Sala wykładowa

3d20 rzucono z sumą oczek równą: 48 (11, 19, 18)

Niestety, zajęcia trzeba było tego dnia zakończyć wcześniej, ponieważ doktor Washington został pilnie wezwany do szpitala i przez to nie był w stanie dokończyć materiału przewidzianego na dzisiaj w stu procentach. Plusem tej sytuacji było to, że wszyscy zebrani mogli wyjść wcześniej do domu. Padła również obietnica nadrobienia zaległości podczas następnego spotkania kursu. Wszystko dobre, co się dobrze kończy, czyż nie? Może przynajmniej uda się uratować czyjeś zdrowie w międzyczasie... Tym razem.

Podsumowanie sesji

@Peter Washington + 10 punktów, +15 ʛ
@Percival Avery + 10 punktów, +2/3 Enervate
@Nevan Fraser + 10 punktów
@Sophia Lopes + 10 punktów
@William R. Yaxley + 10 punktów, +2/3 Enervate
@Gabriel Soren + 10 punktów, +1/3 Enervate
@Rayner A. Carrow + 10 punktów, +2/3 Enervate

Koniec sesji

Sobota, 5 grudnia 1938

godzina 10:00

Kolejne spotkanie w ramach kursu magicznej pierwszej pomocy odbywało się, jak zwykle, w sobotni poranek. Większość uczestników zdawała sobie doskonale sprawę z tego, że miało ono należeć do tych ostatnich - w styczniu przewidywano egzamin kończący, nie zostało więc wiele czasu na powtarzanie materiału.
W drzwiach przywitał ich nie dobrze im znany doktor Peter, a starszy, szpakowaty mężczyzna o ciemnej skórze i spojrzeniu człowieka, z którym się nie dyskutuje.
- Doktor Jonathan Bakary, poprowadzę dziś zajęcia w zastępstwie za doktora Washingtona. - poinformował wchodzących do sali czarodziejów bez niepotrzebnych wstępów.
- Mamy sporo materiału do przerobienia, więc nie traćmy czasu. Z tego co czytałem w planie, wszyscy powinni mieć już opanowany czar Enervate? - bardziej stwierdził, niż zapytał, przesuwając badawczym spojrzeniem po osobach znajdujących się już w pomieszczeniu.
- Jeśli ktoś ma z nim jeszcze problemy, polecam krótką powtórkę na jednym z naszych manekinów, które przygotowaliśmy z boku sali. - skinął ręką w kierunku wspomnianych lalek zamocowanych faktycznie pod ścianą.
- Dziś zaczniemy od trudniejszej wersji tego zaklęcia, więc to kluczowe, żeby wszyscy opanowali podstawy na odpowiednim poziomie, zanim się za to weźmiemy. Czar, o którym mówię, ma inkantację Vulnera sanatur i należy do potężniejszych zaklęć uzdrawiających. - mężczyzna mówił, a za jego plecami kreda poderwała się do lotu i zaczęła rozrysowywać odpowiednie wzory ruchów różdżką na tablicy, wspierając grafikami jego mały wykład na temat działania czaru.
Po skończonym wykładzie zaprosił wszystkich uczestników ponownie do manekinów, tym razem traktując każdy z nich traktując zaklęciem rozcinającym, kiedy go mijał. Krótkie machnięcie dłonią doktora pozostawiało po sobie długie, głębokie rany na nieszczęsnych lalkach.
- Oczywiście, w prawdziwej sytuacji nie będzie to wyglądało tak czysto, ładnie i zgrabnie. Z tego co pamiętam duża część grupy pracuje dla Departamentu Przestrzegania Prawa, powinniście więc być tego świadomi. - dodał, obrzucając uczestników taksującym spojrzeniem.

Carrow nie przyznałby się do tego na głos, ale podobały mu się zajęcia z pierwszej pomocy. W jakiś sposób czuł, że przez cały ten czas nie potrafił tak podstawowych rzeczy, jak kilka zaklęć uzdrawiających. Dalej miał z nimi kłopoty, nie było co się oszukiwać, ale przynajmniej miał już jakieś podstawy do tego, żeby jednak działać w kryzysowej sytuacji. A nie wątpił w to, że kiedyś taka nastąpi. O ile wypuszczą go w teren zanim oślepnie po całości.

Do sali wykładowej wparował jako pierwszy i trochę go to zdziwiło. To znaczy, dobrze wiedział, że jest wcześnie – nie lubił się spóźniać, szczególnie jak nie miał nic innego do roboty. Ale też nie spodziewał się tego, że nie zastanie tam nikogo poza prowadzącym... Który w dodatku też nie był tym prowadzącym, którego kojarzył. Świetnie. Nie czekając na specjalne zaproszenie zajął swoje miejsce i zabrał się do ćwiczenia zaklęć od razu, gdy zostało im to zadane. Spróbował na rozgrzewkę rzucić Enervate a potem zabrał się za Vulnera sanatur, o którym jedynie coś tam kiedyś słyszał.

3d20 rzucono z sumą oczek równą: 36 (20, 11, 5)

Nevan zjawił się w sali dosłownie krok za Raynerem, którego nie zdążył zaczepić, nim zniknął za drzwiami sali. Kiedy Fraser wszedł do środka rozejrzał się zaintrygowany. Od samego wejścia było czuć inną atmosferę i bardzo szybko przekonał się, czym i kim została ona spowodowana. Zmiana prowadzącego sprawiła, że wszyscy obecni jakoś tak milczeli i słuchali dziadka grzecznie.
Kiedy przyszło do prób, Fraser postanowił powtórzyć Enervate, nim przejdzie do konkretniejszych zaklęć.
- Enervate! - Wycelował w manekin, nim został on rozcięty.
Oba zaklęcia były mu znane, jednak Vulnera była dość świeża i lepiej dla aurora, by przyswoił ją lepiej ze swoim szczęściem do klątwy Sectusempry. Po rozcięciu manekinów wybrał sobie jeden i wycelował w niego.
- Vulnera sanatur! Vulnera sanatur! - Rzucił dwukrotnie zaklęcie na manekin, skupiając się na intonacji i gestach.
Zaklęcia znane, 1 Enervate, 2 i 3 Vulnera sanatur

3d20 rzucono z sumą oczek równą: 25 (8, 14, 3)

Sophii wydawało się, że jest spóźniona. Musiała dokończyć papierologię w biurze, co spowodowało, że zasiedziała się tam zdecydowanie za długo.
Do sali wykładowej weszła szybkim krokiem, a w wejściu zatrzymała się na chwilę widząc innego wykładowcę. W pierwszej chwili myślała, że pomyliła dni i odbywa się zupełnie inny kurs. Szybki rzut oka na "kolegów" utwierdził ją w przekonaniu, że wszystko było w porządku. Wszędzie rozpoznałaby Frasera.
Nie czekając długo wzięła aktywny udział w zajęciach. Wyjęła swoją różdżkę i stanęła na przeciw pociętego manekina. Nie miała zamiaru ćwiczyć dłużej Enervate, ale z wielką chęcią podeszła do drugiego zaklęcia. Czar był jej znany, ale chciała go porządnie przećwiczyć, bo rzadko kiedy miała możliwość go używać. Na całe szczęście.
Przez chwilę jedynie wpatrywała się w rozcięcie, aż w końcu zabrała się za praktykę.
- Vulnera sanatur. - rzuciła trzykrotnie.

3d20 rzucono z sumą oczek równą: 47 (13, 20, 14)

William każdego dnia podważał sens bycia na tym kursie. Do czego miało mu się to przydać? Ma uratować dławiące się swoje dziecko? Albo nie wkładać paluchów do buzi, gdy zatnie się papierem? Dziwnie się też czuł, kiedy miał ten sam poziom wiedzy (bądź gorszy) niż jego pracownicy bądź współpracownicy. Wszystko było po prostu szalone! Tym razem mieli zastępstwo i nie miał zamiar oceniać dopóki miał swoją kawę na biurku. W zasadzie doceniał, że tutaj panowała względna cisza. W domu dzieci coraz więcej zaczynały piszczeć i się ganiać. Uroki dzieciństwa. Wolał przećwiczyć ostatnie zaklęcia, nie chciał mówić, że wolałby nigdy nie przećwiczyć tego na kimś, że ten manekin im naprawdę wystarczy.
- Enervate, Vulnera sanatur - Starał się poprawnie rzucić kolejno zaklęcia, ale kto wie, może znowu to go przerasta?

2d20 rzucono z sumą oczek równą: 31 (17, 14)

Gabriel zdał sobie sprawę z tego, że nie zaklęcia leczące sprawiały mu zdecydowanie większą trudność niż jakiekolwiek inne. Na tym kursie nic mu się nie udawało, a jeśli już, to efekty były, mimo wszystko, zdecydowanie poniżej oczekiwań. Soren był sobą rozczarowany, gdyż dotychczas uznawał siebie za dosyć zdolnego czarodzieja, który byłby opanować zaklęcia z magii... ogólnodostępnej. A tu klops, leczące mu nie szły. Trochę podminowany stawił się na kolejnych zajęciach z kursu, by ze zdziwieniem odkryć, że zmienił się wykładowca. Ten wydawał się być człowiekiem bardziej...praktycznym, surowym.
Soren poczuł się głupio, gdy wspomniano, że Enervate powinni mieć już opanowane. Na szczęście jednak, pozwolono im jeszcze raz przećwiczyć to zaklęcie. Podszedł więc do manekina, wyciągnął różdżkę i wykonując, miejmy nadzieję, prawidłowy ruch ręką rzekł dwukrotnie:
- Enervate - po uzyskaniu mniej lub bardziej zadowalających efektów, wrócił do szeregu, by wysłuchać wykładu odnośnie zaklęcia "Vulnera Sanatur". Ponownie podszedł do manekina, odetchnął głęboko, po czym wycelował różdżką w kukłę.
- Vulnera Sanatur - rzekł, łudząc się w głębi duszy, że jego zaklęcie się uda.

3d20 rzucono z sumą oczek równą: 40 (16, 6, 18)

Percival pojawił się na wykładzie nieco później niż zwykle. Musiał wcześniej dokończyć papierkową robotę, dlatego też zeszło mu nieco dłużej niż się spodziewał, ale przynajmniej się nie spóźnił. Rozejrzał się po sali i przywitał się z znajdującymi się już tam osobami. Swoje miejsce zajął jak zwykle w pobliżu Frasera i przysłuchiwał się temu co ma do powiedzenia nowy prowadzący. Wyglądało na to, że ten nie zamierzał owijać w bawełnę, zwłaszcza, kiedy wspomniał już o opanowanym zaklęciu "Enervate", cóż... Jak widać nie wszyscy, jednak Percival nie zamierzał wychylać się przed szereg. Zanotował sobie w głowie informacje na temat nowego zaklęcia i poszedł najpierw przećwiczyć w wyznaczone miejsce. - Enervate. - rzucił w stronę manekina, a gdy już je przećwiczył ruszył do pozostałych manekinów, aby tym razem rozpocząć naukę Vulnera Sanatur - co zrobił dwukrotnie.
1. Enervate
2,3. Vulnera Sanatur