czuję się zobligowany do pozostawienia Ci jakiejś, najmniejszej nawet, informacji na temat mego miejsca pobytu oraz wszystkiego, co będzie się ze mną działo przez nadciągające noce. Żywię nadzieję, iż nie będziesz mieć mi za złe, że nie potrafiłem zdobyć się na powiedzenie Ci tego wprost - wiesz przecież, jak wiele trudu sprawia mi czasem wyrażanie moich myśli i uczuć w tym obcym, skomplikowanym języku. Niemniej jednak chcę, żebyś wiedział i nie martwił się o mnie na zapas, nawet jeśli zdaję sobie sprawę z tego, że prawdopodobnie i tak będziesz. Masz zbyt łaskawe serce, Aleksandrze, tak okrutnie szkoda byłoby zatrzymać jego bicie na zawsze.

Jutrzejszej nocy udajemy do Zakazanego Lasu na polowanie, które cały ten czas było celem mojego przyjazdu do Wielkiej Brytanii. Nigdy nie obawiałem się podróży w nieznane, czy walk toczonych z siłami nocy, i dziś także nie myślę o tym, co mnie czeka, z niepokojem w duszy. Śmierć nie jest mi obca i przyjąłbym ją ponownie w swe ramiona jak starego druha. Strach zdejmuje mnie jednak, gdy pomyślę, że przez jeden fałszywy ruch, jedno zawahanie, czy nieuważne cięcie mieczem mogę sam sobie odebrać szansę na zobaczenie Cię ponownie. To okrutna słabość z mej strony, lecz nic nie jest mi dane poradzić na nią. Kiedy patrzę, jak nad ranem zasypiasz u mego boku, pierwszy raz od wieków nie chcę umierać, nawet jeśli wieczne życie ma oznaczać również wieczną wartę.

Wiele poświęciłem, by znaleźć się w miejscu, w którym jestem. By pełnić rolę, do której zostałem stworzony. Zrzekłem się mej rodziny i legendy, którą miałem tworzyć. Na sto lat powierzyłem wolność wszelkich mych decyzji w ręce nieznanego mi człowieka, który stał się z czasem mym przyjacielem na tą najdłuższą noc życia jedynie po to, by odebrał mi go tak samo, jak wszystko inne. Pożegnałem na zawsze ciepło słonecznych promieni grających na skórze i światło dnia, którego ujrzeć nigdy więcej nie będzie mi dane. Wyrzekłem się własnego życia, by trwać pomiędzy światem ludzi i światem potworów, jak strażnik obcy zarówno jednej, jak i drugiej stronie konfliktu, choć z obiema przecież tożsamy. I choć zgodziłem się na to wszystko bez żalu, Aleksandrze, odkąd Cię poznałem czuję, że Ciebie nie potrafiłbym wyrzec się z równą łatwością co domu, słońca, wolności i życia.

Śpisz, kiedy to piszę. Słyszę Twój oddech, spokojniejszy niż zwykle, i z trudem zmuszam swoje własne ciało, by zostało przy stole jeszcze chwilę, nakreślając tych kilka ostatnich słów, nim wrócę do Ciebie. Do świtu zostało wciąż trochę czasu i jeśli mają to być jedne z finalnych godzin mojego nieżycia, to chcę je spędzić wsłuchany w bicie Twojego serca. Jeśli zginę tej, lub którejś z kolejnych nocy, chcę, abyś wiedział, że myślami zawsze byłem przy Tobie, Aleksandrze.

Bardzo cieszy mnie Twój list. Wszystko u nas w porządku, a nawet jeszcze lepiej. W październiku zostanę ojcem.

Również się za Tobą stęskniłem i cały czas zastanawiałem się, jak sobie radzisz. Bardzo jestem rad, że odnajdujesz się w nowej egzystencji i radzisz sobie ze swoją naturą. Będę z niecierpliwością oczekiwał twojego powrotu. Może kiedyś wspólnie pojedziemy do Japonii.

Mam nadzieję, że u Ciebie wszystko w porządku. Twoja kuzynka, Azra, prosiła o przekazanie listu. Nie było Cię tu, gdy wraz z matką przenosiła się do Wielkiej Brytanii i wygląda na to, że za Tobą tęskni. Może powinieneś złożyć jej wizytę?

Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin i oczywiście romantycznych Walentynek!

Nawet nie wiesz jak ucieszyłam się, gdy otrzymałam Twój list. Od razu chciałam się z Tobą zobaczyć, ale niestety jestem uwięziona w Hogwarcie aż do wakacji. Mam szczerą nadzieję, że będziemy mogli się wtedy spotkać, ale do tego czasu w ramach prezentu chciałam podarować ci jedno z moich lusterek dwukierunkowych.

Panna Taira to Twoja dziewczyna z Japonii? No, no, kto by pomyślał. Wuj Valerian o niej wie? Bardzo chciałabym ją poznać! Wuj Giena to ktoś z rodziny Twojej mamy? Wydaje mi się, że nigdy o nim nie słyszałam, ale brzmi jak Rosjanin. Cudownie byłoby się spotkać w większym, rodzinnym gronie! Przedstawiłabym Ci wtedy Persefonę i Eleonorę, moje kuzynki i koleżanki z dormitorium. Zabrałabym też mamę, bardzo Cię lubiła. Wydaje się, że odżyła w Szkocji, czego niestety nie mogę powiedzieć o sobie.

Postaram się sprawdzać lusterko w soboty koło ósmej wieczorem, jeśli odpowiada Ci ta pora? Jeśli będziesz miał ochotę, odezwij się do mnie!

P.S Zobacz mojego nowego kuguchara, Jaspera! Powiedz, nie jest uroczy? ♥