Szklany balkon na Wieży Południowej

Sobota, 19 grudnia 1938 r.

około godziny 10

Pierwsze spotkanie Koła Historycznego zostało wyznaczone na niedługo przed świętami, tuż przed świąteczną przerwą. I co najważniejsze, nie miało się ono odbyć w sali historii magii a w Wieży Personelu. Uczniowie, którzy chodzili na zajęcia z historii dowiedzieli się o tym na ostatniej lekcji, natomiast pozostali zastali kartki przyczepione do drzwi sali lekcyjnej oraz gabinetu profesora Scamandera, że spotkanie ma odbyć się pod komnatami Gethena.
Historyk przygotowywał się na to cały poranek i kiedy upewnił się, że nic nie zapomniał i nadszedł czas, wyszedł na korytarz, by tam oczekiwać na zgłoszone osoby oraz każdego chętnego, kto chciałby przyłączyć się do zwiedzania Hogwartu. Scamander poprawił okulary, sprawdził czy aby na pewno różdżka i aparat były na miejscu w kieszeniach.

Lista obecności

@Andromeda Crouch - Slytherin, rok V
@Persephone R. Travers - Slytherin, rok IV
@Perseus A. Carrow
@Azra Bătrân
@Eleonora Travers

Perseus ponownie nie mógł spać, ale nie wynikało to z koszmarów, które go nawiedzały, o nie, nie, nie. Był tak podekscytowany kołem historycznym, że co chwilę patrzył na zegarek. Nie było sensu leżeć, wstał trochę przysiąść do języków i wyprosić u skrzatów kakao oraz owsiankę. Jak dobrze pamiętał, wycieczka zaczynała się akurat wtedy, gdy było wydawane śniadanie, więc na pewno musieli mieć wcześniejszy dostęp do posiłku, czyż nie? Będzie musiał się kiedyś nauczyć zaklęcia, które będzie przygotowywało kakao, na którym nie tworzą się żadne nieprzyjemne gluty. Perseus był wcześniej, bo siedział na korytarzu z podręcznikiem do francuskiego, zastanawiając się, ile ma on wspólnego z łaciną. Wykonywał kolejne ćwiczenia, mrucząc pod nosem wymowę. Gdy zobaczył profesora, z hukiem zamknął podręcznik.
- Och, dzień dobry - odpowiedział zmieszany jakby przyłapany na gorącym uczynku. Schował podręcznik, zeskoczył z parapetu i stanął pod ścianą.

Andromeda była niezmiernie zafascynowana i podekscytowana tym, że odbyć się miało koło historyczne. Nie byle nudne  koło, bo zwiedzanie zamku! Kto by nie chciał na nie przyjść?
- Szybciej Persi! Ciesz się, że pozwoliłam ci dzisiaj zjeść śniadanie! Jak się spóźnimy, to będzie to twoja wina! - fuknęła na przyjaciółkę.
Trzymając Persephonę za rękę bardziej ciągnęła ją za sobą niż faktycznie szła obok niej. Ostatnie co chciała, to to, żeby faktycznie nie zdążyły na czas. Jeszcze by zaczęli bez nich!
- Dzień dobry Profesorze! - przywitała się może zbyt głośno niż powinna, kiedy dotarły już na wyznaczone miejsce zbiórki.

Antioch wprost nie mógł się doczekać upragnionego spotkania Koła Historycznego. Podekscytowany wizją eksploracji zamku od fundamentów aż po wieże obudził się już o piątej rano, na długo przed tym, jak zimowe słońce leniwie podniosło się znad horyzontu. Około dziesiątej pojawił się w umówionym punkcie, przywitał się ze wszystkimi zgromadzonymi i utkwił roziskrzone spojrzenie w twarzy nauczyciela. Na miejscu zbiórki pojawiło się całkiem sporo osób, co bardzo go ucieszyło - w końcu będzie z kim porozmawiać o przebiegu dodatkowych zajęć oraz o wspólnych zainteresowaniach, czyż nie? Żałował tylko, że przy takim natężeniu uczniów trudno będzie zadać chociaż kilka procent spośród pytań, które już teraz cisnęły mu się na usta.

— Andromedo, jak bardzo cię kocham, tak pragnę ci przypomnieć, że kwestią naszego spóźnialstwa jest zazwyczaj fakt, że dużo rzeczy robisz na ostatnią chwilę. — Odparła, próbując się jakoś wyszarpać z jej uścisku, ale to była Andromeda.
A Persefona nie chciała być zziajana, bo wiedziała, że na miejscu będzie Perseusz. Widziała się z nim rano, tak, jak zawsze. Jaki wizerunek jego przyszłej żony by sprawiła, gdyby weszła tu zdyszana i z rumieńcami na twarzy?
Pierwszy raz widziała przyjaciółkę taką podekscytowaną. Nawet ostatnie ćwiczenia malowania się Persefony nie sprawiły jej takiej radości jak dzisiejsze zajęcia dodatkowe z Historii Magii? Przedmiotu, który uważa za beznadziejny! Ale heca!
— Dzień dobry panie profesorze — przywitała się uprzejmie. Wyrwała się wreszcie ze stalowego uścisku Andromedy i poprawiła swój mundurek, a także wyprostowane włosy. — Cześć Antioch — rzuciła do stojącego obok kolegi i Azrze, i Perseusowi kiwnęła ostrożnie głową, choć przy tym drugim ledwo co powstrzymała się od uśmiechu.

Gethen nie spodziewał się, że Koło Historyczne wywoła wśród uczniów taka sensację. Cieszył się bardzo, kiedy na lekcjach uczniowie żywo uczestniczyli w dyskusjach i nawet sowy z listami zlatywały się dość licznie. Po tym co zastał w gabinecie byłego nauczyciela historii magii nie spodziewał się niczego dobrego.
Jednak jak tylko wyszedł ze swojej komnaty od razu natknął się na panicza Carrowa, który zajęty był lekturą podręcznika do języka francuskiego.
- Bonjour Monsieur Carrow. - Odparł z uśmiechem, kiedy chłopak przywitał się z nim. Geth znał kilka języków i Francuski przychodził mu bardzo swobodnie, więc nawet akcent miał bardzo dobry.
Widok panienki Bătrân nieco wprawił w zaskoczenie Scamandera, lecz ten nie komentował jej obecności. Kiwnął jej głowa i przywitał się z nią, przyjmując do wiadomości, że jest jeszcze dla tej pannicy szansa, jeśli chodzi o historię magii. Ponadto zjawił się również i Antioch, który również wyglądał na zniecierpliwionego, jakie to szczęście trafić na takich studentów.
Potem pod salą pojawiły się Andromeda i Persefona, które w dość zabawnym układzie wspięły się na samą górę. Bo to panna Crouch wyglądała na tą, która tutaj najbardziej się śpieszyła. A Scamander doskonale pamiętał, jak na pierwszej lekcji z progu już zaczęła przysypiać i nie potrafiła za bardzo opowiedzieć, co robiła przez ostatnie kilka lat na lekcjach historii.
- Witam państwa serdecznie. Widzę, że grupa zebrała się liczna, co mnie bardzo cieszy. - Scamander cieszyłby się nawet z jednej osoby, a co dopiero mowa o piątce.
- Dziś rozpoczynamy istnienie Koła Historycznego i postanowiłem was zabrać na wędrówkę po chmurach. Pogodę mamy dziś nawet znośną, więc szykujcie się na niezapomniane widoki. - Zachęcił dzieciarnię by ruszyli za nim w głąb wieży personelu. - Czy ktoś zapuszczał się w zakamarki wieży personelu?

Do tej pory miał przyjemność zwiedzać inne wieże, więc tylko potrząsnął głową. W gruncie rzeczy było to dosyć głupie, bo przecież wszyscy teraz maszerowali i nie powinien raczej liczyć na to, że ktoś zacznie się za nim oglądać. Gdyby jednak jakieś osobie przyszło to do głowy, bez wątpienia dostrzegłaby jego roziskrzone spojrzenie i rumieńce podniecenia wstępujące na policzki. Antioch chciał już, już dowiedzieć się wszystkiego o całym zamku, najlepiej w jednym momencie. Co innego czytać o nim w książkach, a co innego na własne oczy doświadczyć jego historii.
Pomijając przywitanie, któremu towarzyszyło grzecznościowe posłanie uśmiechu, nie rozmawiał z innymi, ale w ciszy rozmyślał o ich obecności. To, że przyszli Perseus i Persephone ani trochę go nie zdziwiło. Wraz ze Ślizgonką pojawiła się nieodłączna Andromeda, co również nie wywołało w nim zaskoczenia. Najbardziej zainteresowało go pojawienie się Azry - wydawało mu się, że dziewczyna nie pała miłością do historii magii, ale może coś mu się pomyliło?

- ça va? - spytał z uśmiechem, gdy nauczyciel sam zaczął mówić po francusku. Nawet nie wiedział, że będzie mógł w szkole z kimś poćwiczyć! Kolejni zainteresowani uczniowie zbierali się na korytarzu, a Perseus pokiwał głową każdemu. Uśmiechnął się tylko na widok Persephony, ale i tak się starał to ukryć.
- Chmurach? - spytał, łapiąc profesora za słówko. Naprawdę mieli zamiar chodzić po chmurach czy nie zrozumiał i chodziło po prostu o wieżę? - Tak, chociaż trudno mówić o zwiedzaniu - odpowiedział zgodnie z prawdą. Raczej wiązało się to z korkami, konsultacjami bądź innymi obowiązkami. No, albo łamaniem regulaminu, ale tego nie powie na głos.

- Bo dzień ma za mało godzin, godzina za mało minut i tak dalej! - wywróciła oczami. Jak miała wyrobić się z nauką, wszystkimi zadaniami domowymi i jeszcze przybyciem o odpowiedniej godzinie na zajęcia, czy też koła? Jeszcze trzeba było upchnąć w grafiku posiłki i spanie, a to zajmowało najwięcej czasu!
Pozwoliła się uwolnić Persephonie dopiero w momencie, kiedy znalazły się już na wieży i nie były spóźnione!
- I tak wyglądasz pięknie. Pers nie umie od ciebie oderwać wzroku. - szepnęła konspiracyjnie do ucha przyjaciółki, kiedy zaczęła się pospiesznie poprawiać. Crouch ostatnie o czym pomyślała przychodząc na wieże to to jak wygląda!
Pokręciła przecząco głową na pytanie profesora.
- Za blisko komnat nauczycielskich, profesorze. Za duża możliwość na przyłapanie. - uśmiechnęła się przy tym niewinnie jakby w ogóle nie wspomniała o zwiedzaniu zamku na własną rękę. Jak nic zaraz dostanie kuksańca od Persi za swoją śmiałość!

Od kiedy Azra dowiedziała się, że w wieży w której się właśnie znajdowali umiejscowiono gabinety nauczycieli, unikała jej jak tylko mogła. Nie było to z resztą trudne, gdy pokój wspólny jej domu znajdował się w lochach. Pokręciła tylko głową, a jej opinię na ten temat wyraziła na głos Andromeda. Panna Bătrân doceniała buntowniczą naturę bliskiej przyjaciółki Persi oraz to, że tak chętnie zwracała na siebie uwagę. Zaśmiała się nawet cicho, by zachęcić ją do większej otwartości i uśmiechnęła do obu dziewczyn przyjaźnie. Najbardziej ucieszyła ją obecność Antiocha, Perseusz za to zupełnie zignorował jej pytanie. Tak czy inaczej, choć zajęcia obejmowały uczniów z każdego roku, wszyscy zgromadzeni byli jej znani choć w niewielkim stopniu. Nie mając nic ciekawego, ani mądrego do powiedzenia, Azra oczekiwała na dalszy rozwój wydarzeń nie mogąc doczekać się owych niezapomnianych widoków, które profesor Scamander im obiecał.

Persefona wcale nie miała problemu z tym, by przechodzić blisko tej wieży, w końcu nigdy nie łamała szkolnego regulaminu. Tak samo nie zapuszczała się dalej, niż było to dozwolone. Nie odzywała się jednak, dając możliwość wypowiedzenia się innym osobom, zwłaszcza, że teraz spłonęła delikatnym rumieńcem, a zaraz szturchnęła subtelnie Andromedę, gdy ta zaczęła mówić o tym, że im dalej od nauczycieli, tym dalej od kłopotów.
— I tak jeżeli byśmy chcieli się tam dostać, musielibyśmy znać dokładne położenie poszczególnych pokoi.

Nauczyciel uśmiechnął się, słysząc, że Perseus postanowił pociągnąć krótką rozmowę w języku francuskim.
- Ça va bien. Merci. - Skinął głową na pozdrowienie. A po chwili uśmiechnął się tajemniczo na pytanie Persa. - Owszem, spacer w chmurach.
Gethena rozbawiła odpowiedź Andromedy, która w pewien sposób była nawet bezczelna. Ale nauczyciel już zdążył poznać się na tej uczennicy i wiedział, że lubowała się ona w poznawaniu zamku nie tylko w obrębie udostępnionych dla uczniów komnat, korytarzy i zakamarków.
- W porządku, zatem skoro nikt jeszcze tutaj nie był, mam nadzieję, że zrobi to na was wrażenie. - Geth prowadził gromadkę przez korytarz, gdzie znajdowały się drzwi do poszczególnych komnat nauczycielskich. W końcu dotarli do drzwi na końcu korytarza, które nie miały na sobie żadnego oznaczenia. Scamander chwycił za klamkę i wpuścił dzieciarnię do niewielkiego pomieszczenia zwieńczonego otwartym łukiem. Tuż za linią łuku znajdowała się przepaść, tak to przynajmniej wyglądało spoglądając na przestrzeń z tej perspektywy. Nauczyciel ruszył dziarsko przed siebie, minął łuk i o dziwo nie spadł.
- Od dołu będziecie mogli zauważyć, że tutaj rzeczywiście znajduje się balkon. Lecz jak tutaj stoimy, tak powierzchnia balkonu jest przeźroczysta. - Tupnął lekko obcasem w nicość na której stał, dźwięk sugerował wybitnie, że nauczyciel stoi na solidnym podłożu.

Trzymał się blisko nauczyciela podczas spaceru, bo wiadomo, że on pierwszy jest do zadawania pytań, więc nie będzie zgrywał indywidualisty.
- Panie profesorze, pan kończył też Hogwart? Stąd pana wiedza? - spytał zaciekawiony, a żeby nie brzmieć jak roszczeniowe dziecię podważające wykształcenie nauczyciela, dodał o co mu chodziło. On też lubił poznawać zamek, zwłaszcza nocą, gdy nie sypiał, ale teraz musiał się ze wszystkim wstrzymać i cieszył go fakt założenia koła. Co innego czytać historię Hogwartu, a co innego widzieć na własne oczy!
- O wow! - krzyknął zadowolony, prędko idąc przez łuk za nauczycielem. - To iluzja? - spytał zaciekawiony.