Edynburg

@Anton Black w swojej ostatniej misji przesadził nieco z zaklęciami i choć udało mu się uniknąć pogrzebania żywcem, musiał pozwolić uciec nekromancie. Auror po swojej rekonwalescencji odzyskał pełnię sił i mógł wrócić do pracy. W aurorskim biurze szybko doszukał się świeżych informacji, które być może były powiązane ze sprawą: w Szkocji, tym razem w Edynburgu, zaczęli znikać ludzie.
Poszlaki wskazywały na okolice mugolskiego zajazdu Pod Wisielcem, znajdującego się nieopodal Grassmarket, głównego dawnego placu egzekucyjnego miasta. Znikali zarówno miejscowi, zwykle ci starsi i samotni, jak i przyjezdni.
Nie było dla nikogo tajemnicą, że do pracy nekromanty potrzebne są ludzkie ciała. Tym razem Anton wiedział przynajmniej, z czym może się spotkać! Po otrzymaniu przydziału do sprawy czym prędzej udał się do stolicy Szkocji.
Anton Black znalazł się na Royal Mile, głównej ulicy Starego Miasta. Słońce ledwie weszło nad horyzont, a puste o tej porze ulice i uliczki spowijała mgła, nadając im nieco upiorny wygląd. Anton mógł znać historię Edynburga, pełną czarnej magii, tortur, egzekucji i, nie da się ukryć, nekromancji. Każdy edynburczyk, nawet mugol, znał historię dwóch niesławnych hien cmentarnych, działających w mieście ledwie sto lat wcześniej. Czy auror natknie się na następców pana Burke'a i jego wspólnika, Hare'a, bezczeszczących zwłoki dla swoich zysków?
Miasto było ciche i spokojne. Auror, by dostać się do Grassmarket, mógł wybrać jeden z przesmyków, tak typowych dla szkockiej stolicy. Mógł też nadłożyć drogi i głównymi ulicami przejść przez Stare Miasto, podziwiając średniowieczne zabudowania. O ile mgła pozwoli mu dostrzec cokolwiek.

Anton o niczym innym nie myślał jak o szybkim uporaniu się z nekromantą i wróceniem do swojej ukochanej, miał tylko nadzieję, że tym razem wróci w jednym kawałku. Mężczyzna przygotował się do tej misji jak tylko mógł, zbierając informację na temat miasta i nekromanty. Wiedział gdzie i którędy się poruszać, gdzie są i dokąd prowadzą poszczególne zakamarki. Na sobie miał czarną peleryną z dużym kapturem, która zasłaniała jego twarz. Nie chciał spłoszyć nekromanty, przecież ten zna już jego twarz. A kto wie, może ciekawość przyciągnie samego wroga do aurora ? Słońce ledwo ledwo wchodziło nad horyzont, a mgła mogła wywoływać nutkę strachu ale nie u mężczyzny który jest przyzwyczajony do takich "uroków".  Auror  poruszał się zakamarkami żeby dotrzeć do Grassmarket, rozglądał się dookoła, w poszukiwaniu jakichkolwiek śladów nekromanty. W dłoni trzymał swój kamień delikatnie nim obracając w celu rozpoznania terenu.  Pamiętał, że musi być czujny bo nigdy nie wiadomo gdzie czai się zło, dlatego wycelował na siebie różdżką - Suspensorius- powiedział cicho, trzymając różdżkę w pogotowiu.

!3k20
- szukanie poszlak
- obrót kamieniem
- zaklęcie

3d20 rzucono z sumą oczek równą: 47 (10, 18, 19)

To, czy Anton wróci w jednym kawałku do Anais, zależało w głównej mierze od niego! Mógł już teraz wyczarować świstoklik, może trafiłby do ciepłego łóżka przy boku ukochanej? Mógł też nie porzucać obowiązków i szukać nekromanty bladym świtem, w jakimś dalekim mieście.
Zakamarków było tyle, że bez mapy Anton mógłby zgubić się mimo wszystko, wiedział jednak, w którą stronę iść, by dojść w miejsce, do którego zmierzał. Przejścia, wąskie tak, że mogłyby się w nich minąć co najwyżej dwie osoby, były ciemne i mroczne, jednak bezsprzecznie były również najkrótszą drogą ku Grassmarekt.
Kamień w dłoni aurora mienił się bladym światłem. Przedmiot błyszczał ni to niebieskim, ni to czerwonym, ni to żółtym kolorem - a może wszystkimi na raz? Anton znalazł się w mieście zamieszkiwanym przez wiele osób, również czarodziejów. W sercu miasta aktywne było wiele zaklęć i uroków.
Suspensorius Blacka sprawił, że ten poczuł wyraźniej przytłaczający zapach gnijących pomyj i szczyn. Dzięki wyostrzonemu słuchowi usłyszał kota, który niemal bezdźwięcznie biegł po murze, a wzrok dostrzegł przez mgłę niską postać goblina, który przycupnął przy jednej z murowanych ścian.
- Parę pensów na śniadanie? - Wycharczał, gdy tylko Anton znalazł się na tyle blisko, by móc usłyszeć paskudne stworzenie. Jak Black spostrzegł, goblin śmierdział przetrawionym piwem i czymś jeszcze. Słodko, lepko, żelaziście... jak krew.

Anton szedł uliczką rozglądając się dookoła. Zaklęcie podziałało bardzo mocno, od razu poczuł okropny zapach, który co prawda nie był tak mocny jak ten w chatce ostatnio ale i tak dawał w nozdrza. Na razie nie zauważył nic podejrzanego, co prawda całe to miasto było podejrzane dlatego trzeba zachować szczególną ostrożność. Auror gdy tylko usłyszał głos a po chwili zobaczył goblina podszedł do niego, jego ręce były blisko różdżki. Od razu wyczuł u goblina piwsko i coś jeszcze ale starał się nie rzucać fałszywych oskarżeń, nie chciał się ujawnić dlatego jego twarz była zasłonięta prze opadający czarny kaptur.
- Oczywiście, że mam i dam. Tylko mam jedno pytanie. Widzisz fascynuje się czarną magią i szukam kogoś kto mógłby mi pomóc. Mianowicie słyszałeś coś o nekromantach ?- trochę ryzykowane podejście, za dużo informacji ale takie osoby najwięcej wiedzą co się dzieję w mieście, często są nawet świadkami ale ze względu na rangę społeczną są nawet nie zauważane.

Ulica śmierdziała biedą i przestępstwem. Kiepska sytuacja finansowa i społeczna często ciągnęła za sobą konsekwencje w postaci wszelkiego łamania prawa. Choć było to centrum miasta, tak popularne turystycznie i wśród miejscowych, małe uliczki mogły być siedliskiem wszelkiego tałatajstwa, tym bardziej, gdy mogła działać czarna magia.
Goblin nie wydawał się być agresywny - najprawdopodobniej miał zbyt dużego kaca, by próbować czegokolwiek. Wyszczerzył żółte zęby, najwyraźniej nie zdając sobie sprawy z tego, iż rozmawia z aurorem.
- Nie szkodzi, zapytam kogoś innego. - Mruknął, jakby Black mu odmówił. Tego typu informacje kosztowały więcej niż śniadanie.
Jeśli Anton zostawi goblina, ten zapewne poinformuje odpowiednie osoby, że ktoś węszy.

Anton mógł się spodziewać, że śmierdzący goblin nic mu nie powie ale na to też miał pewne rozwiązanie. - Obliviate- rzucił w stronę goblina, chcąc wymazać jego pamieć. Mężczyzna nie może drugi raz zawieść dlatego jest bardzo ostrożny w swoich poczynaniach. Rozglądał się dookoła i ruszył dalej przed siebie licząc ze sprawa z goblinem została już załatwiona. Auror starał się zauważyć nawet najdrobniejszy szczegół, który mógłby go przybliżyć do znalezienia nekromanty. Jak na razie to jest szukanie igły w stogu siana, auror nie ma stu procentowej pewności, że poszukiwany dalej się znajduje w tym mieście. Nawet jeśli go tu nie ma to i tak zamierza przeczesać miasto z góry na dół.

!2k20
1. zaklęcie
2. poszukiwanie poszlak

2d20 rzucono z sumą oczek równą: 17 (12, 5)

Na reakcję goblina:

!k20

1d20 rzucono z sumą oczek równą: 12 (12)

Goblin nie był tak naiwny, jak mógł się wydawać - może i nie wyglądał na zbyt sprytnego i przesadnie inteligentnego, ale wiedział, że w miejscu takim jak to trzeba się pilnować, tym bardziej, jeśli zaczepiał go ktoś obcy i wypytywał o sprawy, o które pytać nie powinien. Kreatura odskoczyła, a zaklęcie Obliviate trafiło tuż nad jego uchem, żłobiąc w cegle mały krater.
Goblin nie czekał na kolejne zaklęcia, wiedział również, że w pojedynkę może nie mieć szans z atakującym go czarodziejem. Zerwał się do biegu i zniknął za pierwszym rogiem.
Anton nie zauważył niczego ciekawego, czy to dlatego, że wskazówek nie było, czy dlatego, że był tak zaaferowany sprawą z goblinem.

1d20 rzucono z sumą oczek równą: 5 (5)

Gdy tylko Goblin uciekł Anton zaczął kląć pod nosem. Miał świadomość, że jego pudło mogło go dużo kosztować, zrobił coś czego nie chciał zrobić a mianowicie popełnił błąd nie uwagi, jednakże miał cichą nadzieję, że nikt się nie dowie o jego pobycie. W takich miejscach jak to wizyta Aurora nie jest mile widziana. Kto wie może Anton później dorwie to stworzenie.
Mężczyzna szedł przed siebie niczego szczególnego nie zauważając, godziny mijały a on stał w miejscu. Obszar który był do przeszukania jest bardzo duży, trzeba to jakoś przyśpieszyć. - Coleum oculus- wypowiedział cicho zaklęcie, mając nadzieję, że ono pozwoli mu dostrzec w jakim kierunku mniej więcej się poruszać, może teraz uda się coś więcej zobaczyć?

!2k20
- zaklęcie
- szukanie wskazówek


edit: przepraszam, po dłuższym czasie znowu zrobiłem gafę z komendami. Oczywiście wynik jest do Twojej interpretacji. Przepraszam.

2d20 rzucono z sumą oczek równą: 28 (17, 11)