Z przyjemnością pisałabym częściej, jednak odniosłam wrażenie, że nie jesteś tym aż tak zainteresowany. Zmienię więc zwyczaje i będę posyłać sprawozdania z nudnego, hogwarckiego życia i do Ciebie. Na samym początku, dziękuję za prezent. Naprawdę nie musiałeś mi niczego posyłać, zwłaszcza, że jest to prezent naprawdę uroczy.

Święta minęły mi bardzo dobrze, choć nie wracałam do domu. Postanowiłam zostać w szkole, w końcu to ostatni rok, kiedy mogę sobie na to pozwolić. Przyznam Ci szczerze, że jeszcze nie do końca mogę się pogodzić z faktem, że już niebawem nie będę mogła tu wrócić. Mam nadzieję, że święta w towarzystwie wujka Cavana były równie miłe, a ja obiecuję, że gdy tylko zaczną się wakacje znów do Ciebie wpadnę. To prawda, że nie wolno nam wychodzić nawet do Hogsmeade, z tego powodu musiałam odłożyć spotkanie z wujkiem C na później.

Nie czuję jednak rozczarowania z powodu Walentynek. Poprzednie miałam okazję spędzać w Hogsmeade i przyznam szczerze, że wolę jednak zacisze Hogwartu. Tłok, hałas i masa par, które choć powinny być zajęte sobą, zawieszały na mnie oko, roznosząc przez następne pół roku plotki... To zdecydowanie nie to, czego życzyłabym sobie w tym roku. Nie wiem nawet, czy w ogóle będę robić coś w ten dzień. Dobrze wiesz, że takie sprawy jak randki nie są dla mnie zbyt istotne. Mam jednak nadzieję, że Ty spędzisz 14 lutego z miłą osóbką i będziesz się dobrze bawić.

W takim razie możesz spodziewać się moich listów częściej. Muszę przyznać, że to całkiem miłe uczucie – mieć kogoś, kto będzie to czytał i jeszcze odpowiadał. Mam nadzieję więc, że nie zanudzę Cię moimi historiami i rozterkami.

Mury Hogwartu stały mi się przez te siedem lat dużo bliższe, niż sam dom rodzinny. Gdy mam wybór – wolę siedzieć tutaj, a nie w domu z ojcem. Teraz jednak nadchodzi czas, w którym na zawsze pożegnam się ze szkołą i prawdopodobnie najlepszym nauczycielem, jakiego mogłabym w swoim życiu spotkać. Wiele przede mną, ale wszystko zdaje się być okryte mgłą niewiadomego. Z zasady nire spoglądam ani w karty, ani w lustro wróżbiarskie, bo nie chcę wiedzieć, co będzie. Nie chcę znać przyszłości, jeżeli oznacza ona rozstanie.

Jeżeli chodzi o plotki – mnie one nie bolą. Na mój temat mogą mówić, co im się tylko podoba. Nie chcę jednak, by psuły życie i reputację kogoś, na kim mi bardzo zależy. Dlatego też, tegoroczne walentynki spędzać będę najprawdopodobniej z podręcznikiem. Chyba, że wydarzy się coś nieoczekiwanego. Widzę również, że i Twoje plany nie różnią się zbytnio od moich.

Twoje starcze rady i podejście do sprawy są bardzo pomocne. Zdecydowanie lepiej posłuchać kogoś doświadczonego. Poza tym, nie dodawaj sobie aż tylu lat, jesteś jeszcze młody. A gdybyś dalej upierał się przy swoim zapamiętaj, że mężczyźni są jak wino. Gdybym miała wybór spędzić życie ze swoim rówieśnikiem, a mężczyzną w Twoim wieku wybór byłby prosty.