Magiczna księga

– Zaklęcia w trakcie nauki –

• Sad infer [1/3] - 1, 2,
  
• Finite [1/3] - 1,
  
• Aufereter [1/3] - 1,
  
• Reducto [1/3] - 1,
  
• Anteoculatia [2/3] - 1, 2,
  
• Obscuro [1/3] - 1, 2 (wynik to 13, bo +1 do iluzji)
  

– Zaklęcia nauczone –

• Orbis [3/3] - 1, 2, 3
  

– Talenty wrodzone –

Persefona jest pierwszym członkiem rodu z tym darem od kilkudziesięciu lat. Pierwszy ich przejaw miał jednak cztery lata temu, jeszcze nim dostała list z Hogwartu. Był to wówczas czas, gdy pani Travers zachorowała na wyjątkowo paskudną chorobę. Persefonie wielokrotnie przeszkadzało, gdy zaczynała się czuć obserwowana, choć wokół nie było nikogo. Koleżanki panny Travers zaczęły na nią krzywo patrzeć, przez co wolała się przestać odzywać za każdym razem, gdy w jej obecności działo się coś iście szalonego. Słyszała za swoimi plecami „wariatka”, “wyrzutek”, dotychczas nie zdaje sobie sprawy, że tak naprawdę posiada wielki dar. Dopiero weszła w wiek, gdy wszystkie symptomy zaczynają się objawiać coraz bardziej. Gdyby tylko mogła, pozbyłaby się go. Znając jednak prawdę o wyjątkowości tego daru i możliwości połączenia z drugą stroną, stara się go wyłącznie pielęgnować i przede wszystkim zrozumieć... Bycie medium oznacza wielką odpowiedzialność i stalowe nerwy. Życie po śmierci fascynowało ją odkąd pierwszy raz poczuła te dziwne dreszcze i wrażenie bycia obserwowanej tuż po śmierci matki. Nie płakała, wprawiając tym samym w osłupienie członków rodziny ‒ jako najmłodsza z latorośli Hectora Traversa mogła sobie przecież pozwolić na łzy za rodzicielką. Persefona zachowała jednak twarz i to nie ze swojej winy. Podświadomie czuła, że Mirandzie nie stała się żadna krzywda i odnalazła spokój, a śmierć była tylko i wyłącznie wytchnieniem ulgi. Nie obnosi się ze swoim talentem w żadnym wypadku, unikając jak ognia duchów zamieszkujących mury Hogwartu, ona sama jednak nie podjęła się rozwijania swojej unikalnej umiejętności ze względu na to, że objawy nie były uciążliwe, a ona sama do niedawna nie miała zielonego pojęcia o tym, że kryje się za nimi coś więcej.

Dziennik zdarzeń