Mam nadzieję, że mój list zastanie Cię w lepszym nastroju niż miała twoja sowa, kiedy tu przybyła. Wybacz mi zwłokę, sprawy rodzinne są dla mnie od kilku ostatnich tygodni najważniejsze i przeplatane karierą, więc dopiero teraz tempo zwolniło na tyle, żebym mógł znaleźć czas i motywację, żeby odpisać na twój list. Szczerze mówiąc, o tym obowiązku przypomniała mi moja nieoceniona żona.  

Zapewniam Cię, że nie miałem złych intencji nie informując Cię w sprawie twojego ponownego zamążpójścia. Musisz się jeszcze wiele nauczyć zanim zrozumiesz prawa jakimi rządzą się takie decyzje i dalsze, wynikające z nich, kroki. Poniekąd rozumiem twoją konsternację, jednakże nie widzę powodu dla tak dramatycznej reakcji. Ponadto decyzja nie należała do żadnego z nas, a nawet gdyby to drobna sugestia któregoś z naszej trójki doprowadziła do takiego rozwoju wydarzeń to przypominam Ci, droga kuzynko, że Twoim obowiązkiem jest dostosować się, bez kręcenia nosem. Jestem pewien, że o tym pamiętasz. Nie powinnaś narzekać, trafiła Ci się jedna z najlepszych partii.

Powiedz, co zmieniłoby się gdybym Ci powiedział? Mogłabyś wściekać się dłużej? Próbować odkręcić decyzje, kiedy klamka już zapadła? Doskonale wiem, że na kogokolwiek by nie trafiło, Yaxley, czy nie, byłabyś zła, że tak brutalnie przerwano Ci błogi stan żałoby. Uwierz, że wiedza nie zawsze jest błogosławieństwem. Nie ma tu żadnego podstępu i naprawdę, mogło Ci się trafić zdecydowanie gorzej, pozwolę sobie zachować dla siebie innych konkurentów.

Tymczasem udam, że nie wspomniałaś o żadnej groźbie, powinnaś bowiem wiedzieć na czym polega rola pałkarza, cieszę się, że mimo nieszczęścia jakie Cię spotkało żarty wciąż się Cię trzymają.

Życzę Ci miłej nocy,

Skoro tak doskonale, jak twierdzisz, znasz swoje obowiązki i etykietę powinnaś rozumieć dlaczego całkowicie niepotrzebnym jest włączanie kobiet w tego typu negocjacje, tym bardziej pytanie o zdanie. Miałaś się dowiedzieć wcześniej czy później, jak mógłbym chcieć popsuć tę wyborną niespodziankę zgotowaną Ci przez Twojego Pana Ojca? Kobiety to takie emocjonalne stworzenia, być może, jako przedstawiciel tej kądzielnej płci, nie powinnaś próbować zrozumieć cierpkich męskich interesów i praw jakimi się rządzą.

Nie stawiaj się na moim miejscu, nie do końca rozumiem czego oczekujesz. Być może, ale czy powinienem zapominać o zasadach, które nadają rytm życiu? Dobrze wiesz, że ci, którzy rezygnują z ich przestrzegania mają szybko znikają z rodowego drzewa. Radziłbym więc nie zapominać o nich.

Rozumiem, że jesteś rozgoryczona, tak, przywykłem do tego. Nie pomyślałaś, że może to właśnie było powodem, dla którego Twoja osoba nie została poinformowana o nadchodzących wydarzeniach? Poczynając od Twojego ojca, a na małej Andromedzie kończąc wszyscy są świadomi Twojej histerii. Trudno mi czuć skruchę pod presją Twojego niewątpliwego bólu, wybacz więc, że nie przeproszę Cię za zawiedzenie twojego zaufania. Życzyłbym sobie tylko, żebyś zrozumiała, że powiedzenie Ci nie było w moim mniemaniu opcjonalne, nie wiem też czemu Twój Pan Ojciec implikuje, że na moich barkach powinien był spocząć obowiązek podzielenia się z Tobą tą nowiną, gdyż nie przekazał mi takich instrukcji, nie powiedział też „Jeśli masz ochotę możesz powiedzieć kuzynce, Ursusie”. Nic takiego nie miało miejsca, co nie pozostawia miejsca na Twoje wyrzuty.

Jak mogłoby nie bawić? Aż sączy się z niego rodzinna kąśliwość. Zawsze to w Tobie doceniałem, nie zepsuj tego.  

Nie mam Cię czym straszyć, ani nawet zamiaru Cię kontrolować, to nie moja rola, źle interpretujesz moje słowa. Jedyne co, to przemawia przez mnie zdrowy rozsądek, którego Tobie w tych jakże trudnych chwilach zdaje się braknąć, nie winię Cię też za to. Odpowiedziałem zaledwie na Twoje pytanie, dobrze wiesz, że nie mam Ci w tej sprawie nic więcej do powiedzenia.

Masz zamiar swoje bezpodstawne intrygi przekładać na moją słodką Andromedę? Roxanne, reagujesz całkiem nieadekwatnie, skoro zrobiłaś z tego awanturę między naszą dwójką, nie wtrącaj do tego dzieci. TYM BARDZIEJ, nie wtrącaj do tego Margaret. Dlaczego przez całe życie musisz wciąż i wciąż tylko kpić ze mnie i moich słów? Tak – wiedziałem o Yaxleyu, nie – nie miałem złych intencji w niemówieniu Ci. Skoro sprawa się wyjaśniła, może jednak spuścisz z tonu? Przyznaj, że ostatecznie nic wielkiego się nie stało.

Nie musisz się tak bałamutnie korzyć, droga kuzynko, sama widziałaś, ile ich jest, nie zauważyłbym nawet, ale masz rację, służba świetnie poradziła sobie z zostawionym przez Ciebie bałaganem. Nie martw się więc o mnie, mój spokój nie został nadwyrężony i nie przysporzyłaś mi absolutnie żadnych, jak to nazywasz, kłopotów. Skoro spojrzenie twoich wścibskich ocząt padło na tę twórczość mam nadzieję, że nie zazdrościsz mi za bardzo, kuzyneczko. Małżeństwo, mam nadzieję, w końcu ukoi Twoje zszargane nerwy.

Ufam, że miło spędziłaś czas z moją żoną, cieszy mnie, że znajdujecie wspólny język, Margaret potrzebuje przyjaciółki z bardziej szanowanego środowiska niż to w jakim lord Burke pozwalał jej się obracać. Brakuje tylko, żeby nasze dzieci wychowywała w takim towarzystwie, powinnaś odwiedzać częściej.

Przyjmij wyrazy mojego przywiązania

Twoja wiadomość jest niepokojąca, oczywiście, że się zjawię.

Pewien ptaszek wyśpiewał mi, że zdarzyło się Pani zrobić jedno czy dwa zlecenia dla ludzi Nokturnu. Nie ukrywam, że potrzebuję kogoś, kto wspomógłby mnie swoim talentem, wolałbym jednak uniknąć konsultacji z licencjonowanym eliksirotwócą, którego księgi i rekordy wymagałyby podania więcej szczegółów niż jestem rad wyjawić. Czy mogę liczyć na Pani zainteresowanie? Proszę o odpowiedź, moja Vivien została poinstruowana, by odlecieć tylko i wyłącznie jeżeli otrzyma list zwrotny.

Cieszę się, że udało mi się zdobyć Pani zainteresowanie. Nie będę owijał w bawełnę, szukam kogoś, kto przygotowałby dla mnie dwie porcje trucizny. Jakiej? Nie jestem pewien, sam nie orientuję się w truciznach zbyt dobrze. Zależy mi na tym, żeby była mało wykrywalna, ale skuteczna. Liczę na to, że po spożyciu osoba zejdzie z tego świata dość szybko.