Sala wykładowa

3d20 rzucono z sumą oczek równą: 44 (17, 17, 10)

Gabriela jedno z użyć zaklęcia Pryparki było dosyć...niefortunne, bowiem mokry okład poleciał wprost w plecy szefa BUMu, Williama Yaxleya. Soren nie był w stanie pojąć jak to się w ogóle stało i byłby mógł przysiąc, że wzrok go zwodzi, gdyby nie ciche parsknięcie śmiechem Frasera.
- Przepraszam Pana, Panie Yaxley - rzekł, po czym szybko wrócił do ćwiczenia zaklęcia zbywając komentarz Nevana jedynie srogim spojrzeniem. Niemniej jednak, faktycznie, sytuacja mogła być dosyć zabawna, jak na tak poważne zajęcia, przez co auror, w gruncie rzeczy, bardzo dobrze się bawił. Fakt, warto było wydać te galeony na odbycie tego kursu. Nie dość, że nauczy się czegoś pożytecznego, tak również miło spędzi czas. Klasyczny sytuacja kiedy zjadasz ciastko i masz ciastko.
Wysłuchał wykładu na temat następnego zaklęcia.
- Panie profesorze, a czy można tego zaklęcia kilkukrotnie na tym samym celu, raz za razem? - zapytał, gdyż to było coś, co go obecnie nurtowało.
Niezależnie od odpowiedzi, podszedł do manekina, wycelował w niego różdżkę, po czym trzy razy powtórzył formułę zaklęcia znieczulającego "Anesthesia"

3d20 rzucono z sumą oczek równą: 43 (14, 14, 15)

Percival również ściągnął z siebie mokrą szmatę z pomocą finite, podobnie zresztą jak zrobił to Gabriel. Kolejne jednak wydarzenie wywołało lekki śmiech u Averego - ot po prostu zaczął traktować to jako niezłą zabawę. Kto by pomyślał, że ten kurs mógłby przyjąć też i taką formę?
Trzeba było jednak przejść do kolejnej lekcji - tym razem było to zaklęcie znieczulające. Zanotował sobie wszystko w głowie to, co mówił profesorek, a także oczekiwał z zainteresowaniem na odpowiedź na pytanie Sorena, bo było dość ciekawe, ale i istotne.
Później jednak musiał też i sam poćwiczyć, toteż trzykrotnie rzucił zaklęcie mówiąc pod nosem Anesthesia, uprzednio ćwicząc je na sucho, zakreślając w powietrzu odpowiedni tor różdżką.

3d20 rzucono z sumą oczek równą: 27 (1, 15, 11)

Fraser tak skupił się na żartowaniu z kolegi, że przez przypadek wystrzelił kolejną mokrą szmatę prosto we własne czoło, rozchlapując wodę dookoła. Zapędził się też trochę z ilością rzucanych zaklęć Anesthesia, a ostatnie spowodowało, że całkiem znieczulił sobie rękę i do końca zajęć nie był w stanie stwierdzić, czy trzyma w niej różdżkę, czy nie, o ile na nią nie patrzył. To samo stało się z Percivalem, który w pierwszej kolejności w ogóle spowodował zamrożenie kawałka manekina swoim czarem.
- Można użyć go kilkukrotnie, ale w większości przypadków nie jest to zalecane. Łatwo jest nierówno rozłożyć zaklęcie i zostawić na pacjencie bolesne miejsca albo sparaliżować mu ciało na dłuższy czas. Dlatego preferuje się używanie zaklęcia Anesthesia jedynie do miejscowych, tymczasowych znieczuleń. - odparł doktor, kiedy Gabriel zadał mu swoje pytanie.
Kiedy zajęcia dobiegły końca, doktor pożegnał się z grupą, przypominając im o nadchodzącym egzaminie.

Podsumowanie sesji

@Rayner A. Carrow +15 punktów, +Enervate, +Pryparki, +1/3 Anesthesia, +1/3 Vulnera sanatur
@Nevan Fraser +15 punktów, +1/3 Vulnera sanatur, +1/3 Anesthesia, +1/3 Pryparki
@Sophia Lopes  +15 punktów, +1/3 Pryparki
@William R. Yaxley +15 punktów, +1/3 Vulnera sanatur, +1/3 Enervate, +1/3 Pryparki
@Gabriel Soren +15 punktów, +1/3 Vulnera sanatur, +1/3 Enervate, +1/3 Pryparki, +1/3 Anesthesia
@Percival Avery +15 punktów, +1/3 Enervate, +Pryparki, +1/3 Anesthesia

Koniec sesji

Sobota, 6 lutego 1939

godziny poranne

Wszystko, co dobre, musiało się kiedyś skończyć i kurs pierwszej pomocy nie był tu żadnym wyjątkiem. No, być może niektórzy nie uważali go za szczególnie "dobrą" rzecz w ich życiu, ale mniejsza o szczegóły. Grunt, że tego dnia dobiegał wreszcie końca.
Sala wykładowa została przygotowana do egzaminów praktycznych, stoliki rozsunięto na boki i tylko z przodu sali ustawiono dłuższy stół, za którym zasiadła komisja złożona z doktorów Washingtona i Bakary'ego oraz jednego urzędnika Ministerstwa, którego żaden z kursantów nie kojarzył - najprawdopodobniej pracował on dla Komisji Egzaminacyjnej.
Wszyscy zostali zaproszeni do środka, gdzie mieli wylosować jeden ze scenariuszy, z którym mieli się zmierzyć podczas praktycznego testu umiejętności nabytych w trakcie kursu.

Proszę każdego o rzut kością "2k6" na scenkę do rozegrania. Wynik to suma oczek dwóch kości. Jeśli ktoś wyrzuci taką sumę jak któraś z wcześniejszych osób, do wyniku dodawane jest +1, do momentu aż dostanie scenkę, której nikt inny nie wylosował.

2= Brak oddechu, brak pulsu
3= Dziecko z obdartym kolanem
4= Krwotok z nosa
5= Wyciągnięta z wody ofiara
6= Puls, brak oddechu
7= Kopnięty przez konia
8= Ofiara sectusempry
9, 10= Pocięta nożem dłoń
11, 12= Podbite oko

Carrow nigdy nie lubił egzaminów – nauka sama w sobie sprawiała mu przyjemność, ale testy zawsze niepotrzebnie go stresowały. OWUTEM-y poszły mu zaskakująco dobrze i... Cóż, od tamtej pory nie miał okazji zdawać żadnych egzaminów ani podchodzić do żadnych testów. Nic więc dziwnego, że po przebytym kursie pierwszej pomocy czuł się trochę zestresowany. I trochę to mało powiedziane. Wszedł do środka czując, jak nogi mu drętwieją, ale nie dał tego po sobie znać. Nevan z pewnością by go wyśmiał a potem powiedział wszystko Salemowi i śmiechom nie byłoby końca. Tak być nie mogło! Z lekkim wahaniem zabrał się za losowanie scenariusza, do którego miał się odnieść na swoim teście.

2d6 rzucono z sumą oczek równą: 6 (5, 1)

Czasy Hogwartu minęły już dawno temu, jednak Fraser cały czas starał się kształcić na przeróżnych kursach. Egzaminu się nie bał, bo co to za wyzwanie? Poza tym, bez papierka też będzie mógł udzielać pierwszej pomocy i używać poznanych tutaj zaklęć, więc nie było potrzeby się aż tak spinać. Zwłaszcza, że to były jego pieniądze i nie musiał się przed Shackleboltem z niczego spowiadać.
Wszedł do sali tuż za Carrowem, dzisiaj wydawał się być poważniejszy i bardziej skupiony. Egzamin to nie był czas na dokuczanie pozostałym kursantom i śmiechy. Zauważył, że Rayner był odrobinę zestresowany, lecz tego nie komentował. Raczej mu to w niczym nie pomoże, a bardziej rozproszy.
Skinął głowa komisji, kiedy wszedł do pomieszczenia i udał się po swój scenariusz.

2d6 rzucono z sumą oczek równą: 4 (2, 2)

Sophia nie lubiła egzaminów. Jako jeden z największych kujonów w szkole zawsze stawiała sobie poprzeczkę dość wysoko, przez co stresowała się każdym możliwym testem. Nie spała już trzy dni przed swoimi OWUTEMami, wertując jeszcze w pośpiechu księgi, bo... miała na to czas. Teraz pracując w Brygadzie Uderzeniowej i będąc matką i żoną, po prostu nie miała kiedy w spokoju usiąść z księgą, więc wiedziała, że na zaliczenie kursu pójdzie totalnie nieprzygotowana i tylko kwestią szczęścia będzie to, czy oficjalnie go zaliczy, czy nie.
Wchodząc do sali wykładowej przywitała się z komisją i wylosowała swój scenariusz, biorąc przy okazji głęboki wdech.

2d6 rzucono z sumą oczek równą: 5 (1, 4)

Jak mus to mus, tak sobie powtarzał William, bo kto chciałby w sobotę przychodzić do cholery do pracy? Praca to zawsze Ministerstwo, więc nieważne czy robił to dla siebie czy nie, to zawsze zajdzie potem do swojego departamentu i sprawdzi chociażby papiery. Tym razem wciąż przeklinał ten pomysł. Kurs pierwszej pomocy, wciąż nie rozumiał po co to mu. Mógł się w ogóle nie zapisywać. Głowa go bolała, marudny był od rana, a tu jeszcze trzeba było myśleć. Tragedia! Powinien powtórzyć sobie wiadomości, może miałby lepszy nastrój, ale jak sobie przypomniał jaki bałagan wczoraj zostawił na biurku, to aż miał ochotę rzucić wszystko i zapalić.