Uwaga! Nowości

Umiejętność gry na fortepianie: Uczy się tego od dziecka w zasadzie. Rodzice mają w domu stary fortepian, który został wyremontowany i podarowany Gabrielowi na jego szóste urodziny. Na początku ciężko mu się grało ze względu na rozmiary instrumentu, ale z biegiem lat szło coraz łatwiej. Jest całkiem niezłym pianistą, chociaż daleko mu do poziomu wirtuoza. Uczyła go matka.

Legilimencja: Uczył go ojciec. Nauka zajęła mu 5 lat od momentu pierwszej lekcji, do momentu w którym ta ciekawa umiejętność została opanowana w stopniu zadowalającym. Od tamtego czasu (czyli od 23 roku życia) doskonalił tę sztukę, aż osiągnął w niej biegłość.

//Podsumowane,
Q

Perseus - biegłość w postaci transformacji wraz z bonusami animagii częściowej i pełnej został zdobyty fabularnie przez wątki poszerzające umiejętności transmutacyjne zarówno poprzez zaklęcia i przedmioty nieożywione jak i zmiany własnego ciała. Korzystał z pomocy nauczycieli, aby szlifować swoją kontrolę nad zmianą (Nevan) oraz ulepszać i poznawać zaklęcia (Cassian, Salem).
Margaret - biegłość w postaci rzemiosła wraz z bonusem eliksiru zdobywała od najmłodszych lat nauki w Durmstrangu, startując w przeróżnych konkursach, aż w końcu zaczęła na tym zarabiać. Poniekąd rodzina zmusiła ją do szukania przepisów  w starych księgach, więc fabularnie wraz z pomocą Laytona zdobyła bonus z lingwistyki magicznej, aby swobodniej czytać teksty i móc tłumaczyć stare receptury.
Ann - nauczone biegłości wraz z bonusami są wytłumaczone w karcie, zajmowała się tym od lat, mając za nauczyciela swojego poprzedniego męża (niech ziemia mu żyzną będzie), który początkowo szukał pomocy w swojej mniej legalnej pracy, a później nie mógł się tym zajmować, biedaczek w dziwnych okolicznościach stawał się coraz słabszy. Dzięki temu Ann ma swoją stałą klientelę i spore doświadczenie w wytwórstwie biżuterii jak i jej zaklinaniu.
William - siła fizyczna jak i walka wręcz jest mu niezbędna do pracy, ale William od dawna zwraca tak uwagę na swoją formę, że prawdopodobnie gdyby nie pracował również "fizycznie", dbałby o swoją sprawność. Od zawsze pasjonowało go to, ile może ciało oraz siła woli. Początkowo nie sądził, że to umysł może wstrzymywać ciało przed zrobieniem czegoś. Swoją upartością i systematycznością wypracował mięśnie oraz gibkość, która okazała się niezbędna w walce i pierwszym egzaminie do BUMU. Hipnozy zaś uczył się od wuja, młodszego brata Angusa, który w odróżnieniu od głowy rodu, bardziej pochwalał pomysł bratanka o jego karierze i uznał, że być może kiedyś z tego skorzysta. Jak się okazuje, William zupełnie do czego innego wykorzystuje hipnozę, gdyż w pracy musiałby mieć na to specjalną zgodę, a wuj zapewne o tym nie wiedział, albo zwyczajnie zrobił sobie z niego jaja.


//Podsumowane,
Q

Roxanne - Tworzenie eliksirów

Black przyswajała wiedzę z zakresu warzenia wszelakich mikstur już od początkowych czasów szkolnych. W Hogwarcie radziła sobie z Eliksirami zaskakująco dobrze, jej wyniki zawsze wyróżniały się na tle klasy, a sam profesor nie raz zadziwiony był jej umiejętnościami. Proponowano jej typowo akademickie kształcenie w tej dziedzinie rzemiosła, a także objęcie stanowiska nauczyciela tegoż przedmiotu w Hogwarcie. Z czasem zwyczajna smykałka zamieniła się w pasję, na którą Roxanne poświęcała znaczną część swojego wolnego czasu, zgłębiając tajniki, a później wykorzystując zdobytą teorię w praktyce. Po ukończeniu szkoły zajęła się tworzeniem eliksirów bardziej „zawodowo”, utrzymując kontakty z wieloma mistrzami tej sztuki. Wykonywała wszelakie mikstury, głównie trucizny, na zamówienie nokturnowych klientów, parokrotnie zdarzyło jej się także uwarzyć Amortencję czy Wywar żywej śmierci, choć największe obycie zdobyła zdecydowanie z zakresu wszelakich wywarów uzdrawiających, regenerujących i ochronnych, opiekując się własnym, schorowanym mężem.

Megara - Hipnoza i zaklęcia niewybaczalne

Patrząc na życiorys pani Lestrange, a przede wszystkim na schyłek moralności, który na przykładzie kobiety jedynie pogłębia się z kolejnymi latami, wielu zapewne dziwiłoby, jakim sposobem Megara nie zaplątała się jeszcze we własne kłamstwa i intrygi.
Bycie szlachcianką zdecydowanie nie należy do łatwych zadań, i świadoma tego Meg musiała znaleźć swój własny sposób na odnalezienie się w niesprawiedliwym świecie. Prędko zdała sobie sprawę z tego, że będąc kobietą nie może liczyć na siłę fizyczną czy miotanie zaklęciami na prawo i lewo, dlatego skupiła się na tym, w czym mogła wykazać się swoim urokiem osobistym i sztuką przekonywania. Podczas kształcenia w Salem bacznie obserwowała rówieśniczkę, która opanowała umiejętność hipnozy, by później pod jej „patronatem” nauczyć się, jak wykorzystywać ów zdolność. W latach młodzieńczych praktykowała, mniej lub bardziej świadomie, głównie na własnym bracie, a kiedy wyszła za mąż, umiejętności hipnozy okazała się być bardzo użyteczna, kiedy Megarze, granie potulnej żony przestało wystarczać. Ofiarami jej własnego umysłu byli wszyscy ci, z którymi Megara spędzała upojne noce, ale także małżonek, dzieci, czy nawet służba i rodzina Flintów. Z czasem Lestrange zaczęła macać palce także w czarnej magii, która pozwalała jej na wszystkie wybryki i dewiacje, a tym samym wciąż zapewniała status, anonimowość i poczucie bezkarności. Kilka lat później Megara opanowała także jedno z zaklęć niewybaczalnych – Imperius, które stało się dla niej swoistym dopełnieniem poczucia kontroli nad własnym (ale nie tylko) życiem, a mroczna strona magii stała się dla niej jeszcze bardziej pociągająca.


Cordelia - Nakładanie klątw

O jadzie panny Malfoy powinny już krążyć legendy. Cordelii od czasów najmłodszych wpajane były zasady rządzące światem czystokrwistych, a na samym szczycie tych zasad stała nienawiść do wszystkiego co gorsze statusem, co mugolskie, brudne, niegodne życia czarodziejskiego. Ów przekonanie w połączeniu z surowym wychowaniem, wszechobecną agresją i poczuciem musu udowadniania wszystkim swojej wartości stworzył z młodej Delii małą, cyniczną, arogancką mizantropkę, która poza swoim wąskim kręgiem zaufanych, bliskich osób, nienawidziła wszystkiego i wszystkich. Uprzykrzanie życia innym stało się dla niej swego rodzaju rozrywką, a że czarna magia była obecna w jej życiu, a raczej rodzie Malfoyów od bardzo dawna, w późnych latach szkolnych Cordelia zainteresowała się przeklinaniem innych w nieco bardziej „poważny” sposób. Pod okiem babki od strony ojca zaczęła uczyć się tej dość niechlubnej, acz starej i poniekąd kobiecej sztuki, przekonana o tym, że możliwość przeklinania wrogów (i nie tylko) będzie w stanie przynieść jej w przyszłości nieco korzyści. Nakładanie klątw wpierw stanowiło dla niej nie lada zabawę – w końcu złorzeczenie przypadkowym szlamom bywało niebywale zabawne, później jednak Malfoyówna zaczęła obawiać się własnych zdolności i zważała nieco bardziej na niepochlebne słowa kierowane względem drugiej osoby.


//Podsumowane,
Q

Wania
transformacja, zmiennokształtny i przerażająca aparycja – z powodu wrodzonej metamorfomagii przez całe życie największy nacisk kładł właśnie na kontrolowanie swojego wyglądu i sztuce transmutacji. Przed rozpoczęciem edukacji w Hogwarcie to właśnie matka Nevana uczyła go panowania nad swoim talentem, potem w szkole czuwał nad tym jeden z nauczycieli. Przy okazji ćwiczeń skierowanych na panowanie nad swoim wyglądem Nevan postanowił iść dalej i nauczyć się kontrolować swoje ciało nie tylko w zakresie ludzkich cech. Z powodu trudnego dzieciństwa i wrodzonej agresji chłopak bez problemu pojął, jak przemieniać się w coraz to potworniejsze karykatury.

Silna wola, ukrycie, wyczucie magii – Ze względu na trening metamorfomagiczny Nevan musiał pracować nad własną silną wolą przez wiele lat, wypracowując w końcu odpowiedni dla swoich potrzeb poziom panowania nad swoimi myślami, emocjami i ciałem. Nevan prowadzi podwójne życie, wcześniej jako BUMowiec, aktualnie jako auror i jednocześnie przemytnik i handlarz zakazanym towarem. Już za czasów szkoły, kiedy to trafił do Slytherinu starał się nie wchodzić w drogę swoim wrogom. Potem z czasem doskonalił umiejętności znikania z oczu w kolejnych latach, gdy grał podwójną rolę. Przy tym też za przydatne do nauczenia się uznał wyczucie magii, dzięki czemu mógł pomóc sobie w życiu, pracy, czy w podziemiu.

Jerome
Jerome w czasie nauki w Hogwarcie bardzo mocno interesował się zaklęciami i tym, jaka jest ich struktura, jak można je tworzyć i jak działają. Tę wiedzę pogłębiał również po szkole, szkoląc się w tym kierunku. Między innymi dążył do tego aby móc czarować bez użycia różdżki i wyczuwać magię w otoczeniu. Wszystko było związane z tym, że marzył o pracy w Ministerstwie i dokładał wszelkich starań, by posiadać obrane umiejętności, Z pomocą bardziej doświadczonych nauczycieli, a następnie swojej nowej, wampirzej, rodziny dotarł do obranego za młodu celu. Jako wampir docenił te umiejętności jeszcze bardziej, gdyż polowania stały się o wiele łatwiejsze.


Max
Max w celu nauczenia się umiejętności wyczucia magii za czasów szkolnych spędzał wiele czasu na dodatkowych zajęciach i pod przewodnictwem nauczycieli stawiał pierwsze kroki w tym kierunku. Następnie po tym, jak udało mu się dostać na praktyki do Departamentu Tajemnic w związku z nowo podjętą pracą kontynuował ćwiczenia z tym związane. Często wykorzystywał wiedzę starszych czarodziei i nie krępował się przed pytaniem ich jak osiągnąć ten cel.
Natomiast ezoteryka i wywoływanie wspomnień są wynikiem osobistej tragedii w postaci śmierci żony, kiedy to zrozpaczony Max w tęsknocie za ukochaną starał się zachować jak najwięcej wspomnień po niej i móc do nich wracać, bez utraty jakiekolwiek chwili. Zdeterminowany do tego zgłębiał liczne książki na temat ezoteryki i przywoływania wspomnień.

//Podsumowane,
Q

Timothy:

• Kontakt z "drugą stroną" - Timothy rozpoczął swoją przygodę z ezoteryką jeszcze jako nastolatek, z początku tylko dlatego, że chciał przypodobać się swemu ojcu, który interesował się życiem pozagrobowym. Często podkradał jego księgi, aż w końcu temat kontaktu ze zmarłymi zaciekawił go do tego stopnia, że z własnej ciekawości (nie tylko dla uznania ojca) zaczął zgłębiać temat, a za pomocą odpowiednich przyrządów jest w stanie porozumieć się ze zmarłym, chociaż na krótki czas.
  

Sophia:

• Ukrycie - Umiejętność, którą Sophia poznała pod koniec lat szkolnych, kiedy jeszcze nie potrafiła do końca opanować swojej metamorfomagii. Była wtedy zdeterminowana, aby w jakimś sposób wpływać na środowisko, by móc wtapiać się w tłum, gdy zajdzie taka potrzeba. Tak naprawdę dopiero po upływie trzech lat doszła do pełnej wprawy, aby nic nie rozpraszało jej przy "znikaniu".
  
• Wyczucie magii - W pewnym sensie poznając tajniki Ukrycia, treningi nad metamorfomagią, a przede wszystkim staż, a potem pracę w Brygadzie Uderzeniowej, Sophia nauczyła się wyczuwać ślady magii w trakcie prac terenowych. Z początku były to niewielkie pomieszczenia, a dopiero z czasem gdy z biegiem lat zaczęła bardziej interesować się tym zjawiskiem (tzn. studiować księgi i bardziej skupiać się na pracy silnej woli) nauczyła się wyczuwać pojedynczo rzucone zaklęcia na danym obszarze.
  
• Zmiennokształtny - umiejętność tak naprawdę wyćwiczona dość niedawno. Do tej pory ma lekkie trudności z całkowitą przemianą w kopię innej osoby, ale udało jej się wyeliminować niekontrolowane zmiany w wyglądzie. Ćwiczenia nad tym rozpoczęła już w szkole, chociaż były to marne początki. Na kontrolę nad swoim wyglądem poświęciła długie lata.
  
• Legilimencja - Tematem Legilimencji i czytaniem w myślach, Sophia zaczęła interesować się już w wieku 16 lat. Niestety nie miała wtedy żadnego punkty odniesienia i wszystkie jej próby kończyły się jedynie na nauce teorii. Dopiero cztery lata później praktykę poznała od swojego ówczesnego, starszego o kilka lat chłopaka, który pracował w Departamencie Tajemnic, kiedy zorientowała się, że perfidnie czyta w jej myślach. Ostatecznie wykorzystała go, aby nauczył ją zagłębiania się w czyiś umysł. Proces nauki trwał cztery lata, a później sama pracowała nad swoją umiejętnością.
  

Wendy:

• Tworzenie eliksirów - Przygodę z eliksirami, Wendy rozpoczęła już w szkole, a z biegiem lat coraz częściej się do nich przekonywała i nabierała wprawy w przygotowywaniu przeróżnych wywarów. Nigdy nie potrzebowała zbyt dużo czasu, aby wyuczyć się na pamięć odpowiednich składników i potrzebnych proporcji. Pracując jako stażystka w Mungu tylko pogłębiła swoją wiedzę na temat trudnych eliksirów, które dane jej było przyrządzać pod okiem innych specjalistów.
  

Dolores:

• Obłaskawianie - umiejętność podpatrzona od zmarłego męża, który z powodzeniem zajmował się dość sporą hodowlą nieśmiałków. Pomagając mu w prowadzeniu hodowli chcąc nie chcąc wyuczyła się rozumień zachowania tych stworzeń.
  

Lucifer:

• Ukrycie - umiejętność poznana i wyuczona w momencie, kiedy Lucifer zaczął prowadzić lewe interesy w swojej bibliotece, więc tuż po zakończeniu szkoły. Z początku używał zaklęć zmieniających aparycję, bo wiedział, że Nokturn nie był bezpieczną ulicą i należało mieć się na baczności. Z biegiem lat i po wielu próbach nauczył się wtapiać w tłum za pomocą siły woli na niczego nieświadomych ludzi, aby stać się dla nich niezauważonym.
  

//Przyklepane,
Q

Rosalie

- tworzenie eliksirów - dziewczyna od zawsze wolała pracę w samotności. Już od dziecka podpatrywała jak jej matka tworzy eliksiry i spodobało jej się to. W czasie szkoły doskonaliła się w tym i rozszerzała wiedzę w tym zakresie. Po ukończeniu Hogwartu przeszła kurs, by jeszcze lepiej i dokładniej poznać sztukę warzycielstwa (nauka podstaw w zakresie rodziny).

//Podsumowane,
Q

Quentin
Magia bezróżdżkowa podstawa + zaawansowanie - pisałem podanie, kiedy jeszcze były podania, w którym wszystko jest wyjaśnione. Teleportacja krótka - kurs ministerialny, kiedy był młodszy [pozostałość po starej mechanice, zostaję przy Zaklęciach]. Wyczucie magii - kwestia pracy z zaklęciami "od kuchni" przez wiele lat, znajomość teorii magii, wie czego szuka. Zaklęciotwórstwo - zainteresowanie zaklęciami, historią i teorią magii od czasów szkolnych; pomoc nauczycieli, później samodzielne próby i aktywna praca jako twórca zaklęć na przestrzeni około 10 lat.

Cassian
Odporność na trucizny - praca z eliksirami, dobre zdrowie, aktywne wypróbowywanie na sobie własnych wyrobów. Tworzenie eliksirów - aktywne stażowanie na zajęciach eliksirów jeszcze za czasów szkolnych, nauka pod okiem poprzednich pracowników Hogwartu i samodzielne edukowanie się poza zakres wymogów Komisji (w tym nie do końca zgodna z regulaminem szkolnym działalność na własną rękę w starszych klasach). Walka wręcz - bardziej w postaci burdy barowej niż jakiegoś konkretnego stylu walki, robienie za ochroniarza jednych z najbardziej obijalnych mord Hogwartu. Wzmocniona wytrzymałość - wypracowana przez lata wpierdolu wysoka odporność na ból + kawał z niego chłopa, nie tak łatwo go naruszyć. Złota rączka - wakacyjna praca na farmie wuja Hendrixa, poznawanie działania pojazdów mechanicznych pod jego okiem, później własne treningi na przerobionym motocyklu. Hobbystyczne grzebanie się w budowlance i zdobywanie wiedzy na ten temat we własnym zakresie, coby naprawiany dom się mu na łeb nie zawalił.

Inigo
Odporność na trucizny, Tworzenie eliksirów - długoletnia praca z eliksirami i truciznami w szpitalu na oddziale zatruć eliksiralnych (staż i praca w Paryżu, później praca w Mungu). Złota rączka - pochodzenie z rodziny o mugolskich korzeniach, pół życia spędzone na pracy wokół domu, obejścia, z maszynami i narzędziami. + Magomedycyna - staż i później lata doświadczenia w zawodzie.

Julian
Hipnoza - zawsze sprawniejszy mentalnie niż fizycznie, wcześnie zaczął treningi siły woli pod okiem prywatnych nauczycieli (nie chodził do Hogwartu z powodu kiepskiego zdrowia); używał niemagicznego wpływania na ludzi za pomocą słów i kładzenia odpowiedniego nacisku, ale kiedy zaczął pracować z ojcem w jego firmie, ten zaczął uczyć go bardziej magicznych sposobów oddziaływania na ludzi.

Michaił
Legilimencja - w stopniu zadowalającym nauczona bardzo niedawno, bo pod okiem Jegwienija, który pomógł mu z treningami, ale też pokazywał użycie bonusu na innych, jak i na samym Miszy; wcześniej trenował podstawy przez dziesięciolecia, trenowany w mniejszym lub większym stopniu przez różnych nauczycieli, jakiekolwiek sensowne wyniki zaczął osiągać dopiero, kiedy wziął się za niego Bułhakow. Magia bezróżdżkowa - jedynie podstawy, których uczył się podróżując po północnej części Afryki w towarzystwie dwóch absolwentów Uagadou, częściowo też od Jewgienija; pomimo lat treningów nigdy nie wyszedł poza poziom zaklęć łatwych, nie czuje też specjalnego parcia, by to nadrabiać, szczególnie odkąd znów ma swoją różdżkę i zaklęć bezróżdżkowych używa bardzo rzadko. Magia niewerbalna - podstawy w szkole, później treningi z Florinem i samemu po jego śmierci, inkantacji używa tylko kiedy jest bardzo wzburzony i nie jest w stanie skupić myśli na czarowaniu. Oklumencja - po śmierci kuzyna wyjechał na pewien czas do Indii, gdzie szukał zapomnienia i spokoju ducha u miejscowych czarodziejów; jeden z nich zasugerował naukę technik odcinania i zamykania umysłu, w której zaczął go szkolić na prośbę Mircei; po wyjeździe z Indii trenował z różnymi ludźmi i przede wszystkim, na różnych ludziach, ale dojście do stanu, w którym jego oklumencja mogła mierzyć się z legilimentycznymi umiejętnościami innych zajęło mu łącznie kilkanaście lat. Teleportacja krótka - uczył się wcześniej, przed śmiercią, z Gintem, ale po śmierci nie był w stanie skutecznie używać; ministerialny kurs teleportacji odbyty na fabule [pozostałość po starej mechanice]. Wyczucie aury - zawsze był mocno empatyczny, przynajmniej w stosunku do osób, które lubi, ale śmierć i próby przejęcia ciała młodego księdza (trwające ok. pół roku) dały mu na to nieco inną perspektywę i więcej informacji na temat ezoteryki ogólnie (po powrocie do życia zrobił też dodatkowo kurs okultystyczny w ministerstwie); aktywnie ćwiczy wyczuwanie aury na Jewgieniju. Wyczucie magii - wiele lat pracy związanej ze zdobywaniem i handlowaniem magicznymi przedmiotami, znajomości z dużą ilością osób siedzących w tym samym biznesie, którzy uczyli go rozpoznawania różnych cech oferowanych produktów na przestrzeni lat. Zaklęcia niewybaczalne - wyedukowany w tym zakresie wcześnie, przed swojego ukochanego kuzyna Florina, który zabierał go ze sobą na wesołe (jak dla kogo) eskapady z torturowaniem mugoli jako główną atrakcją; wciąż uczy się w pełni poprawnego rzucania niektórych zaklęć niewybaczalnych).

Frankie
Sportowiec - gra w szkolnej drużynie, później w Harpiach, obecnie w drużynei narodowej, treningi itd. Walka wręcz - nie żaden konkretny styl walki, burdy barowe będące efektem spędzania za dużej ilości czasu z bandą facetów z podkręconym testosteronem, nierzadko w barach i mało odpowiadającym damie towarzystwie.

Conrad
Animagia częściowa + pełna - specjalizacja w transformacji i bliski perfekcji skill panowania nad własnym ciałem pozwolił Conradowi na przyspieszenie nauki animagii - kilka miesięcy czytania o niej w bibliotecznych kątach i ćwiczeń udało mu się pierwszy raz w pełni zmienić formę. Ukrycie - efekt wieloletnich prób ukrywania się przed wzrokiem niepożądanych osobników, zarówno za pomocą magii, jak i zmian wyglądu i zachowania. Walka wręcz - podróżując i zajmujac się rzeczami pokroju Ruchu Obrony Mugoli musiał siłą rzeczy dopracować swoje techniki spuszczania wpierdolu ze szkoły, żeby nie dać się zlać jakimś gnojom w ciemnym kącie; wychowany na mugolaka, przez co bicie się wręcz zamiast przy pomocy magii było dla niego zawsze pierwszym instynktem. Wzmocniona wytrzymałość - wdawanie się w bójki od najmłodszych lat, przez co nie raz komuś naklepał, ale też nie raz zebrał ostre cięgi; poza tym kawał z niego chłopa. Zmiennokształtny - lata pracy nad swoim talentem metamorfomagicznym wspomagane przez naukę u innych metamorfomagów, których Conrad aktywnie szukał podczas swojej wyprawy do Rosji (przy okazji poznając Saoirse O'Callaghan).

Taira
Astralna projekcja - treningi w świątyni szaoistycznej z szamankami (rodzinna przypadłość); w jego wypadku, przez bycie nieumarłym, trening na szamana trwa o wiele za długo, szczególnie biorąc pod uwagę przerwy, jakie są na nim wymuszane od czasu do czasu; zdolność projekcji astralnej opanował w zadawalajacym stopniu, ale nadal nie może jeszcze nazwać się pełnoprawnym szamanem. Egzorcyzmy i Kontakt z "drugą stroną" - rozwój wrodzonej zdolności medium, trening na egzorcystę pod okiem wampirzego ojca. Walka wręcz - treningi walki bronią białą od... 400 lat. Wzmocniona wytrzymałość - wampirza natura, wypracowana wyższa odporność na ból, wieki treningów (dosłownie).

Salem
Magia niewerbalna - nauka od podstaw w zakresie szkolnym, później rozwijanie na studiach i stosowanie na własny użytek po. Miganie - z początku uczył się teleportacji, ale kiepsko mu wychodziło, więc ostatecznie sobie darował. Jeden ze starszych kolegów z australijskiej magicznej policji zaproponował, że nauczy go czegoś podobnego, ale jego zdaniem prostszego i w ten sposób Salem zaczął uczyć się migania, chociaż nadal jest raczej w fazie ćwiczeń, niż perfekcyji [pozostałość po starej mechanice, zostaję przy Zaklęciach]. Obłaskawianie - dużo kontaktów ze zwierzętami podczas nauki w szkole, później studiów, aktywna nauka na praktycznych zajęciach z Opieki i posiadanie własnych zwierzątek od zawsze.

Leslie
Lingwistyka magiczna - studia w dziedzinie teorii magii, ze szczególnym wskazaniem odmienności lingwistycznej czarów natywnych dla różnych części świata. Magia bezróżdżkowa - na razie tylko na podstawowym poziomie, efekt treningów z dziadkiem, zanim ten umarł, a następnie samodzielnej edukacji - z dziadkiem uczył się kilka lat, od czasu jego śmierci około 7 lat temu pracuje nad dalszą nauką w tym zakresie tylko w wolnych chwilach. Magia niewerbalna - nauka rozpoczęta jeszcze za czasów szkolnych, rozwijana po szkole an własny użytek, wspierana aktywną nauką w temacie działania zaklęć i ogólnej teorii magii.

Hector
Walka wręcz - dekady treningów w walce bronią białą. Wyczucie magii - zanim został sędzią, czy nawet administratorem  w Wizengamocie, Hector zajmował się sortowaniem przedmiotów należących do zatrzymanych i przesłuchiwanych osób, katalogowaniem ich i ogólnym byciem popychlem między BUMem, Biurem Aurorów i magicznym sądem; po długich miesiącach przekładania i oznaczania zaczął powoli wyłapywać subtelne różnice przynależne zaklętym obiektom, przez co w dalszym życiu łatwiej było mu na takie sprawy zwracać uwagę i chętnie poszerzał swoją percepcję w tym zakresie. Magia niewerbalna - podstawy nauczone w szkole, później ćwiczenie na własną rękę, żeby nie wychodzić na ciecia jak jego stary mamroczący wszystkie czary pod nosem; zaczynał od treningów przesuwania małych rzeczy zaklęciami translokacyjnymi, żeby mieć pewność, że czar zadziałał; dojście do perfekcji z trudnymi czarami zajęło mu kilka lat.

Kaylin Fawley

Animalistyczna więź - Kaylin od zawsze rozumiała się ze zwierzętami dużo bardziej niż z ludźmi i spędzała z nimi mnóstwo czasu; każdą wolną chwilę poświęcała na nauce o nich a dzieciństwo i lata szkolne spędziła na rozmowach i budowaniu więzi ze swoim kotem - Artemisem.
Hodowla - pochodząca z rodziny, która słynie ze swojej hodowli pegazów, gdy jej dziadkowie jeszcze żyli spędzała każdą wolną chwilę w ich posiadłości, która znajdowała się przy owej hodowli i tam uczyła od babci i dziadka najważniejszych rzeczy; w wakacje pomiędzy szóstym a siódmym rokiem w Hogwarcie zostałą wysłana przez profesora Bułhakowa również do hodowcy hipogryfów, który pomógł jej w badaniach dotyczących tych zwierząt; po szkole pracowała w Departamencie Kontroli nad Magicznymi Zwierzętami, gdzie oddelegowano ją do pomocy przy zakładaniu hodowli zwijek australijskich.
Kontakt z "drugą stroną" - po odkryciu w sobie zdolności związanych z jasnowidzeniem, Kaylin zaczęła szukać różnych sposobów na to, by cokolwiek z tym zrobić; wciąż przeżywająca śmierć dziadków starała się z nimi w jakikolwiek sposób skontaktować; w Hogwarcie bardzo często rozmawiała też z duchami, mając z nimi lepszy kontakt niż z ludźmi; w pewnym momencie nauczyła się też zaklęcia Inanimatus conjurus, które w jakiś sposób było powiązane również z jej próbami kontaktu z drugą stroną.
Obłaskawianie - jako samotne, introwertyczne (i trochę autystyczne) dziecko, Kaylin dużo chętniej spędzała czas w towarzystwie zwierząt, od zawsze uważała je za inteligentne, pełne uczuć i empatii stworzenia, co udowodniła wiele razy podczas swojego życia, wstawiając się za chociażby testralami podczas jednej z jej misji podczas pracy w Ministerstwie Magii; dużą rolę w jej rozwoju w tym kierunku miał jej ukochany kot, Artemis, z którym spędziła praktycznie całe swoje życie, a przynajmniej tę część jego, którą może pamiętać.
Użycie wahadełka - zafascynowana postacią Vakela Bułhakowa pochłaniała wszystkie jego książki, a nie było tajemnicą to, że poza zafascynowaniem do Numerologii, nauczyciel pisywał również o wróżbiarstwie, samemu dość często używając wahadełka; czasami zdarzało jej się go o to wypytywać, głównie jednak korzystała z jego podręczników, gdy uczyła się tej niezbyt często przez dziewczynę wykorzystywanej umiejętności.
Wróżbiarstwo (tafla) - na ostatnim roku w Hogwarcie zainteresowała się swoimi nowo odkrytymi zdolnościami na tyle, by faktycznie poszperać możliwości ich wykorzystania; poświęciła na to sporo czasu, czytając dużo o teorii wróżenia i wykorzystując wiedzę jaką miała również z zajęć w szkole postanowiła nauczyć się czegoś więcej; wróżenie z tafli okazało się być jedyną formą wróżenia, którą w ogóle dawała radę opanować w jakikolwiek sposób, bez pomocy osób z zewnątrz.
Wyczucie aury - jako jasnowidz od zawsze była bardziej wyczulona na tego typu sprawy; już jako dziecko dostrzegała więcej niż otaczający ją ludzie, ale dopiero po wypowiedzeniu proroctwa zaczęła zwracać na to większą uwagę; zaintrygowana postanowiła się temu bardziej przyjrzeć i po przeczytaniu stosu książek na ten temat zaczęła ćwiczyć, używając do tego swojej empatii.
Wywoływanie wizji - dręczona nocnymi koszmarami i ciągłymi wizjami zapragnęła choć trochę nad tym wszystkim panować; wiedziała, że nie uniknie tego w całości, ale liczyła na to, że chociaż trochę uda jej się zapanować nad tym, kiedy i gdzie będzie się to zdarzało. Jeszcze za czasów szkolnych próbowała zdobyć pomoc od nauczycielki wróżbiarstwa, profesor Lestrange, która odesłała ją do czytania książek i brania eliksirów ułatwiających sen; dopiero po zaczęciu stażu w Hogwarcie i poznaniu nowej nauczycielki tego przedmiotu, obdarzonej takim samym darem jak ona, profesor Weadow, Kaylin zaczęła uczyć się panowania na wizjami.

Jewgienij Bułhakow:

Legilimencja i czytanie myśli - legilimencji nauczył go ojciec; zaczął wpajać mu tą umiejętność, gdy Giena był jeszcze w szkole, przygotowując go na swojego prawowitego następcę, który nigdy nie powinien był dać się oszukać. Stary Vladimir był brutalnym i nieznoszącym porażek nauczycielem, który męczył młodego Bułhakowa przez przynajmniej pięć lat, zanim temu udało się wreszcie wedrzeć do umysłu swojego nauczyciela. Od tamtego czasu Jewgienij szkolił się sam, pragnąć coraz więcej i więcej, ostatecznie osiągając perfekcję w czytaniu myśli na dużo wyższym poziomie, co wykorzystuje bezczelnie przez cały czas. (z podania na starej mechanice)
Hipnoza - Bułhakow od zawsze uważał się za mistrza manipulacji, który wchodził do umysłu swojej ofiary bez użycia magii i perswazją zmuszał do robienia tego, czego tylko chciał (chociażby Adarę czy Ophelię). Wciąż było mu jednak mało, chciał potrafić więcej i być bardziej skuteczny, dlatego też zaczął interesować się hipnozą, którą miał zamiar wykorzystywać do niecnych czynów. Jest to najświeższa z jego umiejętności, którą udało mu się opanować dopiero niedawno, nauczywszy się tego podczas jednej z podróży do Rosji, gdy musiał sprawdzić co się dzieje w jego rodzinnym domu.
Magia bezróżdżkowa (+poziom zaawansowany) - magią bezróżdżkową zainteresował się w wieku szesnastu lat, gdy przegrał jeden z pojedynków w szkole właśnie przez to, że został pozbawiony różdżki. Nie chcąc nigdy więcej czuć się tak bezbronnym, zaczął studiować wiedzę o zaklęciach i sposobach rzucania czarów, co zajęło mu wiele lat i udało mu się opanować dopiero w wieku trzydziestu lat. Niemniej, jest to jedna z umiejętności, z których korzysta najczęściej i udało mu się ją wreszcie opanować na poziomie, w którym może pojedynkować się bez różdżki. (z podania na starej mechanice)
Magia niewerbalna - nauczył się tego jeszcze w szkole, choć udoskonalił to dopiero kilka lat po jej skończeniu; magia niewerbalna była dla niego zawsze bardzo użyteczna, bo ciche rzucanie klątw na innych ludzi przydawało mu się w pracy "posłańca" ojca, który ściągał długi i mordował tych, którzy nie mieli mu nic do zaoferowania.
Nakładanie klątw - wiedza ogólna o nakładaniu klątw nigdy nie była mu obca, nie dało się tego uniknąć pochodząc z używającej głównie czarnej magii rodziny; zdolność tą jednak opanował dopiero w Wielkiej Brytanii, ucząc się zdolności stopniowo od osób z którymi rozmawiał na spotkaniach Klubu Pasjonatów Czarnej Magii, które odbywały się w Borginie i Burkesie w tamtych czasach.
Oklumencja - przygotowując misterny plan zamordowania ojca, Jewgienij dobrze zdawał sobie sprawę z tego, że musi nauczyć się czegoś, co obroni jego umysł przed legilimencją Vladimira. Znając zasady działania legilimencji, było mu zwyczajnie łatwiej zdobyć umiejętność zamknięcia swojego umysłu przed atakiem innych, choć i to zajęło mu rok, podczas którego wiele czasu poświęcał na pracę nad własnym umysłem.
Teleportacja krótka - Jewgienij wziął udział w kursie ministerialnym (w 1937 roku), gdzie nauczył się teleportacji krótkiej.
Tworzenie horkruksów - tworzenia horkruksów nauczył się już będąc w Wielkiej Brytanii, gdy planował morderstwo własnego ojca. Młodszy brat, Vaksilij, podsunął mu ten pomysł i wykorzystując swoje kontakty w całym Londynie, pomógł zdobyć materiały potrzebne do nauczenia się tej czarnomagicznej sztuki, która pozostawia po sobie dość nieprzyjemne żniwo. (ze starej mechaniki)
Wyczucie magii - tej umiejętności, o dziwo (do czego nigdy się nie przyzna) nauczyła go matka, której umiejętności magiczne przez fakt uczenia się tylko od guwernantek było dość wątpliwe. Kobieta znała się jednak na wyczuwaniu magii, co było bardzo często pożyteczne dla Vladimira, a wiedzą postanowiła podzielić się z najstarszym, ukochanym synem. Dzięki temu Jewgienij zdolny był do nauczenia się masy innych rzeczy, takich jak magia oklumencja w latach późniejszych.
Zaklęcia niewybaczalne - w rodzinie Bułhakow zaklęcia wysysa się z mlekiem matki. No, powiedzmy. Jewgienij już od najmłodszych lat był świadkiem używania tych zaklęć przez otaczających go dorosłych (mugolska służba pod wpływem zaklęcia impreius chociażby), a gdy tylko wszedł w odpowiedni wiek, ojciec nauczył go wszystkiego, co pierworodnemu synowi mogłoby się przydać. Cała Rosja drży przed Bułhakowami nie bez powodu – słyną z używania zaklęć niewybaczalnych na prawo i lewo, głównie ze względu na to, że prawo w Rosji działa zupełnie inaczej. (ze starej mechaniki)

Layton Lestrange:

Lingwistyka magiczna - Layton poświęcił całe swoje życie na badania nad magicznymi językami, skupiając się głównie na zapisach runicznych, które odkrywał głównie podczas swoich badań w Norwegii i Szwecji. Napisał o tym też kilka książek, kolejna w trakcie pisania od dwóch lat.
Magia bezróżdżkowa - jest najświeższą umiejętnością, jaką udało mu się opanować. Jej tajniki zdradzono mu jeszcze w Skandynawii, gdzie nie poświęcał temu zbyt dużo czasu, ostatecznie jednak czując presję bycia coraz lepszym. Szczególnie, gdy po powrocie do Wielkiej Brytanii pracował w jednym miejscu z siostrą, z którą zawsze rywalizował i która zawsze uważała się za lepszą od niego. Ironicznie, udało mu się nauczyć tej umiejętności, gdy Ophelia już od roku nie uczyła z nim w szkole. No ale cóż zrobić? Przynajmniej może sobie zaparzyć herbatkę uspokajającą bez używania różdżki, o.
Magia niewerbalna - podstawy poznał jeszcze w szkole, po której dość szybko nauczył się umiejętności, uznając ją za bardzo przydatną w pracy badacza.
Sztuka - od lat zna się na zaklinaniu amuletów runicznych, których tworzenie przez wiele lat (nie tylko podczas zajęć w szkole, które prowadzi) wyrobiło w nim umiejętność robienia tego w sposób całkiem kreatywny, porządny i ładny. Pomogły mu w tym zdecydowanie osoby, które poznał podczas swojego podróżowania po Skandynawii.
Tworzenie magicznych przedmiotów (Różdżkarz) - zaraz po szkole, zanim jeszcze wymyślił sobie wszystkie wyjazdy za granicę, odbył staż u starego Ollivandera. Głównie skupiał się na runach i zaklinaniu przedmiotów, jednak pomaganie przy procesie tworzenia różdżek nauczyło go tego, w jaki sposób się to robi, co (choć już ledwo) wciąż do dziś pamięta.
Tworzenie magicznych przedmiotów (Jubiler) - będąc w Norwegii i badając runy natknął się na tworzącą runiczną biżuterię kobietę, u której spędził wiele miesięcy, ucząc się od niej tej sztuki, doskonaląc tym samym własną wiedzę i umiejętności dotyczące run.

Berty Crouch:

Nakładanie klątw - rzucanie klątw jest w rodzinie Crouch przekazywane z pokolenia na pokolenie. Chociaż Berty nigdy nie miał za dobrych kontaktów z ojcem, ten bardzo naciskał na to, by wszyscy Crouchowie umieli zdolność przekazywaną z pokolenia na pokolenie. Zaczął się tego uczyć więc dość wcześnie, bardzo często z tego korzystając.
Walka wręcz - człowiek tak narwany, jak Albert Crouch nie potrafiłby usiedzieć na miejscu, gdy można było dać komuś w mordę. Trening fizyczny przeszedł jeszcze w Durmstrangu, a że nadal nie potrzeba dużo, by wyciągnął swoje łapy w czyimś kierunku... To wiadomo, że nie pozapominał wielu rzeczy.
Wzmocniona wytrzymałość - zarówno trening fizyczny odbyty w szkole, jak i fakt, że jako wilkołak ma większą wytrzymałość na ataki fizyczne sprawił, że przy regularnych treningach zwyczajnie trudniej jest go zranić.
Zaklęcia niewybaczalne - jako bezwzględne stworzenie, syn Ministra Magii nigdy nie krył się ze swoją fascynacją do zaklęć niewybaczalnych, szczególnie czerpiąc przyjemność z jednego konkretnego – Imperiusa. Wszystkich nauczył się jednak od ojca, który również (choć to nielegalne) potrafił się nimi posługiwać.

Cecille Beaufort:

Sztuka - od zawsze interesowała ją sztuka, którą w Beauxbatons można było spotkać na każdym kroku. Od dziecka brała udział w zajęciach śpiewu, który udało jej się opanować na dość profesjonalnym poziomie, choć i pisanie, czy malowanie nie było jej szczególnie obce.
Wtóry kształt - jako małe, przerażone tym, co stało się z jej matką dziecko, poprzysięgła sobie nie wracać do wody już nigdy. A przynajmniej jak najrzadziej się dało. Od tamtej pory bardzo mocno pracowała nad tym, by nikomu nie zdradzać swojego sekretu i by być na tyle niezależną od wody, by móc stąpać po ziemi, niczym zwyczajna czarownica. Udało jej się to dopiero po skończeniu szkoły, gdy wyprowadziła się do Wielkiej Brytanii. (karta postaci, zdolność przed wprowadzeniem umiejętności rasowych)

Aurora Rosier:

Nekromancja - zapatrzona w cierpiącego na nieuleczalną chorobę Juliana, Aurora jeszcze przed skończeniem szkoły szukała sposobów na to, by w jakikolwiek sposób go wyleczyć. Uzdrowiciele jednak załamywali ręce, a ona sama idąc na staż do Klinki Świętego Munga szybko się przekonała, że znalezienie leku na nieokreśloną przypadłość jest zwyczajnie niemożliwe. W międzyczasie w jej ręce trafiła dziwna, nekromantyczna księga (przyznana jako przedmiot na start), która zainteresowała dziewczynę do tego stopnia, że ta nie tylko studiowała ją z zapartym tchem, ale i wybrała się na Nokturn kilka razy w poszukiwaniu rozwiązań. Nauczyła się teorii nekromancji na niedługo przed ślubem z panem Rosierem i chociaż wciąż uznaje nekromancję jako ostateczność w przypadku ratowania męża, nie chce do siebie dopuścić świadomości, że może to być jedyna opcja w przypadku ciągle słabiejącego na zdrowiu mężczyzny.

Puszek:

Animagia częściowa i pełna - całe życie zazdrościł ludziom tego, kim byli. Nic więc dziwnego, że po wielu latach tułania się z miejsca na miejsce, zaczął szukać dla siebie rozwiązania, którym okazała się nauka animagii. Dużo osób nie sądziło, by był w stanie w ogóle czarować (niezbyt się tym chwalił), więc pozwalano mu czytać i podglądać różne rzeczy, aż w końcu sam, siedząc w domu Conrada, gdy ten pracował, ćwiczył wyczytane rzeczy. Z początku szło mu to opornie, po dwóch latach nauki może jednak powiedzieć, że zmiana w człowieka szła mu całkiem sprawnie. To, że nie mógł jeszcze pozostać w swojej formie zbyt długo było tylko drobnym problemem.
Magia niewerbalna - kiedy było się kotem i całkowitym fartem (szantażem) zdobyło się coś, co może działać jak różdżka, dobrze było się ukrywać ze zdolnością używania magii. Magia niewerbalna była jego jedyną okazją do czarowania bez zdradzania w ogóle, że potrafił mówić, co dość często ratowało go z opałów. Uczył się jej przez kilka lat, od napotykanych na drodze czarodziejów, którym zwyczajnie robiło się żal biednego, bezdomnego kota.
Teleportacja krótka - wziął udział w kursie teleportacji w 1936 roku.

Sasza Bătrân:

Kontakt z "drugą stroną" - urodzony ze zdolnością medium, która już od samego początku pozwalała mu na więcej w tym zakresie (rozmowy z własną martwą matką od siódmego roku życia bardzo polecam), to dopiero śmierć ojca wywołała w nim chorą obsesję na tym punkcie. Poza wykopaniem grobu starszego Bătrâna, zmusiła go do studiowania zdolności, za pomocą której chciał się skontaktować ze swoim ojcem.

Rayner Carrow:

Magia niewerbalna - podstawy poznał w szkole i uznając, że to bardzo przydatna sprawa w zawodzie aurora, poświęcał każdą wolną chwilę na jej doskonalenie. Wciąż nie jest w tym mistrzem, ale potrafi jej używać z zadowalającym skutkiem, jak na czas, który temu poświęcił.
Wyczucie magii - przygotowujący się do zawodu aurora Rayner od wielu lat czytał o umiejętnościach, które byłyby mu przydatne. Podczas jednych z wakacyjnych praktyk jeden z aurorów, których udało mu się spotkać zaproponował, że wytłumaczy mu, na jakiej zasadzie to działa (być może zobaczył ambicję chłopaka i faktycznie sądził, że dobrze byłoby go mieć wśród swoich ludzi?). Nie nauczył go oczywiście całej umiejętności, a jedynie pokazał, w jaki sposób Carrow mógł ćwiczyć to sam. Ciężka praca i regularne treningi w Hogwarcie, gdzie roiło się od różnego rodzaju magii, sprawiły, że na obecnym poziomie jest już w stanie COŚ wyczuć. Nadal jednak musi nad tym pracować.

Sally Jackson-Blair:

Magia niewerbalna - jak większość czarodziejów, Sally poznała podstawy magii niewerbalnej w szkole, podczas wakacji doszkalając się w tej sztuce. Jako zafascynowana magią, jej teorią i praktyką, a także różnymi rodzajami czarowania była całkowicie naturalnie tym zainteresowana.

Vincent Royce:

Przerażająca aparycja - transmutacja od zawsze była jego ulubioną dziedziną magii i chociaż nauczał w szkole OPCM, to sam najlepsze oceny miał właśnie z Transmutacji. Bardzo intrygowała go możliwość zmiany własnego ciała, co zostało dostrzeżone i docenione przez ówczesnego nauczyciela Transmutacji, który nauczył go podstaw przerażającej aparycji, którą Vincent później używał bardzo często.
Wyczucie magii - po skończeniu szkoły zdecydował się w niej zostać jako stażysta OPCM, spędzając bardzo dużo czasu z poprzednim nauczycielem, który nauczył go nie tylko pedagogicznego podejścia do uczniów, ale i nowych zaklęć i umiejętności. Jedną z nich było właśnie wyczucie magii, które trenowali razem, ale i sam Vincent wolne chwile poświęcał na naukę tak, że gdy odchodził ze szkoły po wielu latach nauczania, wykrycie magii należało do jego opanowanych zdolności.

Primrose Irving:

Sztuka - od małego bardzo lubiła pisać, nie przejmując się tym, że jest to mało magiczne zajęcie. Po skończeniu szkoły złapała staż w redakcji Czarownicy i już tam została. Od sześciu lat pisze artykuły do gazety, szlifując swoje umiejętności w sposób dość naturalny, jeżeli się tak dużo ćwiczy.

Henrietta Nott:

Kameleon - obdarzona na swoje nieszczęście chorobą kameleona, od dziecka była zmuszana przez rodziców do uczenia się kontroli nad swoją klątwą. Całą szkołę spędziła przerażona tym, że ktoś się kiedyś dowie o jej małym, upokarzającym sekrecie i ćwiczyła bardzo mocno, nauczana przez brata ojca (który również jest nosicielem klątwy) zdolności, dzięki której mogłaby sama decydować o tym, kiedy i gdzie jej moc się objawi. Obecnie prawie udało jej się to opanować. Co to znaczy? Że jest w stanie zniknąć na życzenie, ale od czasu do czasu, szczególnie gdy ponoszą ją emocje, skutki klątwy pojawiają się samoistnie.

//Podsumowane,
Q

Aleyna:
Teleportacja krótka - kurs ministerialny  [pozostałość po starej mechanice, zostaję przy Zaklęciach]
Magia niewerbalna - umiejętność nabyta jeszcze za czasów szkolnych. Aleyna uczęszczała na kurs obejmujący podstawy w Beauxbatons, a następnie ćwiczyła samodzielnie.

Antoinette:
Magia bezróżdżkowa - była to zdecydowanie smykałka jej drugiego męża Josepha Shafiqa. Auror od zawsze imponował kobiecie swoją umiejętnością czarowania bez użycia różdżki. Jeszcze przed ich ślubem udało jej się namówić Jose, aby ją tego nauczył, aż w końcu zaczęli lekcje. Na początku szło jej bardzo ciężko, jednak w jakiś sposób spodziewała się tego. W końcu gdyby to była łatwa sztuka, na pewno nie byłaby aż tak efektywna. Dopiero po wielu miesiącach ćwiczeń, podczas których miała kryzysy i kilka razy rezygnowała, udało się jej wykonać pierwsze zaklęcie bez użycia różdżki. To wcale nie oznaczało, że dalej szło już z górki, o nie. Kilka kolejnych zaklęć wymagało od niej poświęcenia wielu dni na ćwiczeniach, aż w końcu, po bliski trzech latach od rozpoczęcia nauki większość zaklęć nie sprawiało jej problemów.

//Podsumowane,
Q

Pierre Delacour

Akademia Magii Beauxbatons oferuje dość podstawową wiedzą o magii niewerbalnej w ramach zajęć z Zaklęć, nie jest to wiele, jednak wielu absolwentów, w tym Pierre, rozwija tą sztukę po ukończeniu szkoły. W jego przypadku nauka odbywała się u nauczyciela, najętego przez jego rodzinę. Reszty nauczył się od swojej rodziny, w której magia niewerbalna jest dość często spotykaną umiejętnością.


//Podsumowane,
Q

Legilimencja
W niektórych środowiskach zawieranie przyjaźni wiąże się z pewnymi benefitami, jakich trudno szukać gdzie indziej. Alfred całkiem długo (szczególnie jak na niego) marzył o nabyciu zdolności wnikania w umysły innych czarodziejów, licząc przede wszystkim na materialne korzyści oraz gwarancję bezpieczeństwa. Przez pewien czas bezowocnie zgłębiał teorię, nim przez sieć kontaktów zawarł nie do końca legalną umowę ze specjalistą od legilimencji. Nowy przyjaciel byłby wprawdzie głupi, gdyby nauczył go wszystkiego, co sam potrafi. Na domiar złego zniknął niemal tak szybko, jak się pojawił - w każdym razie zbyt szybko, by zorganizować korepetycje z oklumencji czy pozwolić Greenwoodowi pożałować podjętej decyzji. W dalszym czasie Alfred szkolił się samodzielnie. Zdaje sobie sprawę z tego, że dawny nauczyciel prędzej czy później się pewnie o niego upomni, a komuś takiemu jak on raczej niełatwo będzie odmówić czy go zwieść. Alfred poznał gościa przy grze i przez dłuższy czas był pod wrażeniem jego umiejętności. Obserwował go, parę razy postawił mu kolejkę, a potem próbował dowiedzieć się o nim czegoś więcej. Tamten zajmował się nielegalnym handlem, często robił za pośrednika. Parę razy zrobili razem biznes i tak dalej. Ich znajomość trwała niecały rok. Było to około sześć lat temu, zaczął eksperymentować jeszcze w młodości i to szlifuje od tego czasu.


//Podsumowane,
Q

---

Marina od czasów Hogwartu miała ciągoty do wyróżniania się z tłumu mimo swojej sztucznej skromności i zazwyczaj usuwaniu się w cień, gdy sytuacja nie wymagała afiszowania się. Na jednej z lekcji dostrzegła w podręczniku nazwę „legilimencja” i tak się stało, że jej dłoń automatycznie wyszybowała w górę, tym samym przerywając wykład ówczesnego profesora. Ten jednak cierpliwie wytłumaczył jej na czym polega ta dziedzina magii i wrócił do prowadzenia zajęć. Marina nie skupiła się już na nich, przez resztę czasów próbując subtelnie znaleźć w podręczniku rozszerzenie terminu.
Wypożyczała wszelkiego rodzaju książki, by nabywać wiedzę teoretyczną, z biblioteki. Niestety w szkole nikt kogo by znała nie potrafił wkradać się do czyjegoś umysłu. Całe szczęście, gdy tylko Marina opowiedziała swojemu ojcu o nowej fascynacji, postanowił zacząć ją uczyć w praktyce. Po zakończeniu Hogwartu po rozpoczęciu swojej krótkiej podróży po świecie w Hiszpanii spotkała jednego z czarodziejów, który opowiedział jej co nieco o sztuce legilimencji, gdy ona niby przypadkiem zahaczyła temat. Marina wtedy była na tyle dojrzała i trochę doświadczona w tej kwestii, by wiedzieć, że opanowanie tej dziedziny magii jest bardzo korzystne i trudne, a nie było wyłącznie aspektem, który by ją wyróżniał. Alejandro zgodził się popracować z Mariną i pomóc doskonalić w praktyce zdobytą wiedzę, niestety trwało to wyłącznie trzy miesiące. Szło jej to naprawdę dobrze.
Od momentu zawarcia małżeństwa z Percivalem Avery'm i okazaniu się, że obydwoje uczą się tej trudnej sztuki, postanowili pracować razem i nadrobić braki. Idzie im.

//Podsumowane,
Q

Rebecca
Animagia pełna - było podanie (za czasów podań) zaakceptowane.

Anais
Wyczucie magii - zaklęcia na przedmiotach, przejściach, ukryte przejścia, iluzje... Hogwart to nie jedyne miejsce, które miało takie cudeńka. Anais, jako ciekawska z natury, zainteresowała się tematem, szukała jakichś informacji, choć bardziej teoretycznych. Wtedy natknęła się pierwszy raz na wyczucie magii, zaczęła dążyć w tym kierunku, szukać wskazówek. Zaczynała na lekcjach, za co czasem dostawało jej się po uszach za nieuwagę, kiedy była skupiona na wyczuciu. Gdzieżby łatwiej niż na lekcji, sali pełnej magii?
Niewiele, ale przynosiło to trochę efektów, nieraz chodząc korytarzami, czuła coś, ale nie potrafiła dokładniej określić. Podczas jednej z takich sytuacji, korzystając z braku ludzi, próbowała zlokalizować źródło.
„Po lewej, przy podłodze“ — usłyszała od koleżanki, starszej o dwa lata, ostatni rocznik. Od doświadczonej, starszej dziewczyny, otrzymała wtedy parę wskazówek, porad, a ciężko pracując z nimi później, osiągnęła w końcu swój cel.

Ukrycie - po przeniesieniu się do Anglii, Anais miała dużo stresu. Po pierwsze, była pół-wilą, więc zwracała uwagę. Po drugie, była nowa, więc zaciekawione rozglądanie się, również przyciągało wzrok, a także i ludzi, co było nieco dyskomfortowe dla Anais. Siła woli, pragnienie komfortu gdy wyjdzie poznawać ulicę, treningi nad sugestią i sprawieniem by sama w ogóle w to uwierzyła, zanim przekona kogoś że ten ktoś jej nie widzi, w końcu się opłaciły. Anais mogła między innymi łazić po całym Londynie bez ani jednej zaczepki, a także zaglądać tu i tam z ciekawości, bez „hej, co ty tu robisz!“

Oklumencja - Anais miała tendencję do zaklęć obronnych, wynikało to poniekąd z charakteru i tego, jak chciała dbać o swoich bliskich. Zauważył to jeden z nauczycieli, gdy poruszono temat legilimencji, zainteresowanie Larrain w kwestii bronienia się przed takim atakami. Pewnego dnia na korytarzu, zaproponował Anais pomoc w nauce tego. Od tego czasu, Anais uczyła się w każdej, a zwłaszcza trudnej sytuacji, jak najszybciej i najskuteczniej oczyszczać umysł, wyuczyć odruch stawiania muru obronnego, czujności, a to było skonfrontowane z testami nauczyciela, próbami z jego strony, by wedrzeć się do jego umysłu. Niestety, nie zdążył jej nauczyć do końca, gdy nieomal ich złapano, co wiązałoby się z podejrzeniem romansu, zwłaszcza z uwagi na urodę Anais, profesor postanowił zakończyć to. Dopiero z najlepszym przyjacielem udało się Anais dokończyć to co zaczęła, gdy ten stawiał swoje pierwsze kroki w legilimencji. Posłużyła mu za „worek treningowy“, ale cóż, opanowała do końca obronę przed takimi atakami, a także rozpoznanie źródła, strony z której przyszedł atak. Proces nauki oklumencji przyspieszyło także wyczucie magii.

//Oklumencja w trakcje poprawy

Peter Washington:
Teleportacja krótka została nauczoba podczas kursu ministerialnego. Tworzenie eliksirów i medycyna magiczna zostały wyjaśnione w kp.

Joaquim Theodore Lopes:
Tworzenie eliksirów - wyjasnione w kp.

//Podsumowane,
Q