzątko służące do wysyłania wiadomości nauczycielom o statusie NPC i nieaktywnym. |
Sowa Niosącego Naukę
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
10-04-2016, 11:01
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 25-04-2020, 11:38 przez Administrator fabularny.)
Sowia poczta Zwierzęta pocztowe
SOWA SŁUŻY WYŁĄCZNIE DO KONTAKTU Z NAUCZYCIELAMI NIEAKTYWNYMI I BĘDĄCYMI POSTACIAMI NPC.
10-04-2016, 10:54
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 25-04-2020, 11:41 przez Administrator fabularny.)
Praca domowa z Historii Magii Kodeks Tajności Seymour Hardy, rocznik VI, Gryffindor Profesor Brennan Najważniejsze wydarzenia w historii mugolskiego świata Seymour Hardy, rocznik VI, Gryffindor
11-04-2016, 06:39
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 25-04-2020, 11:43 przez Administrator fabularny.)
Profesor Annabelle Brennan
Najważniejsze wydarzenia w historii mugolskiego świata Ururu Marquez Slytherin V rocznik
11-04-2016, 01:13
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 25-04-2020, 11:45 przez Administrator fabularny.)
Profesor Brennan
„Najważniejsze wydarzenia w historii mugolskiego świata” Addyson Clemen, Hufflepuff, rok: 6
11-04-2016, 07:10
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 25-04-2020, 11:47 przez Administrator fabularny.)
Poczta List do profesora Hugh Frasera Szanowny Panie Profesorze
Na poprzedniej lekcji wybitnie mi się nie poszczęściło, bo jak inaczej nazwać podzielenie się wiedzą poznaną z książki, która okazała się nieprawdziwa. Z wyrazami szacunku,
Nadzieja Potocka
11-04-2016, 09:52
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 25-04-2020, 11:59 przez Administrator fabularny.)
Profesor Brennan
Najważniejsze wydarzenia w historii mugolskiego świata
Spośród wielu wydarzeń w historii świata mugolskiego, z pewnością jest kilka takich, które należy uwzględnić szczególniej. Ciężko jednak wybrać jedno, konkretne zdarzenie, nie dzieląc ich na kategorie. Po długim zastanowieniu, postanowiłam jednak opisać Kongres Wiedeński. ![]() Kongres Wiedeński był konferencją międzynarodową, w której udział brali przedstawiciele szesnastu państw europejskich. Konferencja ta trwała od września 1814 roku do 9 czerwca 1815 roku w Wiedniu. Została zwołana w wyniku zmian terytorialnych i ustrojowych po wybuchu rewolucji francuskiej i wojnach napoleońskich. Planowano także ustalić na niej zasady nowego ładu kontynentalnego. Kongres ten nazywany jest kongresem tańczącym przez liczne bale, które mu towarzyszyły. W wyniku trwających w Europie w latach 1798-1815 wojen napoleońskich nastąpiły bardzo znaczące zmiany terytorialne na niemal całym obszarze kontynentu. Nieudana kampania rosyjska i klęska Francuzów w bitwie pod Lipskiem spowodowały abdykację Napoleona i załamanie się ładu epoki napoleońskiej. Już 9 września 1813 roku doszło do zawarcia rosyjsko-prusko-austriackiego porozumienia w Cieplicach, którego sygnatariusze zobowiązali się do wspólnego prowadzenia wojny, likwidacji Związku Reńskiego, odbudowy pozycji Austrii oraz podziału Księstwa Warszawskiego. 8 października do wojny, jako austriacki sojusznik, dołączyła Bawaria, a 9 października Wielka Brytania zobowiązała się przekazać milion funtów na potrzeby walki z Napoleonem. Jeszcze w trakcie działań militarnych mocarstwa usiłowały dojść do porozumienia. Podstawową kwestią sporną była osoba nowego władcy na tronie francuskim oraz przyszła rola poszczególnych państw na kontynencie. Ponadto Austria obawiała się dominacji Prus nad państwami niemieckimi oraz przejęcia dominującej roli w całej Europie przez Rosję. Anglicy liczyli przede wszystkim na zapewnienie stabilności na kontynencie w celu uzyskania możliwości dalszego rozwoju poza jego granicami. Rosja z kolei pragnęła zapobiec uzyskaniu nadmiernych zdobyczy terytorialnych przez Austrię oraz ograniczenia roli brytyjskiej w świecie pozaeuropejskim. W celu przygotowania układu pokojowego doszło do spotkania sojuszników na dwóch konferencjach - 29 stycznia 1814 w Langres oraz 11-19 lutego 1814 w Troyes. Najważniejszym powziętym wówczas postanowieniem była wspólna walka koalicjantów aż do walnego zwycięstwa nad Napoleonem. Od 4 lutego prowadzono także rokowania w Chatillon z przedstawicielami strony francuskiej, która dążyła do zawieszenia broni, oferując nawet pewne ustępstwa, jednak porozumienia nie osiągnięto. 9 marca 1814 roku przedstawiciele czterech mocarstw w Chaumont zawarli kolejny traktat sojuszniczy. Wielką Brytanię reprezentował Robert Stewart, wicehrabia Castlereagh, Austrię - Klemens Lothar von Metternich, Rosję - Karl Robert Nesselrode, a Prusy - Karl August von Hardenberg. Ustalono zasadę niezawierania separatystycznych traktatów z Francją oraz wytyczono ogólne cele wojenne - m.in. zobowiązanie mocarstw do utrzymania pokoju przez najbliższe 20 lat po zakończeniu działań zbrojnych. 6 kwietnia 1814 roku Napoleon abdykował, a 3 maja królem Francji został brat zgilotynowanego Ludwika XVI - Ludwik XVIII Burbon. 30 maja zawarto tzw. I pokój paryski, podpisany przez przedstawicieli mocarstw oraz Talleyranda reprezentującego nowy francuski rząd. Na mocy zawartego układu Francji przywrócono granice z roku 1792 oraz przyznano jej dodatkowe tereny na lewym brzegu Renu - wokół Landau in der Pfalz, Montbéliard, Miluzy oraz Saarbrücken. Nie obciążono jej także odszkodowaniem oraz zachowano większość kolonii. Zdecydowano również, że kwestie dotyczące pozostałych państw zostaną omówione na zwołanym w ciągu dwóch miesięcy kongresie w Wiedniu. Ponadto w wyniku bieżących ustaleń Wielkiej Brytanii przypadł Helgoland, Cejlon, Kraj Przylądkowy, Tobago, Santa Lucia, Seszele, Mauritius, Malta i Wyspy Jońskie. Szwecja przejęła Norwegię, Rosja zaś Besarabię, a okupowała także Księstwo Warszawskie i Saksonię. Austrii natomiast udało się odzyskać Tyrol oraz Ilirię. ![]() Pierwsze ważniejsze spotkania europejskich dyplomatów oraz faktyczny początek obrad przypadły na wrzesień. Łącznie w Wiedniu zgromadziło się dwóch cesarzy (austriacki i rosyjski), czterech królów (pruski, duński, bawarski i wirtemberski), wielu książąt Rzeszy i przedstawicieli miast − łącznie ponad 200 delegacji oraz około 100 tysięcy gości. Oficjalne rozpoczęcie obrad planowano na 1 października, jednak do tej uroczystości nie doszło. Inauguracyjny bal maskowy odbył się 2 października. Nigdy nie nastąpiło również oficjalne zakończenie kongresu, ani razu nie doszło także do plenarnego spotkania wszystkich uczestników. Za dzień zakończenia konferencji uznaje się 9 czerwca 1815 roku, gdy podpisany został Akt końcowy Kongresu Wiedeńskiego. Początkowo rolę dominującą odgrywali przedstawiciele wyłącznie czterech mocarstw zwycięskich, czyli ministrowie spraw zagranicznych Rosji, Wielkiej Brytanii, Austrii i Prus. Dyplomaci francuscy i hiszpańscy otrzymali jedynie prawo opiniowania ich decyzji. Spotkało się to ze sprzeciwem Talleyranda, który utrzymywał, że rządzona przez Burbonów Francja należy do koalicji zwycięzców. W związku z tym utworzono Komitet Ośmiu (dodano Francję, Hiszpanię, Portugalię i Szwecję). Komitet ten powołał dziesięć komisji roboczych: prawną, statystyczną, ds. Polski, Saksonii, Niemiec, Włoch, Szwajcarii, rang i stopni dyplomatycznych, handlu niewolnikami i żeglugi śródlądowej. Charakter Kongresu Wiedeńskiego był, jak na spotkania o takiej randze, raczej niezwykły. Wiele decyzji zapadało na licznych rautach, bankietach, czy przyjęciach organizowanych dla uczestników kongresu. Na tego typu zabawach to wygląd, zdolności taneczne i elokwencja stanowiły o dyplomatycznych powodzeniach czy porażkach. Na takich przyjęciach ogromną popularność zyskał car Aleksander I, zaskakując współbiesiadników swoją wprawą w tańczeniu walca. Z Wielkiej Brytanii sprowadzano kurtyzany, nazywane pokojówkami, które miały wpływać na decyzje poszczególnych dyplomatów, lub spełniać rolę szpiegowską. Kaylin Wittermore, Ravenclaw, Rocznik VI ![]() Genius is one percent inspiration and ninety-nine percent perspiration.
01-05-2016, 10:40
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 25-04-2020, 12:08 przez Administrator fabularny.)
Poczta List do pani dyrektor, Adary Fletcher Szanowna Pani Dyrektor
Piszę z prośbą o udostępnienie mi, jak i pannie Clemen po jednym bloczku drewna z Pani zasobów. Chciałabym pomóc pannie Clemen z poprawą zadania, jakie otrzymaliśmy od profesora Bułhakowa na zajęciach ze starożytnych run i do tego właśnie jest nam ono potrzebne. Panna Clemen prosi ponownie o kawałek dębu, ja tym razem poprosiłabym o berberys. Z wyrazami szacunku,
Kaylin Wittermore ![]() Genius is one percent inspiration and ninety-nine percent perspiration.
01-05-2016, 06:18
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 25-04-2020, 12:09 przez Administrator fabularny.)
Profesor Rutherford
Eliksir, którego nauka sprawiła mi przyjemność Warzenie eliksirów jest bardzo skomplikowanym procesem, który prawdę mówiąc, nie zawsze się udaje. Wielu od razu się do tego zniechęca i spora część uczniów rezygnuje z nauki tego przedmiotu w późniejszych latach. Według mnie jednak, w samym warzeniu eliksirów właśnie to jest fascynujące - wystarczy odrobinę za dużo bądź za mało składników, jedno zamieszanie w złą stronę i wszystko kończy się fiaskiem. Wspaniałe w eliksirach jest więc to, że trzeba być bardzo dokładnym i uważnym, a przede wszystkim - trzeba naprawdę bardzo dobrze sobie radzić z zadaniami pamięciowymi. Oczywiście, potrzebna jest też masa skupienia i odrobina szczęścia. Pierwszym składnikiem potrzebnym do uwarzenia Wywaru Wzmacniającego jest składnik standardowy, bardzo popularny przy tworzeniu wielu innych mikstur. jest to proszek, mieszanka wielu ziół, dodatków i drobnych zwierzęcych składników, które są ze sobą zmieszane i zmielone do konsystencji łatwo rozpuszczalnego proszku. Jest bardzo dużym ułatwieniem, bo dzięki niemu czarodziej nie musi mielić i dodawać każdego z tych składników osobno - wystarczy, że zaopatrzy się w miarkę takiego składnika i nie musi się o nic więcej martwić. Jest on jednak stosowany dopiero od niedawna, wszedł do użytku codziennego i przede wszystkim jako produkt do nabycia w aptece. Dawniej niestety go nie było, a receptury były obszerniejsze, a czas przygotowywania mikstur przez to wydłużony. Kolejnym składnikiem, bardzo ważnym - bo zwierzęcym - są jeżanki. Są to średniej wielkości ryby pokryte długimi kolcami, które również często wykorzystywane są przy warzeniu różnego rodzaju mikstur. Stworzenia te zamieszkują Ocean Atlantycki i mówi się, że ich pierwsza ławica została stworzona przez czarodziejów na początku XIX wieku. Podobno był to rodzaj zemsty na mugolskich rybakach, którzy obrazili czarodziejów-żeglarzy i od tamtej pory w jednym z miejsc na Oceanie Atlantyckim rybacy ciągle uskarżają się na porwane sieci rybackie. Zwierzęta te sklasyfikowane są jako XXX, co oznacza, że nie są śmiertelnie niebezpieczne i odpowiedzialny czarodziej powinien dać sobie z nimi radę, jednak nie są też łagodne. Do Wywaru Wzmacniającego potrzebne są aż trzy sztuki tej ryby, której działanie regeneracyjne znane jest na całym świecie. Być może dlatego właśnie stosowane są w wielu eliksirach. Warzenie Wywaru Wzmacniającego należy zacząć od natarcia jeżanek pieprzem i włożenia ich do pięciu miarek wody. Trzeba zostawić je na jeden dzień w nasłonecznionym miejscu, więc aby przejść do właściwego warzenia eliksiru należy przygotować wszystkie składniki dzień wcześniej. Po pełnych dwudziestu czterech godzinach należy ustawić kociołek na ogniu i doprowadzić wodę do wrzenia. Następnie należy dodać do wywaru dwie łyżki składnika standardowego i zamieszać - dwa razy w lewo i dwanaście razy w prawo. Drobne błędy i opóźnienia czasowe mogą spowodować, że eliksir nie wyjdzie nam tak, jak byśmy chcieli. Należy on jednak do puli tych wywarów, które nie są trudne do uwarzenia, a w razie wykpienia nie następują jakieś wielkie szkody. Niemniej, zawsze należy uważać. Kaylin Wittermore, Ravenclaw, Rocznik VI ![]() Genius is one percent inspiration and ninety-nine percent perspiration.
03-05-2016, 02:16
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 25-04-2020, 12:11 przez Administrator fabularny.)
Profesor Fletcher
„Charakterystyka wybranego zioła” Bylica piołun (łac. Artemisia absinthium L.), zwyczajowo nazywana jest także: piołunem, psią rutą, absyntem, wermutem, bielicą piołunem lub bilicą piołunem. Jest to gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Piołun jest szeroko rozprzestrzeniony na półkuli północnej. Występuje naturalnie na terenie Europy, Azji oraz Północnej Afryki. Addyson Clemen, Hufflepuff, rok: 6 ![]()
03-05-2016, 05:05
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 25-04-2020, 12:12 przez Administrator fabularny.)
Profesor Liadonray
Gwiazdozbiór Żyrafa Żyrafa (łac. Camelopardalis, dop. Camelopardalis, skrót Cam) zwana też Wielbłądem – 18. co do wielkości, gwiazdozbiór okołobiegunowy nieba północnego pomiędzy Gwiazdą Polarną a Woźnicą. Liczba gwiazd dostrzegalnych nieuzbrojonym okiem: około 50. Widoczny w Polsce przez cały rok. Najlepiej obserwować go w miesiącach zimowych. Wtedy około godziny 21 00 znajduje się blisko zenitu. Przedstawia żyrafę z głową usytuowaną blisko północnego bieguna niebieskiego. Długa szyja Żyrafy rozciąga się w kierunku gwiazdozbiór Małej Niedźwiedzicy i Smoka, omijając po drodze północny biegun niebieski. Wcześniej w tym miejscu wyobrażano wielbłąda. Cyril Carter Hufflepuff III rok
03-05-2016, 05:33
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 25-04-2020, 12:13 przez Administrator fabularny.)
Profesor Fell
Prawa Gampa Transmutacja jest jedną z najbardziej złożonych dziedzin magii, polegająca na przeobrażeniu przedmiotów lub stworzeń w coś innego. Jednak jak w każdym typie magii, istnieją limity wyjątki tego, czego nie można transmutować. Addyson Clemen, Hufflepuff, rok: 6
03-05-2016, 06:43
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 25-04-2020, 12:16 przez Administrator fabularny.)
Profesor Hugh Fraser
„Charakterystyka wybranego stworzenia magicznego” Addyson Clemen, Hufflepuff, rok: 6
04-05-2016, 12:20
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 25-04-2020, 12:17 przez Administrator fabularny.)
Profesor Liadonray
„Opis ulubionego gwiazdozbioru, wraz z krótkim uzasadnieniem wyboru.” Addyson Clemen, Hufflepuff, rok: 6
04-05-2016, 05:50
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 25-04-2020, 12:18 przez Administrator fabularny.)
Profesor Annabelle Brannan
„Szkolnictwo i mugolski system edukacji” Addyson Clemen, Hufflepuff, rok: 6
10-05-2016, 05:06
Poczta Hugh Fraser - ONMS Zadanie - „Charakterystyka wybranego stworzenia magicznego” - referat na dwie rolki pergaminu. Wybór należy uzasadnić. Buchorożec występuje w Afryce, często jest mylony z nosorożcem. Kiedyś tata zabrał mnie do zoo i tam właśnie przywieźli nosorożca - od razu mi się spodobały - były takie urocze. Jeśli chodzi o buchorożca - lubię je dlatego, że są naprawdę śliczne i kojarzą mi się z tamtym wypadem do zoo. Buchorożec osiąga masę jednej tony, są duże oraz silne. Na nosie mają gruby róg, w którym znajduje się niebezpieczny wybuchowy płyn. Róg jest mocny, ponieważ potrafi przebić nawet metal. Wyobraża pan to sobie? Gdybym miała takiego buchorożca w domu nikt by mnie nie pokonał. Buchorożce nie atakują jeśli nie zostaną sprowokowane, ale gdy zacznie szarżować rezultaty bywają straszne. Pierwszym ugodzonym przez buchorożca czarodziejem był Wilfred Elphick. Mężczyzna pojawił się też na kartach z czekoladowych żab - wygrałam ją. Był w bandażach, więc zapewne przeżył to spotkanie z buchorożcem. Podobnie jak większość dużych ssaków, buchorożce walczą o samice. To nawet słodkie, ale drastyczne. Z tego powodu ich populacja nie jest duża, gdyż walczące samce często doprowadzają się do eksplozji. To musi być straszny widok. Samica w jednym miocie rodzi tylko jedno młode. Rogi, ogon i wybuchowy jad są wykorzystywane przy sporządzaniu eliksirów. Sam buchorożec jest szarej barwy. Lubie nawet ten kolor dlatego wybrałam właśnie to magiczne stworzenie. Moim małym marzeniem jest oswojenie kiedyś buhorożca, ale wiem, że to się nie spełni - jednak można marzyć prawda? To na tyle - do swojej pracy dołączam rysunek, na którym buchorożec zakochał się w ciastkach. To taka moja interpretacja. Gdyby buchorożec mógł posmakować ciastka, to właśnie w nich by się zakochał. link do buhorożca Kim Miracle Hufflepuff, rok VI | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Użytkownicy przeglądający ten wątek: |
1 gości |